سرگذشت یک عقاب؛ از اوج تا سقوط

طرفداری: تنها ۱۵ سال داشت که توجه شیرها را به خود جلب کرد. آن روزها حتی خودش هم فکر سنگربانی مانشافت را در سر نداشت. روزهایی که در لایپزیگ برایش شب می شدند و او با رویاهای بی شمارش چشم به آینده دوخته بود.

رنه آدلر ۱۵ ژانویه ۱۹۸۵ در لایپزیگ آلمان به دنیا آمد. لغت "آدلر" در زبان آلمانی به معنای عقاب است. او در ۶ سالگی جذب تیم زادگاهش شد. شاید شخصیت آرام و بی حاشیه او در همین وی اف بی لایپزیگ شکل گرفته باشد. بعد از ۹ سال، اولین پرواز خود را در جابجایی به لورکوزن تجربه کرد؛ پروازی به بلندای ۴۷۸ کیلومتر.


پیشرفت او در تیم های پایه لورکوزن شروع شد. طولی نکشید که به تیم دوم ورکسلف و پس از آن در ۲۱ سالگی به جمع شیرهای بزرگسال رسید. دروازه بان سوم آن روزهای لورکوزن،همزمان با این اتفاقات در تمامی رده های تیم های ملی آلمان هم بازی کرد.

روزها گذشتند تا روز موعود فرا رسید. فقط یک اخراج از هانس یورگ بوت، سنگربان اصلی لورکوزن برای عقاب فرصت طلب کافی بود. اسکیبه مربی وقت لورکوزن ابتدا از فرناندس دروازه بان دوم تیم استفاده کرد. اما بعد به رنه اعتماد کرد.

زمان نشان دادن توانایی ها بود. لورکوزن در گلزن کرشن به مصاف شالکه میرفت. آدلر ۲۲ ساله برای اولین بار درون چارچوب می ایستاد. شالکه بازی بسیار هجومی را به نمایش گذاشت. کورانی و برادران آلتینتاپ حملات زیادی را خلق کردند اما عقاب تسلیم نشد. رنه موقعیت های زیادی را دفع کرد تا در اواخر بازی کیسلینگ ضربه آخر را زد.


شیرها با درخشش دروازه بان گمنامشان، میزبان را شکست دادند. اسکیبه بعد از بازی، واکنش های آدلر را در "سطح جهانی" توصیف کرد. مجله کیکر به او نمره عالی ۱ را داد و شروع پروازهای عقاب در همان دیدار با شالکه شروع شد. آدلر به راحتی دروازه بان قدیمی تیم را کنار زد. بوت در پایان فصل از تیم جدا شد و لباس شماره یکش به آدلر جوان رسید.

عملکرد خیره کننده و رو به رشد رنه در فصل بعد، عنوان بهترین دروازه بان بوندسلیگا را برای او به ارمغان آورد. آدلر ۱۹۱ سانتی متری با حذف تیمو هیلده براند، به همراه ینس لمن و روبرت انکه فقید راهی جام ملت های ۲۰۰۸ شد. دستاوردی بزرگ برای دروازه بان ۲۳ ساله.

اما نهایت اوج گرفتن عقاب، بعد از خداحافظی لمن و کان و مرگ ناگهانی انکه رقم خورد. جایی که شماره یکی مانشافت منحصرا به او رسید. او عملکرد بسیار خوبی در مرحله مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰ از خود نشان داد. نمایش او در بازی با روسیه نقش تعیین کننده ای در صعود آلمان داشت.


درست مثل هر بازیکن دیگری، زندگی آدلر هم نقطه عطفی داشت. نقطه عطفی که شاید دقیقا نقطه عطف رقیبش، مانوئل نویر هم بود. درست قبل از جام جهانی ۲۰۱۰، عقاب از ناحیه دنده آسیب دید. دنده های شکسته او، شماره یکی تیم ملی را تقدیم مانوئل نویر کرد.


روزهای سیاه برای رنه فرا رسیده بودند. پس از مصدومیت طولانی مدت و از دست دادن جایگاه در تیم ملی و باشگاهی، او به میادین بازگشت. عقاب، کوهی برای بالا رفتن پیش رویش می دید. پس از تلاش های بسیار دوباره به وضعیت سابق خود، نزدیک شد. اما وجود لنو در لورکوزن و مانوئل نویردر بایرن که تبدیل به کوهی از اعتماد به نفس شده بود، اوضاع را برایش سخت میکرد.

آدلر دوباره مصدوم شد. مسئولان لورکوزن ترجیح دادند با او تمدید نکنند. دروازه بانی که چندی قبل پیشنهاد ۲۴ میلیون یورویی منچستر را به خاطر عشق به باشگاه رد کرده بود، در عین بی مهری کنار گذاشته می شد. آدلر پس از ۱۲ سال به عنوان "بازیکن آزاد" به هامبورگ رفت. عنوانی طعنه آمیز برای شماره یک سابق آلمان.

در هامبورگ دوباره احیا شد. عملکرد خوبش در فصل اول، لو را مجبور به دعوت دوباره او کرد. به نظر می رسید که دوران سیاه به پایان رسیده باشد. اما مصدومیت های کوتاه مدت و از همه مهمتر اعتماد به نفس از بین رفته او، عقاب را در مسیر سقوطی کاملا آزاد قرار داده بود. ضعف اعتماد به نفس او حتی در چهره اش به وضوح دیده می شد.


آدلر ۲۹ ساله، هم اکنون در هامبورگ نیمکت نشین دروبنی، دروازه بان ۳۵ ساله چکی شده است. سقوطی عجیب برای دروازه بان "بدشانس" آلمانی. آیا هنوز هم روزنه امیدی برای پرواز دوباره عقاب وجود دارد؟!