منیژه حکمت: چه کنیم بیشتر خسارت نبینیم؟

خبرگزاری ایسنا: منیژه حکمت تهیه‌کننده و کارگردان سینما دربار‌ه‌ی مسائل روز سینما و کانون کارگردانان سینمای ایران نقطه‌نظراتش را مطرح کرد.

حکمت در این یادداشت با عنوان « چه باید کرد تا بیش از این خسارت نبینیم ؟» که آنرا اختصاصا در اختیار ایسنا گذاشته آورده است: «با تغییر دولت و ورود آدمهای کار بلد به عرصه سیاست و اقتصاد و هنر، دوران تازه‌ای آغاز شده که قرار است باعث امیدواری و نشاط در جامعه شود.

اتفاقا نمود این دوران جدید در حوزه هنر و به ویژه سینما چشمگیرتر بوده است بطوری که می‌گویند بزرگترین دستاورد داخلی دولت روحانی تا این لحظه باز شدن خانه سینماست و شاید جز معدود وعده‌های انتخاباتی ایشان است که بموقع عملی شده و فضای امید و نشاط را در جمع سینما گران پدید آورده است.

یکی از ویژگیهای این دوران پاسخگویی و شفافیت است که اعتماد می‌آورد و نمونه آن در گزارش رییس جدید سینمای مستند و تجربی دیده می‌شود.

آغاز به کار مجدد نهادهای صنفی خانه سینما در حالیکه صبر و مقاومت دو ساله شان ثمر داده بسیار شیرین است ولی آنچه می‌تواند این شیرینی را به کام اهالی نجیب این سینما تلخ کند خبرهایی است که از بعضی انجمن‌ها و کانون‌ها میرسد که ناگوارترینش کانون کارگردانان است که به حق مهم‌ترین و تاثیرگذارترین نهاد در خانه سینماست و تحولاتش مستقیما در بقیه آحاد سینماگران اثر می‌گذارد.

خطر تفرقه اکنون این کانون را تهدید می‌کند و باید برای آن فکری کرد. کانون، انتخاباتی آزاد داشت و به نظر می‌رسید که هیات مدیره منتخب نه بطور کامل ولی تقریبا نماینده طیف‌ها و سلایق مختلف است و خطر انحصارطلبی و یکجانبه‌نگری بسیار کمتر شده است اما با گذشت زمان کوتاهی فهمیدیم که این تفاوت‌ها و اختلاف سلیقه‌ها می‌تواند فلج کننده باشد و اگر باعث قهر و کناره‌گیری و آبستراکسیون نشود قطعا از کارایی کانون خواهد کاست و آن را اسیر مشکلات داخلی خواهد کرد.

اما ظاهرا مهمترین مسئله‌ای که باعث این تشتت نگران کننده شده همان داستان کهنه حوزه هنری و تحریم غیر عادلانه فیلمهایی از طرف این نهاد است.

این طبیعی بود که در شرایطی که خانه سینما برای رسیدن به اهداف مشروعش به وحدت نظر نیاز داشت زمان و مجال مناسبی برای کالبدشکافی و شفاف سازی این مسئله و حرکت شائبه برانگیز برخی اعضای صنف نبود و اگر هم اعتراضی صورت گرفت چندان جدی پیگیری نشد و همین زخم التیام نیافته اکنون دوباره سر باز کرده و تبدیل به ریشه اصلی اختلافات درون کانون شده است.

اما چه باید کرد تا بیش از این خسارت نبینیم ؟

اکنون که شرایط عوض شده و خانه سینما به آرامش نسبی رسیده، بهتر است رؤسای کانون کارگردانان به تأسی از ویژگی بارز دوران جدید یعنی شفافیت و پاسخگویی، صادقانه وارد عمل شوند و یکبار برای همیشه این ماجرا را روشن کنند و بیان کنند که چه شد که در دورانی که تحریم برخی محصولات فرهنگی توسط حوزه هنری ، همکارانشان را زمین‌گیر کرده بود و حق طبیعی‌شان پایمال شده بود ، آنها چه کردند؟ و توضیح دهند که چه شد که نتیجه مذاکرات آنها با مسئولان حوزه هنری به جای اینکه به رفع این تحریم و ممیزی غیر قانونی منجر شود ، به عقد قراردادهای پروژه‌های کوتاه مدت و دراز مدت تحریم کنندگان با مذاکره کنندگان منتهی شد؟ و چرا خروجی جلسات نمایندگان خانه سینما با مسئولین حوزه به جای احقاق حقوق همکارانشان و رفع مشکل آنها به گشایشی در زندگی خودشان بدل شد؟

پاسخ به این سوالات چندان پیچیده نیست و روشن کردن زوایای آن فقط نیاز به عزم کسانی دارد که در این جریان مورد سوال قرار گرفتند و پاسخ قانع کننده‌ای ندادند.

اگر اراده‌ای وجود داشته باشد که وحدت کانون را حفظ کند بجای به رخ کشیدن رشادت‌های دوران مقاومت در برابر انحلال خانه سینما و دعوت دیگران به سکوت در مقابل برخی پرسش‌های بدون پاسخ، فقط کافیست صادقانه با این دوران برخورد شود و با یک بازنگری دقیق، تن به شفاف سازی مذاکرات خود با حوزه بدهند.شاید این صداقت حداقل منجر به عذرخواهی از کسانی شود که در آن دوران مورد بی‌مهری قرار گرفتند و به بهای خسارتی که به آنان وارد شد، عده‌ای برخوردار و بهره‌مند شدند و شاید این حرکت، تضمینی برای عدم تکرار آن در آینده باشد؛ آینده‌ای که همه نگران آن هستیم.

گمان نمی‌کنم این برای شروع کار خیلی سخت باشد.»