میزان رابطه بین موبایل و سرطان
چرا نباید از تلفن همراهتان بترسید؟
به تازگی یکی از مؤسسات وابسته به سازمان بهداشت جهانی اعلام کرده است که ممکن است رابطه‌ای بین موبایل و سرطان وجود داشته باشد.
به تازگی یکی از مؤسسات وابسته به سازمان بهداشت جهانی اعلام کرده است که ممکن است رابطه‌ای بین موبایل و سرطان وجود داشته باشد. براساس گزارش این سازمان مرور شواهد حاکی است که نمی توان افزایش خطر ابتلا به تومور بدخیم مغزی در اثر استفاده از تلفن های موبایل را مردود دانست. با این حال به گفته این سازمان «به طور روشن ثابت نشده است» که استفاده از تلفن همراه «باعث سرطان در انسان می شود.»
این خبر ممکن است باعث نگرانی بعضی‌ها شود. اما بیایید کمی دقیق‌تر به خبر دقت کنیم و خطر نسبی کاربری موبایل را تخمین بزنیم.
سازمان بهداشت جهانی گفته است که تلفن موبایل باید به عنوان عاملی که «شاید سرطان زا» باشد طبقه‌بندی شود زیرا احتمال دارد به نوعی از سرطان مغز - گلیوما - مرتبط باشد. این طبقه‌بندی عمدتا بر مطالعه‌ای استوار است که نشان داده است، کسانی که به مقدار زیاد از گوشی‌شان استفاده می‌کنند، ممکن است ۴۰ درصد بیشتر مبتلا به گلیوما شوند.
۱- در ایالات متحده سالانه ۲۲ هزار مورد سرطان مغز بروز پیدا می‌کند که حدود سی درصد یا هشت هزار مورد از آنها، گلیوما هستند. از سوی دیگر ۹۶ درصد جمعیت امریکا، یعنی چیزی حدود سیصد میلیون نفر موبایل دارند. اگر فرض کنیم که استفاده از موبایل، ۴۰ درصد خطر ابتلا به گلیوما را در کل جمعیت بالا ببرد، بروز سالانه گلیوما در آمریکا سه هزار نفر افزایش پیدا می‌کند، یعنی خطر ابتلا به گلیوما به میزان یک در صد هزار نفر در سال افزایش پیدا می‌کند، که عدد بزرگ و قابل توجهی نیست.
اما باید توجه داشته باشید که سازمان بهداشت جهانی اظهار داشته است که خطر ابتلا به گلیوما فقط در کاربرانی که به صورت مفرط از موبایل استفاده می‌کنند، چهل درصد بیشتر می‌شود. فقط ده درصد کاربران موبایل در آمریکا در دسته کاربران افراطی موبایل هستند. پس با این حساب میزان افزایش موارد گلیوما که می‌توان در هر سال منتسب به موبایل کرد، باز هم پایین‌تر می‌آید.
ولی هر چه باشد باز هم می‌توان صدها مورد جدید گلیوما را در هر سال به استفاده از موبایل نسبت داد و وقتی صحبت از جان انسان‌ها به میان می‌آید همین چند صد نفر، هر چند در میان جمعیت چند صد میلیونی آمریکا، عددی به حساب نمی‌آیند، اما باز از لحاظ انسانی حائز اهمیت هستند.
۲- چرا نگران باقی عوامل خطر بیماری نیستیم: ما در شرایطی نگران احتمال ارتباط کاربری موبایل به سرطان هستیم که به اندازه کافی به بقیه عوامل خطر بیماری‌ها توجه نمی‌کنیم و سعی‌ای در کاهش آنها به عمل نمی‌آوریم. مثلا شیوه تغذیه خود را اصلاح نمی‌کنیم و مصرف گوشت قرمز را کم نمی‌کنیم، عینک آفتابی یا کرم محافظ به صورت نمی‌زنیم، به اندازه کافی سبزیجات و میوه مصرف نمی‌کنیم و اطرافیان خود را تشویق به ترک سیگار نمی‌کنیم.
۳- اما حتی اگر نگران این خطر احتمالی هم باشیم و از بیماری هولناک گلیوما واهمه داشته باشیم، باید بدانیم که خیلی ساده می‌توانیم خطر کاربری موبایل را برای خودمان کم کنیم. مثلا اگر زیادی با موبایل صحبت می‌کنیم کافی است که:
- از هندز فری استفاده کنیم یا اگر برایمان امکان دارد، می‌توانیم گوشی را روی اسپیکر بگذاریم. از هندز فری‌های بلوتوث یا وایرلس باید اجتناب کرد.
