کسانی که با افزایش دستمزد مخالفند، اقتصاد نمی‌دانند
فرامرز توفیقی با بیان اینکه انگار سهم کارگر در افزایش قیمت کالا‌ها و خدمات فراموش شده، گفت: هیچ فرد یا نهادی نمی‌تواند برای شورای عالی کار تعیین تکلیف کند.
خبرگزاری ایلنا: در روز‌های گذشته بحث‌هایی مبنی بر ناممکن بودنِ افزایش مزد کارگران درگرفته است. مسئولان دولتی تلاش دارند کارگران را با سایر گروه‌های مردم و به طور مشخص اقشار آسیب پذیر در یک سبد قرار دهند و بگویند می‌خواهیم مایحتاج ضروری زندگی را با قیمت ارزان فراهم کنیم و در اختیار این گروه‌ها قرار دهیم، اما خبری از افزایش دستمزد نیست!
فرامرز توفیقی (رئیس کمیته مزد کانون عالی شوراها) ضمن مردود دانستن این نوع استدلال می‌گوید: شورای عالی کار تنها مرجع قانونی برای تعیین تکلیف دستمزد کارگران است لذا هیچ فرد یا نهادی نمی‌تواند برای مزد و مزایای مزدی کارگران، تصمیم‌گیری کند.
ناتوانی اقتصاد را برای تثبیت دستمزدها بهانه کرده‌اند
تاکید توفیقی بر مبنای علم اقتصاد است؛ در اقتصاد، تجهیزات، داده‌ها (مواد خام) و نیروی کار، مولفه‌های اصلی هستند؛ در شرایط این روز‌های ایران، دو عامل اصلی یعنی همان ماشین‌آلات و تجهیزات و البته مواد خام افزایش قیمت داشته‌اند؛ جالب اینجاست که نرخ تمام شده کالا‌ها و خدمات هم بالا رفته‌است، اما دستمزد کارگران که همان نرخ نیروی کار است، ثابت مانده و مسئولان «ناتوانی اقتصاد» را برای تثبیت و انجماد دستمزدها، بهانه کرده‌اند.
توفیقی در این رابطه می‌گوید: چه معنایی دارد وقتی همه مولفه‌های اقتصاد، افزایش قیمت داشته‌اند، دستمزد ثابت بماند؛ چرا کارگران نباید سهمی از این افزایش قیمت‌ها داشته باشند؛ کسانی که با افزایش دستمزد مخالفند، الفبای اقتصاد را نمی‌دانند گرچه خودشان را کارشناس اشتغال و امور اقتصادی به جامعه معرفی میکنند.
افرادی که سرمایه‌های نقدی داشته‌اند، با افت شدید سرمایه مواجه شده‌اند
او می‌افزاید: مگر کارگران که بخش عظیمی از جمعیت فعال کشور هستند، در همین کشور زندگی نمی‌کنند؛ مگر مجبور نیستند همه چیز را فوق‌العاده گران بخرند؛ از کرایه تاکسی گرفته تا اجاره بهای مسکن و خوراکی‌ها؛ همه چیز، جهش شدید قیمت داشته‌است؛ چطور باید کارگر امرار معاش کند درحالیکه همه چیز به جز دستمزدش گران شده‌است.
توفیقی با تاکید بر اینکه همه افرادی که سرمایه‌های نقدی داشته‌اند، با افت شدید سرمایه مواجه شده‌اند، اما افرادی که ملک، تجهیزات یا ابزار تولید را در دست دارند، چندان متضرر نشده‌اند، افزود: کارفرمایی که اگر صادرات داشته باشد، ریال بیشتری نصیبش میشود و اگر هم کالاهایش مصرف داخلی داشته باشد، با قیمت بالاتر آن‌ها را بفروش می‌رساند، چه ضرری کرده‌است؟! از طرف دیگر، کارفرمایان، صاحب تجهیزات، ابزار تولید و ملک و زمین هستند که همه اینها هم افزایش قیمت داشته‌است؛ پس چندان متضرر نشده‌اند؛ فقط دستمزد بگیران، کارگران، معلمان و پرستاران هستند که غیر از نیروی کارشان چیزی برای فروش ندارند و از قضا با افزایش قیمتِ همین دارایی هم مخالفت میشود.
مردم اگر به جای نوبت‌گیری برای وام مسکن، طلا و سکه می‌خریدند امروز خانه‌دار بودند!
رئیس کمیته مزد کانون عالی شوراها ادامه میدهد: فرض کنید یک خانواده مزد بگیر در فروردین ماه با هزار زحمت، چهل میلیون تومان جور کرده باشد و آن را با هدف گرفتن وام برای تهیه مسکن در بانک مسکن گذاشته باشد؛ الان بعد پنج ماه حتی اگر به او وام هم بدهند آنقدر ارزش نقدینگی پایین آمده که دیگر قادر به خرید یک آپارتمان حاشیه‌ای هم نخواهند بود. اما اگر همین پول را همان زمان، سکه و طلا می‌خریدند الان کلی سود کرده بودند و دیگر مجبور هم نبودند زیر بار وام و بهره‌های آن بروند.
