یک باشگاه در مشت نیمار

ایران ورزشی آنلاین: قبل از اینکه چیزی درباره ماجرای پنالتی اخیر پاری‌سن‌ژرمن در پیروزی ۸ بر صفر چهارشنبه هفته‌ گذشته‌ این تیم برابر دیژون در لیگ یک فرانسه در پارک دپرنس بگوییم، نیمار شایسته تحسین است، آن هم به میزان زیاد. این سوپراستار برزیلی در تمام طول بازی مهار نشدنی بود، چهار گل زد که شامل یک ضربه کاشته پای چپ هیجان‌‌آور و یک گل با یک حرکت انفرادی استثنایی بود و به اینها باید دو پاس گل که کامل کننده عملکرد بیرحمانه او بود را هم اضافه کرد.

تیم پایتخت فرانسه، طی دو هفته آینده مشغول رؤیاپردازی درباره این موضوع است که عملکردی مشابه از نیمار را در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو ببیند، جایی که در دور رفت مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا میزبان رئال مادرید، مدافع عنوان قهرمانی خواهد بود. عملکرد هجومی پاری‌سن‌ژرمن مقابل دیژون آنقدر ویرانگر بود که دروازه‌بان حریف، باپتیست رنه، در پایان مسابقه از شدت ناراحتی و شرمساری اشک در چشمانش حلقه زده بود. این دروازه‌بان فرانسوی دقایقی پس از آنکه ورود نیمار به پاری‌سن‌ژرمن در ماه آگوست توسط مسوولان باشگاه به صورت رسمی اعلام شد، در صفحه توییتر خود نوشت: «با اینکه من یک دروازه‌بان هستم و این ریسک وجود دارد که نیمار مرا شکنجه دهد، ورود او به لیگ، یک خبر فوق‌العاده است.» و حالا ثابت شده که حرف‌های رنه چقدر درست بوده است.

از زمان ورودش، نیمار بازی‌هایی ارائه کرده که تماشای آن لذت محض بوده است. هر بازی که او در آن باشد، یک رویداد است و برای خبرنگاران به همان اندازه هیجان‌انگیز است که برای هواداران در پارک‌د‌پرنس یا هرکجای دیگری که پاری‌سن‌ژرمن بازی می‌کند.

با این حال با همه اینها، غیرممکن است که چشمان خود را به روی اینکه او چگونه اتفاق دقیقه ۸۳ بازی تیمش برابر دیژون را مدیریت کرد، ببندیم، پنالتی که با آن چهارمین گل خودش و هشتمین گل پاری‌سن‌ژرمن را زد، بخصوص وقتی که سابقه اختلافات میان او و ادینسون کاوانی در بدو ورودش به پارک دپرنس را می‌دانید. در میان صدای سوت و هوی هواداران، مرد اهل منطقه موگی داس کروزس برزیل، پنالتی دیرهنگام تیمش را به گل تبدیل کرد، پنالتی که کاوانی آن را گرفته بود و اگر خودش آن را می‌زد و به گل تبدیل می‌کرد رکورد ۱۵۶ گل زلاتان ابراهیموویچ برای پاری‌سن‌ژرمن را می‌شکست و بهترین گلزن تاریخ این تیم می‌شد. چرا این ماجرا جنجالی شد؟ آیا دوباره داستان «دروازه‌ پنالتی» داشت تکرار می‌شد؟ خیر. این یکی فرق داشت. اونای امری، سرمربی پاریسی‌ها در پایان سال گذشته گفت که در مورد پنالتی‌های تیمش تصمیم‌گیری کرده است و از آن زمان این نیمار بوده که پشت اکثر ضربات پنالتی - اگر نه تمام آنها - پاری‌سن‌ژرمن ایستاده است. به نظر می‌رسید که داستان بازی چهارشنبه شب پاری‌سن‌ژرمن هم در راستای همین تصمیم امری بوده باشد و کاوانی هم به نظر می‌رسید که با بی‌میلی آن را پذیرفته است.

البته اینجا پنالتی پاری‌سن‌ژرمن برابر دیژون و کسی که آن را زد، مساله نیست. مساله این واقعیت است که نیمار فرصت خوبی داشت تا ثابت کند با کاوانی مشکلی ندارد و به جای آنکه پنالتی را به هم‌تیمی اروگوئه‌ای‌اش بدهد، چیزی که به نفع خودش بود را انتخاب کرد. چرا مدیریت کردن این پنالتی از سوی بازیکن سابق بارسلونا برای تیم مهم بود؟ ساده است. از زمان ماجرای «دروازه پنالتی» (اختلافی که با کاوانی برای زدن پنالتی پیدا کرد)، نیمار، کاوانی و تقریباً تمام بازیکنان تیم در مورد مساله پنالتی‌ها و رابطه میان دو بازیکن برزیلی و اروگوئه‌ای تیم جواب پس داده‌اند. ماه‌ها طول کشید تا آن ماجرا از یادها برود و نیمار مانند کاوانی هم قطعاً خوشحال بود که این داستان سرانجام به پایان رسیده است. یادتان بیاید که نیمار همان بازیکنی بود که در طول یکی از کنفرانس‌های خبری‌اش در تیم ملی برزیل به خاطر دنباله‌دار شدن سوالات بیرحمانه‌ای که از او درباره رابطه‌اش با کاوانی و امری پرسیده می‌شد، زیر گریه زد.

لازم نبود نابغه باشید تا بفهمید که وقتی تیم‌تان برابر یک حریف متوسط ۷ بر صفر جلو است و هت‌تریک هم کرده‌اید، چیزی که بیشتر از زدن یک گل دیگر آن هم از روی نقطه پنالتی تحسین هواداران و مردم را برمی‌‌انگیزد، سخاوتمندی برای دادن فرصت زدن پنالتی به یکی دیگر از بازیکنان تیم است چون با این کار علاوه بر طبع بلند خودتان وجود اتحاد در تیم را هم ثابت می‌کنید. تا پیش از بازی‌شان برابر دیژون، نیمار و هم‌تیمی‌هایش با توجه به شروع قاطعانه‌شان در این فصل، برای سفر هفته آینده به مادرید بی‌عیب و نقص به نظر می‌رسیدند اما تصمیم او برای زدن ضربه پنالتی حالا دوباره زخم‌های کهنه را باز کرده است و سبب شده که تمرکزها از روی نقاط قوت تیم دوباره به مساله پنالتی‌زن‌های تیم و رابطه مهاجم برزیلی و اروگوئه‌ای و برخی دیگر از بازیکنان تیم معطوف شود.

بازیکن ۲۲۲ میلیون یورویی پاری‌سن‌ژرمن با انتخاب خودخواهانه‌اش دقیقاً همان مهماتی که رقبای پاری‌سن‌ژرمن برای بمباران و تحت فشار گذاشتن این تیم در آستانه دو بازی حساسش برابر شاگردان زین‌الدین زیدان نیاز داشتند را در اختیار آنها قرار داد.

رکورد کاوانی چندان مهم نیست چون دیر یا زود او به برترین گلزن تاریخ باشگاه تبدیل می‌شود اما رابطه میان او و نیمار فعلاً برای تیم همه چیز است. هر دو آنها وقتی که مقابل رسانه‌ها صحبت می‌کنند، می‌توانند هر آنچه می‌خواهند بگویند و داشتن اختلاف با یکدیگر را کتمان کنند اما حرکات و رفتارهای آنها در زمین بازی بسیار بلندتر از واژه‌هایی است که آنها به زبان می‌آورند و حرکت نیمار در بازی برابر دیژون برای هیچ کسی جای هیچ شک و شبهه‌ای را باقی نگذاشت که خودش و منافعش را به هر چیزی و هر شخصی ترجیح می‌دهد.

انگیزه نیمار از انجام این حرکت هرچه بوده باشد، او فرصتی ایده‌آل را برای یک بار و همیشه پایان دادن به شائبه اختلاف موجود میان خودش و کاوانی را از دست داد. شاید هم این دقیقاً همان چیزی بود که او می‌خواست چون حالا همه چیز روشن است: اینکه پاری‌سن‌ژرمن تیم نیمار است و با قوانین او اداره می‌شود و هر کسی که بخواهد او را از کانون توجه خارج کند را از سر راه برمی‌دارد.

جاناتان جانسون- سایت ESPN