اثر آلبرت کان
مجموعه عکس رنگی نایاب و کم‌نظیر
آلبر کان، بانکدار متمول فرانسوی، یک سال پس از معرفی دوربین‌های عکاسی اتوکروه توسط برادران لومیر، گروهی از عکاسان را در سال ۱۹۰۸ مأمور کرد تا به نقاط مختلف جهان سفر کنند و زندگی روزمره ملل مختلف را به تصویر بکشند.
روزگارنو: آلبر کان، بانکدار متمول فرانسوی، یک سال پس از معرفی دوربین‌های عکاسی اتوکروه توسط برادران لومیر، گروهی از عکاسان را در سال ۱۹۰۸ مأمور کرد تا به نقاط مختلف جهان سفر کنند و زندگی روزمره ملل مختلف را به تصویر بکشند.
اگر به جای این عکس، همه پول آقای آلبرت کان به جا مانده بود، آیا باز هم ما از او حرف می زدیم؟ نمی دانم؛ ولی حتما رازی هست در این که نابغه ای مثل ون گوگ، دیوانه-وار فقط و فقط به بوم و رنگ و قلم مو می اندیشید... حتی خیلی در کار ضبط کارهایش هم نبود!
در سال ۱۹۰۷ دو برادر فرانسوی به نام "لومیر" با اختراعی هیجان‌انگیز یک انقلاب به راه انداختند. این اختراع عکاسی رنگی بود که فصل جدیدی را در تاریخچه عکاسی تا آن زمان رقم زد. آلبر کان، بانکدار متمول فرانسوی که از این اختراع به هیجان آمده بود، گروهی را مأمور کرد تا به سراسر جهان بروند و زندگی مردم را با دوربین ثبت کنند. این تصویر برج ایفل، نماد معروف شهر پاریس را در سال ۱۹۱۱ نشان میدهد.
برادران لومیر برای مدت طولانی اختراع جدیدشان را مورد آزمون و خطا قرار دادند. قبل از آن در سال ۱۸۹۵ اختراع دیگر این دو برادر، نخستین دستگاه نمایش فیلم (سینماتوگراف) به ثبت رسیده و آن‌ها را به شهرت جهانی رسانده بود. سیستم عکاسی رنگی که برادران لومیر در سال ۱۹۰۷ معرفی کردند، دوربین‌های اتوکروم بود.
برادران لومیر نه تنها انسان‌هایی مبتکر بودند، بلکه در زمینه تبلغات نیز تفکری خلاق داشتند. آن‌ها برای اینکه دیگران را با تکنیک عکاسی رنگی آشنا کنند و این اختراع جدید را بر سر زبان‌ها بیاندازند، یک بسته آزمایشی حاوی صفحه‌های شیشه‌ای که با لایه نازک مخصوصی پوشانده شده بود، برای عکاسان هنری در اروپا و آمریکا ارسال کردند. این تصویر متعلق به سال ۱۹۱۰ یک زوج سوئدی را نشان میدهد که تازه ازدواج کرده‌اند.
آلبر کان، بانکدار و کارخانه‌دار متمول فرانسوی شیفته دنیای عکاسی بود. راننده او در سفرهای کاری با دوربین اتوکروم به عکاسی می‌پرداخت. نتیجه این کار چنان این بازرگان فرانسوی را به وجد آورد که در سال ۱۹۰۸ بهترین عکاسان جهان را به خدمت گرفت تا از زندگی و فرهنگ ملل مختلف در سراسر کره زمین عکسبرداری کنند. این تصویر زنان یونانی در لباس محلی را نشان میدهد و در سال ۱۹۱۳ به ثبت رسیده است.
آنچه که گنجینه عکس این کارخانه‌دار فرانسوی را از دیگر عکس‌های سفری آن زمان متمایز می‌کند، نوع نگاه عکاس است. این عکس‌ها کوچک‌ترین جزئیات زندگی روزمره مردم در آن زمان را به تصویر می‌کشند و چهره‌سوژه‌ها به خوبی نمایان است. تصویری از یک بازار فروش نان در شهر سارایوو در سال ۱۹۱۲
عکس‌های رنگی که عکاسان به سفارش آلبر کان گرفته بودند، در معرض دید علاقمندان به فرهنگ گذارده می‌شد. پرفسور رالف زاکسه، تاریخ‌دان عکاسی می‌گوید: «آلبر کان در خانه‌اش سالنی داشت که در آن سینما درست کرده بود و افراد طبقه مرفه پاریس به آن راه داشتند.» عکسی از پل معروف موستار در بوسنی و هرزگوین به سال ۱۹۱۳.
