تاریخ را از نو بنویسید، مردان واقعی

تیم ملی فوتسال کشورمان، ساعاتی دیگر، برای رسیدن به فینال جام جهانی، باید رو در روی روسیه قرار بگیرد.

طرفداری: همه چیز از لحظه‌ای آغاز شد که با تساوی مقابل آذربایجان، قرعه برزیل برای ملی‌پوشان فوتسال مهیا شد. هرچند گل دقایق پایانی حسین طیبی در آن دیدار، از حذف زودهنگاممان جلوگیری می‌نمود ولی همه در دلمان می‌دانستیم که این گل، تنها بازگشت فوتسالی‌ها به ایران را با چند روز تاخیر مواجه می‌کند و سوت پایان دیدار مقابل آذربایجان را به منزله سوت رسیدن به ایستگاه پایانی جام جهانی تلقی می‌کردیم.

روز موعود فرا می‌رسد. خیلی از ما که شکست مفتضحانه مقابل اسپانیا را دیده‌ایم، زحمت بیدار ماندن یا بیدار شدن را به خود نداده و خواب شبانه را به تماشای معرکه ملی‌پوشان ترجیح می‌دهیم. حتی مزدک میرزایی نیز در ابتدای گزارشش، با صدایی خسته و خمیازه آلود، سعادت تیم ملی مقابل برزیل را در شکستی کم گل و آبرومندانه می‌بیند، ولی هیچکدام از این‌ها، پایان راه نیست.

طلایی‌پوشان سلسائو با به ثمر رساندن ۲۹ گل در دور گروهی، اسب خود را برای جشنواره گل دیگری زین کرده و وارد گود می‌شوند. در حالی که با دو گل دیدنی نابغه برزیل، کمتر کسی حتی به اندازه یک اپسیلون به صعود ایران امیدوار می‌ماند، شاگردان ناظم الشریعه، فعل خواستن را صرف می‌کنند. نمایش خارق العاده غیرت‌مردان ایران، جهان فوتسال را انگشت به دهان می‌کند. بله، تابلو، نتیجه را درست نشان می‌دهد، فالکائو و یارانش ۴ - ۴ مدعیان بی ادعای ایران.

آخرین ضربه پنالتی برای ایران و اسماعیل پوری که پشت توپ می‌ایستد. ضربه دیدنی احمد و توپی که به تور بوسه می‌زند. فالکائو در خوابش نیز نمی‌توانست چنین خداحافظی را با زمین فوتسال متصور شود. برزیلی که در پنج تورنومنت از هفت جام جهانی برگزار شده، قهرمان مسابقات بوده‌است، مقابل قدرت‌نمایی ملی‌پوشانمان سر تعظیم فرود می‌آورد.

محمد ناظم الشریعه، مقابل مستطیل اول ماموریت غیر ممکنش، تیک می‌زند تا ملی‌پوشان راهی میدان بعدی و قربانی بعدی شوند. پاراگوئه، چیلاورت و اتوبوس خاکستری‌پوشان، غول بعدی تیم ملی است. نمایش فوق تصور ایران، حذف کننده میزبان مسابقات را مقهور خود ساخته و جادوهای اسماعیل‌پور، جاوید، طیبی و همه و همه ملی‌پوشانمان، یوزپلنگ‌ها را بعد از ۲۴ سال، به نیمه نهایی جام جهانی و سومین غول می‌رساند.

تیم ملی فوتسال کشورمان، از ساعاتی دیگر و در مینمود، سکانس سوم افسانه خود را به اجرا درخواهد آورد. هرچند روسیه برای ما، نامی آشناست و در شش سال اخیر، 19 رویارویی را با این تیم تجربه کرده و در این 19 دیدار، 6 پیروزی را کسب کرده‌ایم، ولی این بار، هشتاد میلیون ایرانی در مینمود مقابل شرق اروپایی‌ها قرار خواهند گرفت و به هیچ چیز جز فینالیست شدن فکر نمی‌کنند.

شاید وزارتخانه‌ای ها با چرتکه انداختن بر تاریخ‌سازی ملی‌پوشان و پیش کشیدن ارقام خنده‌آور ۷۵۰۰ و ۱۰۰۰۰ دلاری برای پاداش، اسباب تاسف را به‌وجود آورده‌باشند، ولی قهرمانی در جام جهانی و ایستادن بر قله فوتسال جهان، تنها خواسته و هدف شاگردان ناظم‌الشریعه است و بلاشک بدون رسیدن به این مهم، از تلاش خود دست نخواهند کشید.

در روزگاری که کمی آن‌طرف تر، هزینه ها، اردوها، بازیکنان و مربیان ده رقمی، پیاپی در معرض توجه قرار می‌گیرند، مدعیان بی‌ادعای ایران، در خاک کلمبیا، در اندیشه از نو نوشتن تاریخ هستند.

دعایمان بدرقه راهتان، موفقیتتان مسبب افتخارمان.

دست خداوند، پشت و پناهتان، مردان واقعی ایران