چرا به جای ناله‌گذاری و فریاد وامصیبتا سردادن، به جامعه امید نمی‌دهند؟!
او با نقد عملکرد دولت در شرایط فعلی می‌گوید: به دلیل بالا رفتن نرخ ارز، دولت بابت نفتی که صادر میکند، چند برابرِ قبل، نقدینگی ریالی کسب میکند که باید آن را در جامعه تزریق کند؛ با وجود همه تحریم‌ها باز هم ارزش ریالی صادرات نفتی بالا رفته و این قابل انکار نیست؛ این پول‌ها کجا می‌رود؟ چرا شفاف‌سازی و روشنگری نمی‌کنند؛ چرا به جای ناله‌گذاری و فریاد وامصیبتا سردادن، نمی‌خواهند به جامعه، «امید واقعی» تزریق کنند؛ چرا نمی‌آیند این سرمایه‌ها و پول‌ها را در تولید مولد و اشتغال شایسته هزینه کنند؟!
دولتی‌ها «تامین مایحتاج ضروری مردم» یا همان «بسته‌های حمایتی» را بهانه قرار داده‌اند تا بگویند دیگر مشکلات حل شده و مزد کارگر نباید زیاد شود؛ توفیقی در پاسخ به استدلالات دولتی‌ها، این نوع بیانات را فرافکنی و فرار از مسئولیت قانونی توصیف میکند و می‌گوید: اولاً تامین مایحتاج ضروری همه مردم با قیمت عادلانه و درست، وظیفه دولت است که در قانون اساسی و اسناد بالادستی بر آن تاکید شده؛ دهه‌هاست که دولت ارائه خدمات اجتماعی و وظایف قانونی خود را فراموش کرده؛ چه در بخش مسکن؛ چه در بخش آموزش و بهداشت و چه در تامین شرایط زندگی شایسته؛ پس بازگشت به قانون، اگر که هم اتفاق بیفتد، روی «اگر» تاکید دارم، نباید باعث شود که سر مردم منت بگذارند.
مزد کارگر را چسبیده‌اند و باقی اقتصاد را به امان خدا رها کرده‌اند!
وی ادامه میدهد: در مورد کارگران، تصمیم‌گیرنده فقط شورای عالی کار است. ارائه بسته حمایتی ربطی به نرخ نیروی کار ندارد. نرخ نیروی کار تنها عنصری از چرخه تولید است که منجمد شده و روی آن هم نظارت دقیق میکنند که مبادا زیاد شود در صورتی که باقی اقتصاد را به امان خدا رها کرده‌اند.
او تاکید میکند: خواسته‌ی ما نمایندگان کارگری، برگزاری دومین جلسه کمیته دستمزد و به تبع آن شورای عالی کار است که همین الان هم برگزاری آن بیش از حد به تاخیر افتاده؛ دولتی‌ها به جای تکلیف تعیین کردن برای مزد کارگران، بایستی به قانون تمکین کرده و جلسات شورای عالی کار را برگزار کنند؛ ما نمایندگان کارگران به مسئولان، دولتی‌ها و کارفرمایان اجازه نمی‌دهیم که سه‌جانبه‌گرایی را تهدید کنند یا آن را به بازی بگیرند.
نمی‌گذاریم قانون را به سخره بگیرند
توفیقی در ادامه بازهم به وظایف و تقصیرات دولت بازمی‌گردد: وانفسای کنونی محصول قصور دولتی‌ها و بالادستی‌هاست؛ طبقه‌ی کارگر هیچ قصوری نکرده‌است؛ کارگران وقتی به یک دولت یا به یک نماینده مجلس رای می‌دهند، توقع مسئولیت پذیری هم دارند؛ در این پنج، شش ماه گذشته، زندگی یومیه را به کام کارگران تبدیل به زهرِ تلخ کرده‌اند؛ خانواده‌های کارگری نمی‌توانند نفس بکشند؛ جانشان به لب‌شان رسیده؛ حداقل برای یکبار هم که شده مسئولیت پذیر باشند، فرافکنی نکنند؛ قانون را به تمسخر نگیرند و خطا‌های خود را بپذیرند؛ ببینند ریشه مشکلات کجاست و به دنبال راه‌حل برای آن باشند.
او ادامه میدهد: بیایند تحلیل کنند که چند درصد مشکلات به خاطر تحریم‌هاست؛ چه کسانی از این اوضاع سود برده‌اند؛ چرا همه می‌نالند و کاسه و کوزه را سر یکدیگر می‌شکنند؛ چرا نمی‌خواهند بپذیرند که طبقه‌ی کارگر نباید تاوانِ بی‌تدبیری‌ها را بپذیرد و بیش از این حیاتش در معرض فروپاشی قرار بگیرد؟! چرا هیچ تحلیل درستی از شرایط انجام نمی‌شود؛ حتی خود رئیس جمهور اعتراف میکند که ریشه بسیاری از مشکلات اقتصاد «داخلی»ست و باید افرادی را افشا کرد؛ پس چرا این کار را نمی‌کنند؛ چرا مشکلات داخلی علیرغم همه این تبذیرات و هشدارها، همچنان پابرجا هستند؟! چرا اوضاع عوض نمی‌شود؟!