عکاسان از سوی آلبر کان مأمور شده بودند تا از اقلیت‌های قومی نیز عکسبرداری کنند. به گفته پرفسور زاکسه در بوسنی، آلبانیایی‌ها روبروی دوربین عکاسان نشستند، در استانبول، ارمنی‌ها و در بوسنی، مسیحیان. البته آن‌هایی که موقع عکسبرداری نمی‌توانستند یکجا بند شوند و دائم تکان می‌خورند، تصویرشان به صورت ناواضح برای همیشه ماندگار شده است.
تجهیزات عکاسی در آن زمان به حدی سنگین بودند که بایستی با گاری حمل می‌شدند. در هر سفر ۳۰۰ تا ۴۰۰ صفحه شیشه‌ای عکاسی مورد نیاز بود که در چمدان‌های چرمی جاگذاری می‌شدند. این صفحه‌های شیشه‌ای شب‌ها در چادر‌هایی که نقش چاپخانه داشتند، بایستی به سرعت ظاهر می‌شدند تا یک وقت در معرض نور خورشید از میان نروند. این عکس یکی از تیم‌های عکاسی را در مرز چین و مغولستان نشان میدهد.
یکی دیگر از مأموریت‌های عکاسان عکسبرداری از رهبران مذهبی بود. این تصویر یکی از رهبران مذهبی مغولستان به سال ۱۹۱۳ را نشان میدهد. این عکس‌ها بعدها در پاریس سر کلاس‌های درس رشته "جغرافیای انسانی" مورد استفاده قرار گرفت. آلبر کان با هدف حمایت از رشته نوظهور علوم اجتماعی، بودجه رشته جغرافیای انسانی را تقبل کرده بود.
مردم محلی که در برابر دوربین عکاسان آلبر کان قرار می‌گرفتند، تا آن زمان در زندگی‌شان هیچ‌گاه دوربین عکاسی ندیده بودند. عکاسی در آن زمان سرگرمی قشر مرفه به شمار می‌رفت و مردم پایین دست جامعه سهمی از آن نداشتند. با این‌حال کنجکاوی نسبت به تجهیزات دوربین‌های عکاسی باعث می‌شد تا مردم محلی در مواجهه با این افراد غریبه که از اروپا آمده بودند، خجالت را کنار گذاشته و اجازه دهند که تصویرشان ثبت شود.( امیدواریم که آقای آلبرت کان بابت بریدن یکی از آدم های این عکس ما را ببخشد. شهروند هندی خیلی ...بود و با فتوشاپ هم لباسش درست نمی شد!)
گنجینه عکس‌های رنگی آلبر کان ۷۰ هزار اسلاید را شامل می‌شود. همچنین بیش از ۲۰۰ ساعت فیلم نیز در این مجموعه موجود است.
خانواده‌ای در پاریس، سال ۱۹۱۴. ( پروژه بلندپروازانه و ارزشمند آلبر کان برای ثبت زندگی مردم کره زمین در قاب عکس‌های رنگی، با شروع جنگ جهانی اول پایانی غیرمنتظره یافت. در سال ۱۹۲۹ این بانکدار فرانسوی در پی سقوط بازار سهام تمام دارایی خود را از دست داد. در سال ۱۹۴۰ اندکی پس از آن که رژیم آلمان نازی زادگاه وی، فرانسه، را به اشغال خود درآورد، آلبر کان در فقر کامل، چشم از جهان فروبست.)
حکایت آقای آلبرت کان و عکس هایش
تا پیش از سال ۱۸۹۰، عکس‌های رنگی بیشتر در آزمایشگاه‌ها بودند تا در دست مردم و عکاسان. برادران لومیر در سال ۱۹۰۷، برای نخستین بار توانستند در سال ۱۹۰۷، یک تکنیک عکاسی رنگی را وارد بازار کنند که از لحاظ تجاری موفق باشد.
