ساپینتو کریسمس تهران را دید، عید نوروز را هم میبیند؟
استقلال مقابل گلگهر فقط یک بازی را نباخت؛ نشانههای نگرانکنندهای از تیمی را نشان داد که انگار بعد از گذشت یک نیمفصل، هنوز نمیداند دقیقاً چه میخواهد.
طرفداری: استقلال مقابل گلگهر فقط یک بازی را نباخت؛ نشانههای نگرانکنندهای از تیمی را نشان داد که انگار بعد از گذشت یک نیمفصل، هنوز نمیداند دقیقاً چه میخواهد. تیم ریکاردو ساپینتو در شبی که باید پایان نیمفصل را با یک پیام فنی روشن پشت سر میگذاشت، نمایشی آشفته، بدون برنامه و کاملاً قابل پیشبینی ارائه داد؛ نمایشی که بیش از هر چیز، سردرگمی روی نیمکت را فریاد میزد.
گلگهر؛ آنالیز دقیق، اجرای بینقص
قبل از هر نقدی به استقلال، باید از گلگهر و کادر فنیاش تمجید کرد. تیم مهدی تارتار با یک آنالیز دقیق، استقلال را کاملاً خلع سلاح کرد. گلگهر توپ را آگاهانه به حریف داد، فضاهای مرکزی را بست، استقلال را به کنارهها هدایت کرد و با علم به ضعف آبیها در خلق موقعیت از عمق و کیفیت پایین ارسالهای صالح حردانی و حسین گودرزی، آنها را به سانترهای بیحاصل و قابل دفاع کشاند.
بستن یاسر آسانی، قطع ارتباط خط میانی با مهاجمان و اتکا به ضدحملات سریع و ضربات شروع مجدد، نشان داد گلگهر فقط برای دفاع نیامده بود؛ آمده بود تا استقلال را دقیقاً همانجایی که ضعف دارد، متوقف کند. این برد، حاصل شانس یا یک اتفاق نبود؛ نتیجه اجرای درست یک پلن مشخص بود.
در شرایطی که استقلال با چالشهای عدیده فنی، حواشی پیرامون تیم و حالا فشار هواداران دست و پنجه نرم میکند، گلگهر با ساختاری منظم، آرام و هدفمند بازی را کنترل کرد. این همان مکتب فوتبالی مهدی تارتار است؛ جایی که اولویت، نتیجه گرفتن است، نه نمایش زیبا. تارتار میداند چه میخواهد و تیمش همان را اجرا میکند؛ دقیقاً برخلاف استقلالِ سردرگمِ ساپینتو.
شرایط فنی عجیب استقلال؛ دفاع ناپایدار، حمله بیبرنامه، تعویضهای بیفایده
مشکل خط دفاع استقلال مقابل گلگهر فقط گل خورده از روی کرنر نبود؛ مسئله، ساختاری است که در هر دو فاز زمین ناقص است. در فاز دفاعی، همچنان روی ضربات ایستگاهی بینظم و کمتمرکز عمل میشود؛ جایی که پوریا شهرآبادی در دهانه دروازه بدون مزاحمت ضربه میزند. این صحنه، یک اشتباه فردی نیست؛ نشانه یک مشکل تکرارشونده است.
در ادامه، حضور روزبه چشمی هم به یکی از بحثبرانگیزترین مسائل فنی استقلال تبدیل شده است. چشمی در فصل جاری تنها ۹ بار در ترکیب اصلی استقلال قرار گرفته؛ آماری که حاصل آن دو برد، سه تساوی و چهار شکست بوده است. نگرانکنندهتر اما آمار دفاعی استقلال در این بازیهاست؛ جایی که آبیها در ۹ مسابقه فیکس بودن چشمی، ۱۷ گل دریافت کردهاند و تنها دو کلینشیت ثبت شده است. این آمار، برای بازیکنی که نقش اصلیاش ایجاد تعادل دفاعی در خط میانی یا خط دفاع است، چندان امیدوارکننده نیست و پرسشهای جدی درباره کارایی او در ساختار فعلی ساپینتو ایجاد میکند.
روزبه به ترکیب استقلال برگشته چون فعلا خبری از اندونگ نیست!
در فاز تهاجمی، استقلال تیمی است که مالکیت دارد اما راه نفوذ ندارد. نبود تنوع در حمله، نبود حرکت بین خطوط و تکرار مداوم ارسال از جناحین، استقلال را به تیمی قابل پیشبینی تبدیل کرده؛ آن هم مقابل مدافعان قدبلند و آماده گلگهر.
داکنز نازون در رأس خط حمله استقلال، نه پرس مؤثری داشت و نه دوندگی لازم را ارائه داد. در مسابقهای که گلگهر روی انتقال سریع حساب باز کرده بود، استقلال با مهاجمی بازی میکرد که در فاز دفاع از جلو، تیم را عملاً ده نفره کرده بود.
ساپینتو در دقایق پایانی با خارج کردن روزبه چشمی و حسین گودرزی و وارد کردن سعید سحرخیزان و محمدرضا آزادی، تصمیم گرفت با سه مهاجم هدف بازی کند؛ تصمیمی که بیش از آنکه فنی باشد، احساسی و واکنشی بود. این تغییر، تعادل تیم را از بین برد و حتی همان شانسهای محدود گلزنی را هم کمتر کرد.
درباره محمدرضا آزادی، مسئله فقط آمار ضعیف نیست. نوع لمس توپ، تصمیمگیریها، دویدنها، اعتمادبهنفس و زبان بدنش نشان میدهد مشکل او عمیقتر از افت مقطعی است. آزادی نه توپ حفظ میکند، نه دوئل میبرد، نه در بازیسازی نقشی دارد و نه در ضربه آخر قابل اتکاست. او «روز بد» ندارد؛ الگوی تکرارشوندهٔ روزهای بد دارد.
چه کسی آخرین بازی موثر محمدرضا آزادی در پیراهن استقلال را به یاد میآورد؟
ساپینتوی امروز، سایهای از دیروز
این نمایش ضعیف، یک اتفاق مقطعی هم نیست. استقلال در چهار بازی اخیر لیگ برتر هیچ بردی نداشته؛ حاصل این روند، سه تساوی و یک شکست است. آماری که بهوضوح نشان میدهد افت فنی تیم، به یک روند تبدیل شده و نه یک لغزش کوتاه مدت.
استقلالِ دوره دوم ساپینتو هیچ شباهتی به تیم دوره اولش ندارد. نه پرس سنگین، نه جسارت هجومی، نه فوتبال پرریسک. آنچه باقی مانده، تیمی منفعل است که به سانتر و خلاقیت فردی یاسر آسانی پناه برده و وقتی این دو جواب نمیدهند، کاملاً از کار میافتد.
با این روند، فاصله گرفتن استقلال از جمع مدعیان تصادفی نیست. اگر تغییر جدی در ایدههای فنی و تصمیمگیریها ایجاد نشود، ساپینتو برای ادامه کار روی نیمکت استقلال، چالش بسیار سختتری در پیش دارد؛ چالشی که شاید خیلی زودتر از آنچه تصور میشود، مسیر این سرمربی پرتغالی را از نیمکت آبیها جدا کند
ارسال نظر