فرشید اسماعیلی مدل سریع منصوریان

ایران ورزشی: منصوریان را در اوج به یاد دارید؟ هافبک جوانی که از تیم پارس خودرو به استقلال آمد؛ حوالی سال (۱۹۹۵ میلادی) ۱۳۷۴. آن روزها استقلال عمیقا به داشتن هافبکی بازیساز، خلاق، شوتزن و موقعیت‌شناس تشنه بود که با ظهور جوان با انگیزه باشگاه پارس خودرو آرزوها برای داشتن چنین بازیکن مهمی به پایان رسید. بچه محله چهارراه عباسی تهران به دلیل استعدادهای وافرش در سریع‌ترین زمان ممکن بدل شد به یکی از ارکان استقلال و همین رشد فزاینده موجبات حضورش در تیم ملی ایران را فراهم کرد و او یکی از اضلاع اصلی تیم رویایی سال ۱۹۹۸ هم بود.

منصوریان با شکل خاص دویدن‌هایش، ضربه زدن‌های ناگهانی، پاس‌های بیرون پا و گاها درگیری‌های تن به تن میانه میدان توانست خیلی‌ها را مجذوب بازی‌اش کند. او به همین سبب میان استقلالی‌ها و عامه فوتبالدوستان ایران نیز شهره شد و محبوبیت ویژه‌ای هم یافت. حالا پس از حدود ۲۱ سال و به وقتی که سکان هدایت استقلال به دست منصوریان سپرده شده دوباره شاهد ظهور بازیکنی هستیم که از لحاظ شکل بازی کم شباهت به سرمربی این تیم نیست. وجه تمایز این فرشید اسماعیلی با آن علیرضا منصوریان تنها سرعت و جابه‌جایی است وگرنه هر آنچه منصوریان سال ۷۴ داشت اکنون نیز در وجود پسر شماره ۸۸ باشگاه استقلال ساری است. گلی که اسماعیلی وارد دروازه ذوب‌آهن کرد بی‌مانند با گل‌هایی نبود که منصوریان در استقلال به ثمر می‌رساند. علی‌منصور بازیگر نیز به هنگام ارسال‌ها در خلأ پشت مهاجمان خودی و مدافعان حریف انتظار می‌کشید و ناگهان به قلب آنها می‌زد و دروازه را باز می‌کرد. فرشید اسماعیلی نیز از این خاصیت سود می‌برد و در شوتزنی نیز تبحر بالایی دارد که به او امکان می‌دهد با وجود بازی در پست هافبک بازیساز در صف گلزنان استقلال قرار بگیرد.

اگر سرعت را برتری اسماعیلی نسبت به منصوریان سال ۷۴ بدانیم، آن منصوریان یک برتری محسوس هم نسبت به این فرشید دارد؛ تفاوت در قدرت بدنی. منصوریان عضلات درهم پیچیده‌تری داشت که به او امکان حضور در نبردهای تن به تن با هافبک‌های تنومند دوران خود را هم می‌داد اما فرشید اسماعیلی اندام ظریف‌تری دارد و به همین علت است که می‌کوشد فاصله ایمنی را همواره با بازیکنان مقابلش حفظ کند و با اتکا به قدرت دریبلینگ این نقص را جبران کند. بدون شک اگر اسماعیلی بتواند با گذر زمان بر قدرت فیزیکی خود بیفزاید و تمرینات ویژه‌ای را در این راستا انجام دهد نه تنها عمر بازیگری‌اش را افزایش خواهد داد بلکه به هافبکی ایده‌آل برای فوتبال ایران بدل خواهد شد. بازیکنی که احتمالا از تمام خصوصیات یک هافبک ایده‌آل بهره می‌برد. اسماعیلی استقلالی‌ها را امیدوار کرده که پس از غروب مجتبی جباری، به فرمانده میانه میدان آبی‌ها بدل شود. او در سن و سالی است که لااقل می‌تواند تا ۱۰ سال آبی‌ها را در این پست مهم بیمه کند به شرط آنکه از مسیر اصلی منحرف نشود و در راهی قدم بردارد که منتهی به صحت و درستی باشد. استقلال می‌تواند حالا حالا‌ها از داشتن چنین بازیکنی لذت ببرد و اسماعیلی هم می‌تواند از تداوم در یکی از دو قطب فوتبال ایران احساس خوشبختی کند.