خدا را شکر به تهران نیامدی آقای مانچینی!

فرهیختگان: صد و سومین شهرآورد سرخابی‌ها نیز مانند بسیاری از دربی‌های سال‌های اخیر با نتیجه مساوی به اتمام رسید و به نظر هر دو تیم راضی از نتیجه ورزشگاه آزادی را ترک کردند.

دیداری که به جز حواشی و هیاهو چیز خاصی نداشت و نتوانست بیننده پای تلویزیون را حتی برای چند دقیقه‌ به وجد آورد.

سال هاست در بوق و کرنا می‌کنند که دربی تهران یکی از ویژه‌ترین شهرآورد‌های دنیاست. شهرآوردی که فقط حواشی و کری‌های معمول دم دستی آن را ویژه می‌کند و هیچ رنگ و لعابی از یک نبرد جذاب و زیبا ندارد.

 دربی تهران آوردگاهی است که دو تیم پایتخت هدف اولشان در آن نباختن است و طبیعتا با چنین رویکردی نمی‌توان انتظار تماشای یک بازی مهیج و تمام عیار را داشت. با چنین اوصافی، مسئولین فدراسیون و امیر قلعه‌نویی باید هزاران بار خدا را شاکر باشند که پای سرمربی ایتالیایی عربستان به ایران باز نشد. دیداری که اگر سرمربی تیم ملی حتی چند دقیقه از آن را دیده باشد، قطعا از دعوت مانچینی برای تماشای آن پشیمان شده است.