داوید ده خیا؛ در مسیر «بهترین» شدن

طرفداری: تنها دقایقی پس از سوت پایان دیدار یونایتد - لیورپول فضای مجازی مملوء از شاهکارهای داوید ده خیا شده بود. در توئیتر خیلی سریع «# Things David DeGea Could Save» به راه افتاد و کاربران خوش ذوق به تمجید از نمایش « قهرمانانه» دروازه بان اسپانیایی یونایتد پرداختند. از کشتی تایتانیک گرفته تا شخصیت دامبلدور در سری کتاب های هری پاتر همه و همه مسائلی بودند که داوید ده خیا می توانست با نمایش خوب خود آن ها را نجات دهد!! از این دست تمجید ها که عبور کنیم می رسیم به نگاهی فنی و واقع بینانه به عملکرد دروازه بان اسپانیایی . دروازه بانی که نمایش امروزش محصول صبوری مجموعه ای است که مدت ها اشتباهات وحشتناک ده خیا را تحمل کرده بود. اگر از هواداران جدی یونایتد باشید قطعا روزهایی را به یاد خواهید آورد که چگونه پس از نمایش های ده خیا بر سر و سینه خود می زدید!! ده خیا علاوه بر پاداش صبوری هواداران، یکی از آخرین میراث های سر آلکس نیز محسوب می شود. سر مربی که از همان ابتدا به این دروازه بان اعتقاد داشت و همواره به عنوان نفر اول، مسئولیت اشتباهات وحشتناکش را به عهده می گرفت.


با این حال فصل موعود فرا رسیده و داوید ده خیا سر انجام در «مسیر» بهترین شدن قرار گرفته است. استعداد او بی نظیر است، استایل او کاملا به درد این پست می خورد و از همه مهم تر در باشگاهی درست نیز فوتبال بازی می کند. گرچه در چند بازی اخیر نام او بر سر زبان ها افتاده اما حقیقت این است که ده خیا در تمامی طول فصل جاری توانسته چنین نمایشی داشته باشد. «ثبات» حلقه گمشده ده خیا در طول سالیان گذشته بود چرا که سال های پیش نیز بازی هایی بود که ده خیا قهرمان تیمش محسوب شود اما در ادامه نمی توانست روند خوب خود را حفظ کند. اما داوید امسال توانسته تا اینجا «ثبات» را نیز به بازیش اضافه کند.

اگر مانوئل نویر سبکی جدید در پوشش پشت مدافعان را به عنوان یک دروازه بان اختراع کرده، داوید ده خیا نیز این روزها سبک متفاوتی را در مهار تک به تک از خود ارائه می دهد. کافی است به استایل منحصر به فرد او در حین تک به تک شدن با مهاجمان حریف و نوع خاص « L» شدن پاهایش روی زمین توجه کنید. ده خیا با کمک گرفتن از هر دو پایش به خوبی حداکثر فضای ممکن را بر مهاجمان حریف می بندد و این مسئله یکی از مهم ترین عوامل در مهار تک به تک های پیاپیش محسوب می شود. گرچه ممکن است در نگاه اول شما ضربه زننده را به علت زدن ضربه ناقص مورد سرزنش قرار دهید اما حقیقت این است که آرایش منحصر به فرد پاهای ده خیا انتخاب های مهاجم را محدود و محدود تر می کند.


از تک به تک ها که عبور کنیم می رسیم به پیشرفت خارق العاده ده خیا در پارامتری تحت عنوان « رفلکس». داوید این روزها با رفلکس بدنی خارق العاده اش هیچ مشکلی در مهار ضربات سنگین از فاصله نزدیک ندارد. کافی است به توپی که او در برابر ماریو بالوتلی به کمک تیر دروازه مهار کرد، بار دیگر نگاه کنید. ثانیه های پایانی بازی برابر اورتون نیز می تواند مثال خوبی برای این مسئله باشد. این رفلکس بدنی سریع به ده خیا کمک کرده که در مهار شوت های از راه دوری که دید مناسبی ندارد نیز موفق باشد.


با این حال ده خیا کمی خوش شانس نیز بوده که دست کم در این چند بازی اخیر تیم های مقابل چندان اعتقادی به سانتر های تند و تیز از کناره ها نداشتند چرا که مهم ترین ضعف این دروازه بان همچنان در خروج ها است. داوید در خروج ها علی الخصوص خروج های داخل شش قدم به شدت ضعیف است، هم «مشت» ناقصی دارد و هم «تایمینگ» نا مناسبی. اما این روزها چندان مجبور به خروج از دروازه نمی شود. ده خیا اگر بتواند خروج هایش را نیز بهبود بخشد قطعا این توانایی را خواهد داشت که خیلی سریع به عنوان بهترین دروازه بان دنیا نام گیرد.

گرچه این روزها همه از ده خیا سخن می گویند اما چندان نباید پیرامون این دروازه بان عجله کرد. داوید تازه در جاده و مسیر «بهترین» شدن قرار گرفته و هنوز راه درازی برای پیمودن پیش رو دارد. حفظ «ثبات» و برطرف کردن ضعف هایش مهم ترین مسائلی هستند که ده خیا این روزها باید روی آن ها متمرکز شود. دروازه بان «جدیدی» در حال پرداخته شدن است، باید منتظر ماند و دید آیا ده خیا می تواند تا انتها مسیر را به درستی طی کند؟...