مظلوم‌ترین سرباز تاریخ؛ ما را ببخش سیاوش!
اگر یک بار دیگر به سرعت نور بحث را «رنگی» نمی‌کنید، اجازه بدهید اعلام بیزاری کنیم از برخی فوتبالیست‌های عزیزدردانه که از بیشترین امکانات و بالاترین امتیازات برخوردار هستند، اما باز دو قورت‌ونیم‌شان باقی است و با آه و فغان‌های دائمی‌شان حال مردم را بد می‌کنند.
ورزش مدیا: اگر یک بار دیگر به سرعت نور بحث را «رنگی» نمی‌کنید، اجازه بدهید اعلام بیزاری کنیم از برخی فوتبالیست‌های عزیزدردانه که از بیشترین امکانات و بالاترین امتیازات برخوردار هستند، اما باز دو قورت‌ونیم‌شان باقی است و با آه و فغان‌های دائمی‌شان حال مردم را بد می‌کنند. تازه‌ترین مصداق این داستان هم استاد سیاوش یزدانی است که به اندازه تاریخ نظام وظیفه ایران «جملات قصار» منتشر کرد و با دریافت کارت معافیت کفالت به دوران با شکوه خدمت سربازی‌اش پایان داد.
موضوع فقط این نیست که این معافیت ناگهانی بوی تبعیض می‌دهد، نکته آزاردهنده‌تر به ناله‌های خسته‌کننده یزدانی در این چند ماه مربوط می‌شود؛ جایی که او به خاطر هفته‌ای یک بار حضور در انزلی و ثبت حاضری، بر سر عالم و آدم منت می‌گذاشت. مدافع خدمت اجباری نیستیم و آن را بحث‌برانگیز می‌دانیم، اما وقتی چیزی «قانون» شد، همه آحاد جامعه مکلف به تبعیت از آن هستند. چطور ممکن است درست در روزی که یک سرباز وظیفه وطن برای حفاظت از مرزهای ایران در درگیری با طالبان به شهادت رسیده، سیاوش یزدانی کنار تالاب انزلی استوری بگذارد و «روزهای بی‌رویا» را نفرین کند؟ بقیه مردم آدم نیستند؟ جان‌شان ارزش ندارد؟ خانواده و دوست و رفیق ندارند؟ این همه طلبکاری و حق به جانب بودن از کجا می‌آید؟
نه فقط سیاوش، که خیلی از فوتبالیست‌های این مملکت همین توهمات را دارند و تنها به خاطر این که بهتر به توپ لگد می‌زنند، خودشان را شهروند درجه یک می‌دانند. چه قرمز و چه زرد و آبی؛ کاش لااقل وقتی از این همه امتیاز جانبی استفاده می‌کنید، فیتیله گله و شکایت‌های‌تان را پایین بکشید و سر مردم را درد نیاورید. در هر صورت سرانجام مظلوم‌ترین سرباز تاریخ به دوران پرمشقت خدمتش پایان داد و امیدواریم عذرخواهی همه ملت ایران را بابت دشواری‌های این مدت ببخشد! فقط امیدواریم باشگاه پول او را به موقع بدهد که بعدا با سینه ستبر به کم‌کاری‌اش افتخار نکند...
ارسال نظر