- در گوشه‌های اتاق‌ها یا آسانسور کمتر با موبایل صحبت کنیم: در این مناطق آنتن‌دهی کم می‌شود و همین مطلب باعث می‌شود که میزان انرژی رادیویی ساطع‌شده از گوشی برای جبران، بیشتر شود.
- در حال حرکت با موبایل صحبت نکنیم: در حین حرکت، گوشی مرتب دنبال BTSهای با آنتن‌دهی بهتر جستجو می‌کند و همین مسئله تشعشع دریافتی را زیاد می‌کند.
- همیشه گوشی را در کنار بدنمان مثلا در جیب با کیفی که به دست داریم، نگذاریم و وقتی در محل کار هستیم در صورت امکان گوشی را روی میز یا داخل کشوی میز بگذاریم.
- با هر دو گوش با موبایل صحبت کنیم: گاهی به صورت عادتی، هنگام مکالمه همیشه گوشی را با دست راست می‌گیریم و روی گوش راستمان می‌گذاریم. اما بهتر است هر چند دقیقه یک بار گوشی را روی گوش دیگرمان بگذاریم تا میزان تشعشع دریافتی سمت راست یا چپ مغز، نصف شود.
۴- معیارهایی برای میزان تشعشع گوشی‌های برندهای مختلف وجود دارد. میزان انرژی جذب شده توسط بدن بستگی به SAR یا میزان جذب مخصوص یک گوشی دارد. در آمریکا و کانادا بر اساس قوانین عدد SAR یک گوشی نباید از ۱٫۶ وات بر کیلوگرم بیشتر باشد. اما اروپایی‌ها بر عدد ۲ توافق دارند.
همه ما هنگام انتخاب گوشی به بزرگی صفحه نمایش و کیفیت آن، سیستم عامل گوشی، وضوح دوربین، سبکی، شارژ باطری، خوش‌دست یا زیبا بودن آن توجه می‌کنیم، اما تصور می‌کنم کمتر کسی پیدا شود که به فاکتور تشعشع کمتر توجه داشته باشد.
گوشی‌هایی مثل ساتیو یا Xperia X10 Mini Pro سونی اریکسون یا HTC Desire یا Droid موتورلا عدد SAR نزدیک به ۱٫۶ دارند و جزو بیست گوشی با تشعشع بالا طبقه‌بندی می‌شوند.
منبع : 1Pezeshk.com
این خبر ممکن است باعث نگرانی بعضی‌ها شود. اما بیایید کمی دقیق‌تر به خبر دقت کنیم و خطر نسبی کاربری موبایل را تخمین بزنیم.
سازمان بهداشت جهانی گفته است که تلفن موبایل باید به عنوان عاملی که «شاید سرطان زا» باشد طبقه‌بندی شود زیرا احتمال دارد به نوعی از سرطان مغز - گلیوما - مرتبط باشد. این طبقه‌بندی عمدتا بر مطالعه‌ای استوار است که نشان داده است، کسانی که به مقدار زیاد از گوشی‌شان استفاده می‌کنند، ممکن است ۴۰ درصد بیشتر مبتلا به گلیوما شوند.
۱- در ایالات متحده سالانه ۲۲ هزار مورد سرطان مغز بروز پیدا می‌کند که حدود سی درصد یا هشت هزار مورد از آنها، گلیوما هستند. از سوی دیگر ۹۶ درصد جمعیت امریکا، یعنی چیزی حدود سیصد میلیون نفر موبایل دارند. اگر فرض کنیم که استفاده از موبایل، ۴۰ درصد خطر ابتلا به گلیوما را در کل جمعیت بالا ببرد، بروز سالانه گلیوما در آمریکا سه هزار نفر افزایش پیدا می‌کند، یعنی خطر ابتلا به گلیوما به میزان یک در صد هزار نفر در سال افزایش پیدا می‌کند، که عدد بزرگ و قابل توجهی نیست.