به گزارش روزگارنو، به نقل از ۱پزشک، برخلاف شیوه‌های پیشین عکاسی رنگی که نیازمند سه بار نوردهی با سه فیلتر رنگی مختلف بودند، در شیوه برادران لومیر که به Autochrome Lumière موسوم بود، از یک فیلتر رنگی استفاده می‌شد که موزاییکی از فیلترهای بسیار ریز رنگی بود و به این ترتیب با یک بار نوردهی می‌شد، عکس رنگی گرفت.
در سال ۱۹۰۹، یک بانکدار متمول فرانسوی به نام آلبرت کان Albert Kahn تصمیم گرفت که با استفاده از شیوه عکاسی اتوکروم برادران لومیر، مجموعه عکس‌هایی از آدم‌های کشورهای مختلف بگیرد تا از این طریق صلح و فهم متقابل از فرهنگ‌‌ها را تبلیغ کند.
آلبرت کان به عکاسی به منزله شیوه برای فهرست و آرشیو کردن فرهنگ‌های مردمی از تبارهای مختلف نگاه می‌کرد.
آلبرت کان
به مدت دو دهه، تا پیش از آنکه رکود اقتصادی عرصه را بر آلبرت کان تنگ کند، او عکاسانی را به بیش از ۵۰ کشور دنیا فرستاد. این عکاسان بیشتز از ۱۰۰ ساعت فیلم و ۷۲ هزار عکس از مناظر و شهرها و مردم این کشورها گرفتند.
اما این مجموعه باارزش که با استفاده از آن اطلاعات جالبی از فرهنگ، شرایط زندگی مردم با آداب و سنن و مذهبشان کسب کرد، برای دهه‌ها به فراموشی سپرده شد، تا اینکه در دهه ۱۹۸۰ مجددا کشف شد.
و بسیار جالب است که بدانید که این پروژه جاه‌طلبانه آلبرت کان فرهنگ اصطلاحات عکاسی خبری را تغییر داده است و در دنیای مدرن ما هم اثر کارهای او در فیلترهای اپلیکیشن محبوب اینستاگرام، تجلی یافته است.
آلبرت کان در سال ۱۸۶۰ در یک خانواده یهودی در شهر Marmoutier فرانسه به دنیا آمد، او در ۱۹ سالگی کارمند بانک شد و هزمان زیر نظر «هنری برگسون» فلسفه می‌خواند و به سرعت پله‌های ترقی را پیمود.
خانه و باغ او، محل دیدار هنرمندان و اندیشمندانی مثل آناتول فرانس، رودیارد کیپلینگ، کولت، آلبرت اینشتین، آندره ژید و اوگست رودن بود.
اگر به جای این عکس، همه پول آقای آلبرت کان به جا مانده بود، آیا باز هم ما از او حرف می زدیم؟ نمی دانم؛ ولی حتما رازی هست در این که نابغه ای مثل ون گوگ، دیوانه-وار فقط و فقط به بوم و رنگ و قلم مو می اندیشید... حتی خیلی در کار ضبط کارهایش هم نبود!
در سال ۱۹۰۷ دو برادر فرانسوی به نام "لومیر" با اختراعی هیجان‌انگیز یک انقلاب به راه انداختند. این اختراع عکاسی رنگی بود که فصل جدیدی را در تاریخچه عکاسی تا آن زمان رقم زد. آلبر کان، بانکدار متمول فرانسوی که از این اختراع به هیجان آمده بود، گروهی را مأمور کرد تا به سراسر جهان بروند و زندگی مردم را با دوربین ثبت کنند. این تصویر برج ایفل، نماد معروف شهر پاریس را در سال ۱۹۱۱ نشان میدهد.
برادران لومیر برای مدت طولانی اختراع جدیدشان را مورد آزمون و خطا قرار دادند. قبل از آن در سال ۱۸۹۵ اختراع دیگر این دو برادر، نخستین دستگاه نمایش فیلم (سینماتوگراف) به ثبت رسیده و آن‌ها را به شهرت جهانی رسانده بود. سیستم عکاسی رنگی که برادران لومیر در سال ۱۹۰۷ معرفی کردند، دوربین‌های اتوکروم بود.
