هری کین؛ هَری‌من!

آی اسپورت: اینکه انگلیس تورنمنت‌های بزرگ را با نمایشی ناامیدکننده آغاز کند، دیگر به یک داستان عادی تبدیل شده و تکرار این سناریو، دیگر حتی تعجب هواداران این تیم نیز برنمی‌انگیزد اما در پایان بازی با تونس، انگلیسی‌ها از شدت تعجب بارها چشم‌های‌شان را به هم فشردند و آنچه را که می‌دیدند، باور نمی‌کردند؛ انگلیس جام را با یک پیروزی دلچسب آغاز کرده بود، آنهم در شب درخشش مجدد کاپیتان‌شان؛ «هری کین». بی‌دلیل نبود که «گری لینکر» بعد از گل ثانیه‌های پایانی هری کین در توئیتر نوشت: «هریِ قهرمان».

پر بیراه نیست اگر بگوییم هری کین در بین بازیکنان حاضر در ترکیب «سه‌شیر»، بالاترین شانس برای کسب توپ طلا در یک تورنمنت مهم ملی بعد از دوران درخشان آلن شیرر را داراست و مطمئناً کسب چنین موفقیتی یعنی حضور انگلیس در رده‌های بالایی و حتی فینال رقابت‌ها. جالب اما شباهت بسیار زیاد کین و شیرر است که توجه همگان را به خود جلب کرده. کین همانند شیرر، در زمین مسابقه بسیار بی‌رحم ظاهر می‌شود و از تنها فرصت برای گلزنی، بهترین بهره را می‌برد و باید بسیار ساده‌لوح باشید که فکر کنید کین در مقابل دروازه، فرصت گلزنی را از دست می‌دهد.

اصلاً مهم نیست که هری در بازی دوستانه به میدان رفته یا در یک بازی در چارچوب لیگ برتر انگلیس یا لیگ قهرمانان اروپا و یا جام‌جهانی، کین بازیکنی‌ست که عطشش برای گلزنی تحت هیچ شرایطی فروکش نمی‌کند و حتی از روزنه‌های کوچک نیز گل می‌سازد چه برسد به توپی سرگردان در چند متری تور دروازه.

واقعیت این‌ست که او همچنان می‌خواهد خود را به منتقدین اثبات کند، منتقدینی که بعد از اولین بازی‌اش برای تاتنهام، با تندترین الفاظ شایستگی او برای پوشیدن پیراهن اسپورز را زیر سوال بردند. او در هر مسابقه برای اثبات خود به میدان می‌رود و در پایان ۹۰ دقیقه، با سری بالا و پرغرور، زمین مسابقه را ترک می‌کند، چرخه‌ای که هر بازی ادامه دارد و به نظر می‌رسد تنها با قهرمانی انگلیس در جام‌جهانی و در دست گرفتن جام طلایی جهان، متوقف شود. شاید به همین دلیل است که گرت ساوتگیت، بازوبند کاپیتانی را به دستان کین بسته تا او با همین روحیه، سه‌شیر را به سمت موفقیتی تاریخی هدایت کند.