نظر کاربران
حالا بخاطر افزایش دستمزدها همه شدن اقتصاد دان.
این اقتصاد دان ها کجان که اوضاع مملکت شده است.آخ ملت بیچاره
پاسخ ها
درخواست بنده اینه که تمامی مدیران کشور خفه شن همین. لااقل کمتر حرص بخوریم
حقوق ها رو میشه افزایش داد اما آقای توفیقی شما ضمانت می کنی که بعد از افزایش حقوق کارگاه ها شرکت های خصوصی و حتی خصولتی تعداد زیادی از پرسنل خود را به دلیل افزایش هزینه ها اخراج نکنند
حقوق ها رو میشه افزایش داد اما آقای توفیقی شما ضمانت می کنی که بعد از افزایش حقوق کارگاه ها شرکت های خصوصی و حتی خصولتی تعداد زیادی از پرسنل خود را به دلیل افزایش هزینه ها اخراج نکنند
پاسخ ها
تو چی میگی بابا خیالت راحت حقوق هارو زیاد نمیکنن
دولت مردان ما یک مشت .....هستند .
معلومه چرامخالفند چون حقوقشون یک میلیون ودویست هزارتومان نیست که بخواهند هم اجاره خونه بدهند وخوردوخوراک وایاب وذهاب وخدای ناکرده دواودگتر هزار مشکل دیگه
حرف خوب زدی ولی فقط خوب حرف زدی
باید اعتصاب کنند تا حساب کار دست بالا دستی ها بیاد.کارفرما به زیاده خواهی عادت کرده و نبود تشکل های صنفی باعث شده کارگر همیشه لگد مال بشه حق و حقوقش
مگه تا حالا به فکر کارگر بودن هر سال فقط اضافه شدن حقوق کارگر تورم زا بوده کارگر را چی حساب کردید یه کارگر چینی که تو همه جای دنیا به ارزون بودن نیروی کار معروفه الان داره ماهی ۹۰۰ دلار حقوق میگیره یه کارگر ایرانی چقدر میگیره ۹۰ دلار ول کنید کارگر بدبختا ببین چی شده که افغانی ها هم از ایران دارن میرن فقط شعار فقط شعار تا کی
واقعا حرف بجا زدید جناب دکتر که، مخالفان الف بای اقتصاد رانمیدانند مگر کارگر با افزایش حقوق چه کارمیکند اونم توی همین کشورخرج میکند قدرت خرید اقشار کارگر بره بالا تولید بیشتر میشود وباعث بکارافتادن تمام کارخانه میشود به کارگر بیشتر احتیاج پیدا میکنند ودرنتيجه فروش کارخانه زیاد میشود کارخانه مالیات میدهد همون اضافه حقوق دوباره برمیگرده به دولت یکی مثل من بیسواد میدونم که چه به چیه چون بیش ازبیست سال دربازار فعالیت داشتم واقعا یه بازاری معمولی بهتراز اقتصاد دان کلاسیک میدونه چی به چیه یکی بیاد اینها را براشون توضيح بده بخدا ، بنده خداها جرات ریسک چیز به این سادگی ندارند.
وقتی اجناس 4 برابر شده یعنی 8 درصد تورم
آقای توفیقی شما بگین کارگران چه کار کند
تامملکت پرشده ازافغانی عمرصابکاروپمانکارکارگرایرانی استفاده کنه ومیگه۲تاافغانی میارم به جای ۱ایرانی نتیجش بیکاری بیش از۳۰درصدسرپرست خانوادههابیکارن وجوانان ولی ۱نفرافغانی بیکارنداریم و۹۸درصدافغانیای مهاجرتوایرانن وبایدبرن چرابایدحدود۲۰ملیون افغانی توایران باش چیه خوشکلن خونشون رنگین تر ماسردرنمیاریم وخودنمایندگانم گفتن یعنی چی که بیش از۳ملیون افغانی فقط نوکارساختمانی هستن بیکارواشغال کردن وحتی دانشجوهامونم بیکارکردن
بیچاره کارگر که بایدفکرنون شبش باشه داره توحکومت اسلامی به اسم اسلامی لکد مال میشه اوقت سرخرل تاخرخره کوفت زهرمار میخوارن خدا خدا خدا ....زورت میرسه مردیم از بدبختی باخون شهدا براخودشون بهشت درست کردن بزار حداقل کرسنگی نمیریم گوفت کنین شاید شاید سقت کردین ماهم از سقت وابیدن شما خوشحال وابیدیم خبری بزارش
کار فرمایی که با افزایش نرخ ارز سرمایش چند برابر شده با دو زار زیاد شدن حقوق بدبخت میشه میمیره ؟ چطور تو افزایش هزینه هاش تورم حساب میکنه قیمت تولید شو میبره بالا برای اون فرقی نمیکنه مواد گرون میخره گرون هم میفروشه فقط افزایش حقوق کارگر چشمشو در میاره؟ الحمدا... همه مسئولین هم که دلشون برای کار فرما میسوزه انگار کارگر آدم نیست .