وو وو زلا به جای تشویق؛ آیا جواب داد؟
حمایت هواداران پرشمار پرسپولیس در دیدار فینال لیگ قهرمانان شکل خاصی داشت که نظرات مثبت و منفی مختلفی را به دنبال داشت.
ورزش سه: پرسپولیس ایران روز گذشته مقابل کاشیما آنتلرز ژاپن در بازی برگشت فینال آسیا به تساوی رسید و قهرمانی قاره کهن را تقدیم این تیم ژاپنی کرد. پرسپولیس بازی رفت را در ژاپن به حریف واگذار کرده بود و به همین دلیل مشخص بود که بازی سختی در تهران پیش روی این تیم است.
در روزهای منتهی به بازی برگشت، صحبت های گوناگونی از سوی افراد مختلف شنیده می شد مبنی بر اینکه هواداران حاضر در ورزشگاه بهتر است چگونه تیم پرسپولیس را برای بازگرداندن نتیجه بازی حمایت کنند.
به دلیل اینکه تشویق های بی امان هواداران ژاپنی در بازی رفت مورد توجه قرار گرفته بود و بازیکنان پرسپولیس هم اعلام کرده بودند که از این سر و صدا های ورزشگاه اذیت شدند،
ناخودآگاه یک تصمیم جمعی از سوی عمده پرسپولیسی ها گرفته شد با این مضمون که بهتر است با ایجاد صداهای زیاد تمرکز حریف را به هم زد تا پرسپولیس بتواند راحت تر به تیم ژاپنی آسیب بزند.
نتیجه این مسئله آن شد که دیروز در ورزشگاه آزادی دیدیم همه بوق و شیپور به دست می خواستند نقشی در ایجاد صداهای وحشتناک ایجاد کنند و تمرکز بازیکنان کاشیما را به هم بزنند. این اتفاق عمده بیننده های تلویزیونی را آزار داد و آنها نمی توانستند بازی را با آرامش ببینند. اما باید دید که آیا این تاکتیک سکوها حداقل برای تیم مفید بود یا اینکه در زمین هم فایده چندانی نداشت؟
در لحظاتی که بازیکنان کاشیما صاحب توپ می شدند و این صداها به اوج می رسید، اثری از به هم ریختگی و از بین رفتن تمرکز در آنها دیده نمی شد. بهترین بازیکنان این تیم از جمله سرجینهو، لئو سیلوا، آبه و سوزوکی خیلی راحت پا به توپ می شدند و حتی بعضا عملکردی بهتر از دیدار رفت مقابل تماشاگران ژاپنی هم داشتند.
همچنین نکته دیگری که به چشم می آمد این بود که انگار انرژی سکونشینان پای همین بوق و شیپورها مصرف شده بود و در شرایطی که تیم پرسپولیس نیاز به نیروی محرک برای رسیدن به دروازه حریف داشت، کمتر صدای تشویق و شعارهای هیجان دهنده از سوی تماشاگران شنیده می شد. این تشویق ها همان چیزی بود که در روز بازی با الدحیل پرسپولیس را به یک کامبک رویایی رساند.
پرسپولیسی ها اما در شرایطی که برای بررسی امکان بازگشت نتیجه مقابل کاشیما، همان بازی با الدحیل را مثال می زدند، روی سکوها جو مشابهی را ایجاد نکردند و تاکتیک متفاوتی داشتند که البته چندان موثر نبود.
شاید اگر فشار نتیجه روی بازیکنان کاشیما بیشتر بود، سروصدا های ورزشگاه بیش از این روی آنها کاری می شد. اما این بازیکنان وقتی خیالشان از برتری 2 گله بر پرسپولیس راحت بود، خیلی سخت ممکن بود تمرکز خود را از دست بدهند؛ آن هم با صداهایی که خودشان هر هفته در جو شبیه به آن بازی می کنند و چندان فضای ترسناکی را برای آنها ایجاد نمی کند.
عکس از مهتاب کرم بیگی
نظر کاربران
واقعا که از این همه بوق زدن حالم به هم میخوره وقتی توپ دست بچه های خودمون بود به جای اینکه دست بزنن و تشویق کنن ساکت میشدن تشویق را باید از اروپاییها یاد بگیرند این بوقهای مزخرف رو هم بندازن دور که به هیچ دردی نمیخوره اصلا کی این بوق زدن را باب کرده
پاسخ ها
یادش بخیر وقتی همه باهم میخوندن حمله حمله ..... گل بزن گل بزن قهرمان بشو
ساندویچ ووووزیلا واین کلکا تو ایران کارسازه مازیار ناظمی که گفت ژاپنیها شب کورن باس برق ورزشگاه را قطع میکردین
تا همین جاش هم جای شکر داره شانسی رسیدین دیگه اخریها جیب شانستون ته کشید
لیگ انگلیس بهترین تماشاگرارو داره
به حدی زیبا و موزون شعار میدن ادم پای تلویزیون انرژی میگیره چه رسد به بازیکنا وسط زمین
چه خوب میشه ما هم نکات مثبتو از بهترین لیگ دنیا الگو بگیریم