از شاگرد اولی تا جمع آوری مواد بازیافتی

چه غم انگیز

واقعا جای بسی تأسف است...

بیاد من بهش کمک می کنم درسشو بخونه

کاش اینقدر داشتم که بی نیازش می کردم.

اگر دستم رسد بر چرخ گردون از او پرسم که این چون است و آن چون یکی را داده ای صد نان گندم یکی را نان جو آغشته بخون

چه خون ها و چه اشکها ریختن تا آسوده سر بر بالین بگذاریم...

کاش بجای شر و آفت در قلبها شرافت زنده بود...

اي واي قلبم درد گرفت...

اینا که مشکل نیست...جامعه ما فقط مشکلش بی حجابی و ساپورت پوشیدن دخترا و زیاد کردن صدای ضبط ماشین جووناس که به حول قوه الهی داره برطرف میشه...هه