ورود سوسک سایبورگ به مناطق خطرناک

ایرنا نوشت: یک تیم پژوهشی بین‌المللی، سیستمی را طراحی و آن را روی سوسک نصب کردند تا با کنترل از راه دور از آن برای نظارت بر مناطق خطرناک استفاده کنند.

یک تیم پژوهشی بین‌المللی به سرپرستی پژوهشگران مؤسسه پژوهشی رایکِن در ژاپن، سیستمی را برای ساخت نوعی سوسک سایبورگ با قابلیت کنترل از راه دور مهندسی کرده‌اند. این سوسک مجهز به یک ماژول کنترل بی‌سیم کوچک است که یک باتری شارژشدنی متصل به سلول خورشیدی نیروی آن را تأمین می‌کند.

سایبورگ‌ Cyborg به موجودی گفته می‌شود که اعضای بدنش هم از اجزای ارگانیک و هم از اجزای بیومکاترونیک تشکیل شده است.

با وجود وسایل مکانیکی، مواد الکترونیکی فوق باریک و مواد انعطاف‌پذیر به حشرات اجازه می‌دهند آزادانه حرکت کنند؛ این دستاوردها استفاده از سوسک سایبورگ را ممکن می‌کند.

دانشمندان کوشیده‌اند سوسک سایبورگ را طوری طراحی کنند که بخشی از آن حشره و بخشی از آن ماشین باشد و در مناطق خطرناک، بر محیط نظارت کند. برای این منظور لازم است پژوهشگران بتوانند این حشرات را از راه دور به مدت طولانی کنترل کنند؛ این امر مستلزم کنترل بی‌سیم قطعات پای حشره است که یک باتری شارژشدنی کوچک آن را تغذیه می‌کند.

حفظ شارژ کافی باتری متصل به حشره، ضروری است. هیچ‌کس نمی‌خواهد انبوهی از سوسک‌های سایبورگ ناگهان از کنترل خارج شوند و در این طرف و آن طرف پرسه بزنند.

می‌توان ایستگاه‌هایی برای شارژ باتری ایجاد کرد؛ اما نیاز به بازگشت و شارژ مجدد ممکن است برای مأموریت‌هایی که از نظر زمانی حساس هستند، اختلال ایجاد کند. بنابراین، بهترین کار، استفاده از یک سلول خورشیدی داخلی است تا خیال همه را از پربودن شارژ باتری راحت کند.

به هر حال گفتن این حرف‌ها بسیار آسان‌تر از انجام آن‌ها است. برای نصب موفقیت‌آمیز این دستگاه‌ها روی سوسکی با سطح محدود، تیم مهندسی باید یک کوله‌پشتی ویژه و ماژول‌های سلول خورشیدی آلی فوق نازک طراحی می‌کردند. آن‌ها همچنین باید یک سیستم چسبندگی ایجاد می‌کردند که ماشین‌آلات را برای مدت طولانی متصل نگه می‌داشت و در عین حال امکان انجام حرکات طبیعی را فراهم می‌کرد.

تیم پژوهشی از سوسک‌های ماداگاسکار استفاده کردند که حدود ۶ سانتی‌متر طول دارند. آن‌ها ماژول کنترل بی‌سیم پا و باتری لیتیوم پلیمر را با استفاده از یک کوله‌پشتی با طراحی ویژه به بالای قفسه سینه سوسک متصل کردند. آن‌ها از روی اندام یک سوسک مدل‌سازی کردند و سپس با یک پلیمر کشسان آن را به صورت سه‌بعدی چاپ کردند. حاصل، یک کوله‌پشتی بود که به صورت تمام و کمال با سطح انحنادار سوسک، مطابقت یافته بود و این امکان را فراهم می‌کرد که دستگاه الکترونیکی سفت و سخت، به مدت یک ماه روی قفسه سینه سوسک ثابت بماند.

ماژول سلول خورشیدی آلی فوق نازک با ضخامت چهار هزارم میلی‌متر در قسمت پشت شکم نصب شد.

دانشمندان در نظر دارند در آینده همین سیستم را با اندام سایر حشرات و شاید حشرات پرنده مانند سیکادا انطباق دهند.