اما باید توجه داشته باشید که سازمان بهداشت جهانی اظهار داشته است که خطر ابتلا به گلیوما فقط در کاربرانی که به صورت مفرط از موبایل استفاده می‌کنند، چهل درصد بیشتر می‌شود. فقط ده درصد کاربران موبایل در آمریکا در دسته کاربران افراطی موبایل هستند. پس با این حساب میزان افزایش موارد گلیوما که می‌توان در هر سال منتسب به موبایل کرد، باز هم پایین‌تر می‌آید.
ولی هر چه باشد باز هم می‌توان صدها مورد جدید گلیوما را در هر سال به استفاده از موبایل نسبت داد و وقتی صحبت از جان انسان‌ها به میان می‌آید همین چند صد نفر، هر چند در میان جمعیت چند صد میلیونی آمریکا، عددی به حساب نمی‌آیند، اما باز از لحاظ انسانی حائز اهمیت هستند.
۲- چرا نگران باقی عوامل خطر بیماری نیستیم: ما در شرایطی نگران احتمال ارتباط کاربری موبایل به سرطان هستیم که به اندازه کافی به بقیه عوامل خطر بیماری‌ها توجه نمی‌کنیم و سعی‌ای در کاهش آنها به عمل نمی‌آوریم. مثلا شیوه تغذیه خود را اصلاح نمی‌کنیم و مصرف گوشت قرمز را کم نمی‌کنیم، عینک آفتابی یا کرم محافظ به صورت نمی‌زنیم، به اندازه کافی سبزیجات و میوه مصرف نمی‌کنیم و اطرافیان خود را تشویق به ترک سیگار نمی‌کنیم.
۳- اما حتی اگر نگران این خطر احتمالی هم باشیم و از بیماری هولناک گلیوما واهمه داشته باشیم، باید بدانیم که خیلی ساده می‌توانیم خطر کاربری موبایل را برای خودمان کم کنیم. مثلا اگر زیادی با موبایل صحبت می‌کنیم کافی است که:
- از هندز فری استفاده کنیم یا اگر برایمان امکان دارد، می‌توانیم گوشی را روی اسپیکر بگذاریم. از هندز فری‌های بلوتوث یا وایرلس باید اجتناب کرد.
- در گوشه‌های اتاق‌ها یا آسانسور کمتر با موبایل صحبت کنیم: در این مناطق آنتن‌دهی کم می‌شود و همین مطلب باعث می‌شود که میزان انرژی رادیویی ساطع‌شده از گوشی برای جبران، بیشتر شود.
- در حال حرکت با موبایل صحبت نکنیم: در حین حرکت، گوشی مرتب دنبال BTSهای با آنتن‌دهی بهتر جستجو می‌کند و همین مسئله تشعشع دریافتی را زیاد می‌کند.
- همیشه گوشی را در کنار بدنمان مثلا در جیب با کیفی که به دست داریم، نگذاریم و وقتی در محل کار هستیم در صورت امکان گوشی را روی میز یا داخل کشوی میز بگذاریم.
- با هر دو گوش با موبایل صحبت کنیم: گاهی به صورت عادتی، هنگام مکالمه همیشه گوشی را با دست راست می‌گیریم و روی گوش راستمان می‌گذاریم. اما بهتر است هر چند دقیقه یک بار گوشی را روی گوش دیگرمان بگذاریم تا میزان تشعشع دریافتی سمت راست یا چپ مغز، نصف شود.
۴- معیارهایی برای میزان تشعشع گوشی‌های برندهای مختلف وجود دارد. میزان انرژی جذب شده توسط بدن بستگی به SAR یا میزان جذب مخصوص یک گوشی دارد. در آمریکا و کانادا بر اساس قوانین عدد SAR یک گوشی نباید از ۱٫۶ وات بر کیلوگرم بیشتر باشد. اما اروپایی‌ها بر عدد ۲ توافق دارند.
همه ما هنگام انتخاب گوشی به بزرگی صفحه نمایش و کیفیت آن، سیستم عامل گوشی، وضوح دوربین، سبکی، شارژ باطری، خوش‌دست یا زیبا بودن آن توجه می‌کنیم، اما تصور می‌کنم کمتر کسی پیدا شود که به فاکتور تشعشع کمتر توجه داشته باشد.
گوشی‌هایی مثل ساتیو یا Xperia X10 Mini Pro سونی اریکسون یا HTC Desire یا Droid موتورلا عدد SAR نزدیک به ۱٫۶ دارند و جزو بیست گوشی با تشعشع بالا طبقه‌بندی می‌شوند.
منبع : 1Pezeshk.com
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر