با اعلام نام باب دیلن، شاعر و ترانهسرای آمریکایی، بهعنوان برنده جایزه نوبل سال ٢٠١٦، علاقهمندان به ادبیات واکنشهای مختلفی از آن نشان دادند؛ در این میان حتی برخی از هواداران دیلن نیز با اعلام نام او ازسوی کمیته نوبل، شگفتزده و متعجب شده بودند.
روزنامه شهروند: با اعلام نام باب دیلن، شاعر و ترانهسرای آمریکایی، بهعنوان برنده جایزه نوبل سال ٢٠١٦، علاقهمندان به ادبیات واکنشهای مختلفی از آن نشان دادند؛ در این میان حتی برخی از هواداران دیلن نیز با اعلام نام او ازسوی کمیته نوبل، شگفتزده و متعجب شده بودند. هیچکس انتظار نداشت دیلن که بیشتر در دنیای موسیقی و ترانهسرایی شهره است، به این عنوان دست پیدا کند.
باب دیلن (متولد ١٩٤١) شاعر و آهنگساز آمریکایی است که شخصیت هنریاش بیشتر بهعنوان یک فعال درعرصه موسیقی راک مطرح است. دیلن یکی از تأثیرگذاران درعرصه موسیقی راک است و در ٥دهه اخیر در موسیقی آمریکا بهعنوان یک پدیده مطرح بوده و یکی از تأثیرگذارترین چهرهها در موسیقی معاصر آمریکا به حساب میآید. این نخستینبار نیست که انتخاب کمیته نوبل در بخش ادبیات، همه را شگفتزده کرده، اما انتخاب دیلن نشان میدهد که شاید این کمیته بخواهد تعریفی جدید از ادبیات را ارایه دهد. نیویورک تایمز در مطلبی ضمن بررسی این موضوع، سعی کرده که به این پرسش پاسخ دهد که آیا دیلن مستحق جایزه امسال هست یا خیر؟ از نظر آن دسته از کسانی که ادبیات را با شیوه سنتیتر دنبال میکنند، انتخاب دیلن یک امر غیرمعمول است، آن هم بعد از برگزیده شدن افرادی مانند تونی موریسون.
به اعتقاد این دسته، حتی در خود آمریکا گزینههای بهتری برای برگزارکنندگان جایزه وجود داشت تا با انتخاب یکی از این اسامی، انتقادهای کمتری را به جان بخرند؛ افرادی مانند جویس کارول اوتس و فیلیپ راث. اما هواداران دیلن نیز کم نیستند؛ کسانی که توانستهاند ترانه را بهعنوان یک نوع ادبی بپذیرند. بیلی کالینز، شاعر معروف آمریکایی، معتقد است که دیلن استحقاق برگزیده شدن در این جایزه را داشته است؛ آن هم نهتنها بهعنوان یک ترانهسرا بلکه به دلیل تواناییهایش در فن شعر. ازسوی دیگر، دیوید هاجز، منتقد و آهنگساز نیز سرودههای دیلن را اثری آمیخته با ادبیات و موسیقی، استعاره و هنر میداند. به اعتقاد موافقان دیلن، او توانسته مسیری جدید در ترانهسرایی بگشاید، سرودههای او این ظرفیت را دارند که بدون همراهی با موسیقی و حتی روی کاغذ بر مخاطبان خود تأثیرگذار باشند.
به گفته نیویورک تایمز؛ میتوان از انتخاب دیلن برداشتهای دیگری هم داشت؛ اینکه شاید بنیاد نوبل مرزهای میان هنر والا با شکلهای تجاری خلاق را کمتر کرده و تمایز آنچنانی قایل نیست.
این برای نخستینبار نیست که جایزه نوبل به یک نویسنده و شاعر به معنای مطرح و مرسوم آن تعلق میگیرد. سال گذشته انتخاب الکسیویچ بهعنوان یک روزنامهنگار که حتی برخی از هموطنانش نیز او را بهعنوان نویسنده نمیشناختند، تعجب همگان را برانگیخت و شائبههای سیاسی درپی داشت. بگذریم از انتخاب چرچیل برای نگارش خاطراتش؛ آن هم درشرایطی که کمیته نوبل بارها اعلام کرده که این جایزه به فردی که شائبه سیاسی داشته باشد، تعلق نمیگیرد. انتخابهای اینچنینی در سالهای اخیر، این سوال را در اذهان عمومی پررنگتر میکند که آیا کمیته ادبی نوبل قصد ارایه تعریف جدیدی از ادبیات دارد؛ تعریفی با دایره وسیعتر از مرزهای شناختهشده ادبیات؟
پ
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر