این مربی ها دشمن فوتبال ما بودند

مجله تماشاگر: اگر ما در فوتبالمان بهره مند از وجود دوستان زیادی بوده ایم، متاسفانه دشمنان بالفطره ای هم در این عرصه داشته ایم. دشمنانی که فوتبال ما را با مشکلاتی عدیده روبرو ساخته اند. این نفرات کمتر در فوتبال ایران زندگی کرده اند و بیشتر در میادین بین المللی، روبروی فوتبال کشورمان ایستاده اند و با عملکردشان، صحنه ای سیاه را روبروی فوتبال ایران گشوده اند. دشمنان فوتبال ایران در ادوار مختلف را با هم مورد مرور قرار می دهیم.

1- ولفکانگ سیدکا

آلمانی ها برای فوتبال ما فاقد استانداردهای مقبول بوده اند، مرور نام و عملکرد اشمیت، سوبل، رولند کخ، نشاندهنده این امر است اما آلمانی ها به عنوان رقیب مربیان شایسته ای برای ما بوده اند. از جمله ولفکانگ سیدکا که با پیروزی 3- یک برابر تیم ملی بحرین، آن یکشنبه سیاه را به پای فوتبال ما نوشت.


سیدکای آلمانی که در جام جهانی ۱۹۸۶ بازیکن آلمان غربی بود، چنان تاثیر بدی بر فوتبال ما گذاشت که هنوز ماجرای آن بازی تلخ باقی است. او سبکی را در فوتبال آسیا پایه گذاری کرد به نام «بحرین بازی» طوری که هنوز هم با گذشت سال ها از آن مسابقه کذایی هر بازیکنی در لیگ ایران تمارض کند یا وقت تلف کند تماشاگران یکصدا فریاد می زنند «بحرین ... بحرین»! بلاژویچ آن زمان درباره همتای آلمانی اش گفته بود: «من در اروپا مصاحبه می کنم و می گویم که یک مربی آلمانی در آسیا کار می کند که روح فوتبال را کشته است.»

۲- هانس اوفت


تکبر در وجود این مربی هلندی مقابل فوتبال ما موج می زد ... آن شکست تلخ، یک - صفر برابر ژاپن در جام ملت های ۱۹۹۲ فوتبال ما را رنجیده خاطر و متالم ساخت. هانس اوفت مربی ژاپن در آغاز قدرتنمایی این کشور بود. او بعد از دوران حضور در تیم ملی ژاپن از دنیای فوتبال محو شد اما هنوز خاطره تلخ بازی های رویاروی با تیمش در ذهن هواداران ما باقی مانده است.

۳- ماریو زاگالو

زاگالو در سال های ۱۹۷۶ تا ۱۹۷۸ سرمربی تیم ملی فوتبال کویت بود. بازی های متوالی و پیوسته ایران - کویت چنان حساسیت برانگیز بود که ماریو زاگالو سوژه یکی از ترانه های مبتذل روحوضی و کوچه بازاری دهه ۵۰ ایران شده بود.


یکی از خواننده های بنجل قدیمی ترانه ای را درباره بازی ایران - کحویت وارد بازار کرده بود که ترجیح بعد آن «زاگالو، زاگالو» بود و ترانه سرا برای آنکه قافیه اش جور شود زاگالو را به جای اینکه ته اسم صدای اُ بدهد با صدای او می خواند.

ماریو زاگالو، همان مرد قهرمان برزیلی بود که تیم ملی برزیل را در جام جهانی ۱۹۷۰ به عنوان قهرمانی رساند و بعدها به عنوان دستیار کارلوس آلبرتو پریرا هم قهرمان جام جهانی شد. او یکی از بزرگترین مربیان تاریخ بود که در آسیا به مربیگری پرداخت. البته ایرانی ها از او کینه یا خاطره بدی ندارند اما این مربی به خاطر آن ترانه مبتذل در ذهن ها مانده است.

۴- محمد الخراشی


عربستانی ها هر وقت در مسابقه ای دچار ضعف می شدند سرمربی خارجی را کنار می گذاشتندو محمد الخراشی یا ناصر الجوهر را جایگزین او می کردند و نکته جالب اینکه محمد الخراشی، مردی بود که همیشه برابر تیم ملی فوتبال کشورمان عملکردی موفق داشت. این دو مربی هر وقت به عنوان دستیاران مربیان خارجی تیم ملی عربستان انتخاب می شدند حتی بین دو نیمه یک مسابقه هم امید داشتند که مربی خارجی تیمشان اخراج شود و خودشان جای او را بگیرند.

۵- والدیر ویرا

درباره نقش والدیر ویرا در صعود ایران به جام جهانی ۹۸ فرانسه حرف و حدیث بسیار است. او بعد از آنکه از تیم ملی فوتبال ایران اخراج شد، دشمن شماره یک ایران شد و قلبش آنقدر ناراحت بود که خدا به دلش نگاه کرد و در بازی های آسیایی ۱۹۹۸ بانکوک، عمان با والدیر ویرا ۴-۲ ایران را برد.


عمان تیم ضعیفی بود که در همین مسابقات به تیم ملی چین ۶- یک باخت. البته ویرا هم هیچ وقت به عنوان دشمن فوتبال ایران شناخته نشد اما آن باخت را به عنوان یکی از باخت ها تلخ و بحث برانگیز تاریخ فوتبال ما به ایران تحمیل کرد.

۶- ساموئل عموبابا


مرد ارمنی عراقی که در سال ۴۱ در دیدار دوستانه به عنوان بازیکن و در سال ۷۲ به عنوان سرمربی برابر ایران ایستاد تا سمبل ناکامی فوتبال ایران برابر تیم ملی عراق باشد. عدنان حمد هم یکی از مربیان عراقی بود که همیشه فوتبال ما را اذیت کرده چه به عنوان سرمربی تیم ملی کشورش چه به عنوان سرمربی اردن.

۷- میلان ماچالا

مربی اصالاتا اهل کشور چک از مربیان بزرگی بود که در منطقه خلیج فارس مربیگری می کرداما هیچ گاه در فوتبال ایران او را نخواستیم. ماچالا برابر ایران با کویت، عمان و حتی عربستان قرار گرفت و در همه رقابت ها فوتبال ما را متوقف کرد و شرایطی ویژه در این عرصه رقم زد.


اگر در مقدماتی جام جهانی ۹۸ کویت را می بردیم کارمان به پلی آف نمی کشید. می توانیم آن همه به زحمت افتادن در بازی های بعدی را از چشم همین مربی بدانیم. البته او هرگز به ما توهین نکرد و فقط از لحاظ فنی اذیت مان کرد.

۸- تری ونیلز


هر چند زمانی که عهده دار هدایت تیم استرالیا بود به ایران باخت و حالا ما خاطره ای نیک از او در ذهن داریم اما او همان کسی است که درهمان مسابقه پلی آف سال ۱۳۷۶ نسبت به شرایط ایران آنقدر بدگمان بود که اعلام داشت حتی آب آشامیدنی با خود به ایران می آورند و با این حرف ناحساب در واقع حس میهنی و ملی ما را به شدت تحریک کرد. او بعد از ناکامی در تیم ملی استرالیا به تدریج از عرصه فوتبال محو شد.

۹- رالف رازیک


تفحص و تجسس در اطلاعات شخصی و فردی فوتبال در سال ۱۹۷۶ گناهی نابخشودنی بودت و رازیک، مربی یوگسلاو تیم ملی فوتبال استرالیا در سال ۱۹۷۳ یعنی تابستان سال ۱۳۵۲ برابر تیم ملی ایران با رفتار ناجوانمردانه ای اطلاعات فردی را از همکارش در ایران یعنی رایکوف گرفت و برابر ما ۳- صفر برنده شد و ایران را از دور رقابت ها حذف کرد.

۱۰- محمود الگوهری (الجوهری)


او یک مربی با اصلیتی مصری است که به عنوان سرمربی تیم فوتبال ملی اردن برابر تیم ایران بازی کرد و ۲ بار هم موفق شد با این تیم که از تیم های ضعیف فوتبال آسیا به حساب می آید، برابر تیم ملی فوتبال کشورمان برنده باشد. الگوهری یک مدافع کنار ایده آل در دوران فوتبالش به عنوان بازیکن بود.