کوزوو کشوری که با زبان فوتبال حرف می زند
کوزوو یک کشور در حال توسعه است که همه شرایط در حال بهبود است و مردم شغل ها بهتری به دست می آورند. طبق آخرین آمار منتشرشده از سوی مرکز آمار کوزوو نرخ بیکاری در سال ۲۰۱۵ در این کشور ۳۵.۱ درصد بوده است.
دیگر از اوضاع و احوال اطرافشان باخبر و منتظر بودند تا بدانند برای کدام کشور می توانند فوتبال بازی کنند. آنها فرزندانی از یک خانواده مهاجر کوزوویی- آلبانیایی بودند که در سوئد متولد شده بودند اما خودشان را در خدمت تیم ملی فوتبال نروژ می دیدند. والون بریشا زودتر به تیم ملی رسیده بود اما برادر کوچکتر یعنی وتون که هر دو در نروژ رشد کرده بودند، کمی بعد پا جا پای برادرش گذاشت.
رو به رو شدن با این رویای دیرینه و یک تصمیم گیری دشوار چیزی بود که هر دو برادر دمدت زیادی همه جا درگیرش بودند. این شرایط برای والون پیچیده تر بود چرا که او نه تنها بخشی از تیم ملی نروژ بود بلکه به عنوان یک هافبک ۲۰ بازی ملی هم برای این تیم انجام داده بود. وی از نظر فوتبالی همه جوره خودش را مدیون نروژی می دانست چرا که در این کشور رشد و در همه رده های سنی تیم ملی بازی کرده بود.
والون می گوید: «این مساله نه تنها برای ما بلکه برای خانواده مان واقعا بزرگ بود. این تنها در مورد دوران فوتبال خودمان بود بلکه درباره بازیکنانی بود که هر دو برای نروژی بازی می کردند و برایشان بهترین بودند.
او که از سال ۲۰۱۲ در اتریش و در تیم سالزبورگ بازی کرده، همواره توسط استعدادیاب های نروژی و دیگر کشورها مورد ستایش بوه است. والون حتی به یاد دارد که یکبار پیشنهاد منچسترسیتی را نپذیرفته چرا که احساس کرده برای اینکه پشت خانواده اش را خالی کند، خیلی جوان است. اگرچه گفته می شود او از سوی چلسی و یک تیم دیگر انگلیسی هم مورد توجه قرا رداشته است.
والون می گوید: «واقعا سخت بود. من همیشه سپاسگزار نروژ بوده و هستم. این کشوری است که من در آن بزرگ شدم و به من کمک کرد. اما احساس می کنم با کوزوو ارتباطی دارم. بنابراین تصمیم گرفتیم که من برای کوزوو بازی کنم و وتون اینجا بماند و برای نروژ به میدان برود. وتون به نروژ کمک می کند و من به کشوری که خیلی جوان است و می خواهد راهش را بسازد.»
والون می گوید ارتباطش با کوزوو، جایی که هنوز تعدادی از اعضای خانواده اش در آن اقامت دارند، دشوار است. او در سال دو بار به آنجا می رود و البته بسیار مورد توجه قرار می گیرد. «وقتی اینجا هستم، شناخته می شوم. مردم فوتبال را دوست دارند و دوست دارم اینجا باشم. برای کوزوو داشتن تیم ملی بسیار اهمیت دارد.
انتظار عذاب آور
تا پیش از اینکه فیفا نظرش را درباره تغییر ملیت والون از نروژ به کوزوو اعلام کند، او یک دوره انتظار عصبی کننده و عذاب آور را سپری کرد. این زمان گذشت و ماه قبل اولین بازی انتخابی جام جهانی برای کوزوو از راه رسید اما با این حال شش بازیکن در انتظار رای فیفا بودند تا مقامات تایید خود را برای انتقال از کشورهای دیگر به کوزوو اعلام کنند. تا شروع بازی در شهر تورکوفنلاند تنها چند ساعت باقی مانده بود اما هنوز سرنوشت آنها مشخص نشده بود.
والون می گوید: «به شدت عصبی شده بودم. کنار تیم نشسته و منتظر بودم. پنج بازیکن دیگر تاییدیه خود را دریافت کرده بودند اما من هنوز منتظر بودم. فکر می کنم چهار یا پنج ساعت در همین وضعیت بودم تا در نهایت همه چیز مشخص شد. آن یک لحظه بزرگ نه تنها برای من بلکه برای خانواده ام و همه کسانی بود که می شناختم.»
خانواده بریشا در سال ۱۹۹۳ به دنبال جنگ بالکان خانه خود را ترک کردند و به نروژ رفتند. آن زمان بسیاری همین گونه مهاجرت کردند و دچار همین مخمصه ای شدند که این خانواده گرفتار آن بودند. در دنیای فوتبال وجود چنین برادرانی خیلی غیرمعمولی نیست. برادران ژاکا یعنی گرانیت و تولانت که به ترتیب برای سوییس و آلبانی بازی می کنند در یورو ۲۰۱۶ مقابل هم قرار گرفتند.
در ماه می 20126 یعنی همان زمان که کوزوو نظر فیفا را برای حضور در رقابت های ملی جلب کرد، این سازمان از بازیکنان حوزه بالکان که به ناچار در دیگر کشورها بازی می کنند، خواست تا برای تغییر ملیت خود هرچه زودتر تصمیم گیری کنند. در این مقطع سمیر اویکانی در کنار دیگر بازیکنان همچون امیر رحمانی، آلبرت مها، هرولیند شالا و میلوت راشیکا به تیم ملی آلبانی پیوستند.
ارسال نظر