برادران لومیر نه تنها انسان‌هایی مبتکر بودند، بلکه در زمینه تبلغات نیز تفکری خلاق داشتند. آن‌ها برای اینکه دیگران را با تکنیک عکاسی رنگی آشنا کنند و این اختراع جدید را بر سر زبان‌ها بیاندازند، یک بسته آزمایشی حاوی صفحه‌های شیشه‌ای که با لایه نازک مخصوصی پوشانده شده بود، برای عکاسان هنری در اروپا و آمریکا ارسال کردند. این تصویر متعلق به سال ۱۹۱۰ یک زوج سوئدی را نشان میدهد که تازه ازدواج کرده‌اند.
آلبر کان، بانکدار و کارخانه‌دار متمول فرانسوی شیفته دنیای عکاسی بود. راننده او در سفرهای کاری با دوربین اتوکروم به عکاسی می‌پرداخت. نتیجه این کار چنان این بازرگان فرانسوی را به وجد آورد که در سال ۱۹۰۸ بهترین عکاسان جهان را به خدمت گرفت تا از زندگی و فرهنگ ملل مختلف در سراسر کره زمین عکسبرداری کنند. این تصویر زنان یونانی در لباس محلی را نشان میدهد و در سال ۱۹۱۳ به ثبت رسیده است.
آنچه که گنجینه عکس این کارخانه‌دار فرانسوی را از دیگر عکس‌های سفری آن زمان متمایز می‌کند، نوع نگاه عکاس است. این عکس‌ها کوچک‌ترین جزئیات زندگی روزمره مردم در آن زمان را به تصویر می‌کشند و چهره‌سوژه‌ها به خوبی نمایان است. تصویری از یک بازار فروش نان در شهر سارایوو در سال ۱۹۱۲
عکس‌های رنگی که عکاسان به سفارش آلبر کان گرفته بودند، در معرض دید علاقمندان به فرهنگ گذارده می‌شد. پرفسور رالف زاکسه، تاریخ‌دان عکاسی می‌گوید: «آلبر کان در خانه‌اش سالنی داشت که در آن سینما درست کرده بود و افراد طبقه مرفه پاریس به آن راه داشتند.» عکسی از پل معروف موستار در بوسنی و هرزگوین به سال ۱۹۱۳.
عکاسان از سوی آلبر کان مأمور شده بودند تا از اقلیت‌های قومی نیز عکسبرداری کنند. به گفته پرفسور زاکسه در بوسنی، آلبانیایی‌ها روبروی دوربین عکاسان نشستند، در استانبول، ارمنی‌ها و در بوسنی، مسیحیان. البته آن‌هایی که موقع عکسبرداری نمی‌توانستند یکجا بند شوند و دائم تکان می‌خورند، تصویرشان به صورت ناواضح برای همیشه ماندگار شده است.
تجهیزات عکاسی در آن زمان به حدی سنگین بودند که بایستی با گاری حمل می‌شدند. در هر سفر ۳۰۰ تا ۴۰۰ صفحه شیشه‌ای عکاسی مورد نیاز بود که در چمدان‌های چرمی جاگذاری می‌شدند. این صفحه‌های شیشه‌ای شب‌ها در چادر‌هایی که نقش چاپخانه داشتند، بایستی به سرعت ظاهر می‌شدند تا یک وقت در معرض نور خورشید از میان نروند. این عکس یکی از تیم‌های عکاسی را در مرز چین و مغولستان نشان میدهد.
یکی دیگر از مأموریت‌های عکاسان عکسبرداری از رهبران مذهبی بود. این تصویر یکی از رهبران مذهبی مغولستان به سال ۱۹۱۳ را نشان میدهد. این عکس‌ها بعدها در پاریس سر کلاس‌های درس رشته "جغرافیای انسانی" مورد استفاده قرار گرفت. آلبر کان با هدف حمایت از رشته نوظهور علوم اجتماعی، بودجه رشته جغرافیای انسانی را تقبل کرده بود.
مردم محلی که در برابر دوربین عکاسان آلبر کان قرار می‌گرفتند، تا آن زمان در زندگی‌شان هیچ‌گاه دوربین عکاسی ندیده بودند. عکاسی در آن زمان سرگرمی قشر مرفه به شمار می‌رفت و مردم پایین دست جامعه سهمی از آن نداشتند. با این‌حال کنجکاوی نسبت به تجهیزات دوربین‌های عکاسی باعث می‌شد تا مردم محلی در مواجهه با این افراد غریبه که از اروپا آمده بودند، خجالت را کنار گذاشته و اجازه دهند که تصویرشان ثبت شود.( امیدواریم که آقای آلبرت کان بابت بریدن یکی از آدم های این عکس ما را ببخشد. شهروند هندی خیلی ...بود و با فتوشاپ هم لباسش درست نمی شد!)
گنجینه عکس‌های رنگی آلبر کان ۷۰ هزار اسلاید را شامل می‌شود. همچنین بیش از ۲۰۰ ساعت فیلم نیز در این مجموعه موجود است.
خانواده‌ای در پاریس، سال ۱۹۱۴. ( پروژه بلندپروازانه و ارزشمند آلبر کان برای ثبت زندگی مردم کره زمین در قاب عکس‌های رنگی، با شروع جنگ جهانی اول پایانی غیرمنتظره یافت. در سال ۱۹۲۹ این بانکدار فرانسوی در پی سقوط بازار سهام تمام دارایی خود را از دست داد. در سال ۱۹۴۰ اندکی پس از آن که رژیم آلمان نازی زادگاه وی، فرانسه، را به اشغال خود درآورد، آلبر کان در فقر کامل، چشم از جهان فروبست.)
حکایت آقای آلبرت کان و عکس هایش
تا پیش از سال ۱۸۹۰، عکس‌های رنگی بیشتر در آزمایشگاه‌ها بودند تا در دست مردم و عکاسان. برادران لومیر در سال ۱۹۰۷، برای نخستین بار توانستند در سال ۱۹۰۷، یک تکنیک عکاسی رنگی را وارد بازار کنند که از لحاظ تجاری موفق باشد.
به گزارش روزگارنو، به نقل از ۱پزشک، برخلاف شیوه‌های پیشین عکاسی رنگی که نیازمند سه بار نوردهی با سه فیلتر رنگی مختلف بودند، در شیوه برادران لومیر که به Autochrome Lumière موسوم بود، از یک فیلتر رنگی استفاده می‌شد که موزاییکی از فیلترهای بسیار ریز رنگی بود و به این ترتیب با یک بار نوردهی می‌شد، عکس رنگی گرفت.
در سال ۱۹۰۹، یک بانکدار متمول فرانسوی به نام آلبرت کان Albert Kahn تصمیم گرفت که با استفاده از شیوه عکاسی اتوکروم برادران لومیر، مجموعه عکس‌هایی از آدم‌های کشورهای مختلف بگیرد تا از این طریق صلح و فهم متقابل از فرهنگ‌‌ها را تبلیغ کند.
آلبرت کان به عکاسی به منزله شیوه برای فهرست و آرشیو کردن فرهنگ‌های مردمی از تبارهای مختلف نگاه می‌کرد.
آلبرت کان
به مدت دو دهه، تا پیش از آنکه رکود اقتصادی عرصه را بر آلبرت کان تنگ کند، او عکاسانی را به بیش از ۵۰ کشور دنیا فرستاد. این عکاسان بیشتز از ۱۰۰ ساعت فیلم و ۷۲ هزار عکس از مناظر و شهرها و مردم این کشورها گرفتند.
اما این مجموعه باارزش که با استفاده از آن اطلاعات جالبی از فرهنگ، شرایط زندگی مردم با آداب و سنن و مذهبشان کسب کرد، برای دهه‌ها به فراموشی سپرده شد، تا اینکه در دهه ۱۹۸۰ مجددا کشف شد.
و بسیار جالب است که بدانید که این پروژه جاه‌طلبانه آلبرت کان فرهنگ اصطلاحات عکاسی خبری را تغییر داده است و در دنیای مدرن ما هم اثر کارهای او در فیلترهای اپلیکیشن محبوب اینستاگرام، تجلی یافته است.
آلبرت کان در سال ۱۸۶۰ در یک خانواده یهودی در شهر Marmoutier فرانسه به دنیا آمد، او در ۱۹ سالگی کارمند بانک شد و هزمان زیر نظر «هنری برگسون» فلسفه می‌خواند و به سرعت پله‌های ترقی را پیمود.
خانه و باغ او، محل دیدار هنرمندان و اندیشمندانی مثل آناتول فرانس، رودیارد کیپلینگ، کولت، آلبرت اینشتین، آندره ژید و اوگست رودن بود.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر