آبروی مهران غفوریان در صداوسیما به خطر افتاد!

عصر ایران_ نهال موسوی: مهران غفوریان هم بازیگر توانایی است و هم یک مهمان خوب در برنامه‌های دیگران، اما برای موقعیتی مانند برنامه شب خوش که خودش میزبان و مجری باشد گزینه خوبی نیست.

 برنامه شب خوش یک تاک شو یا همان برنامه گفتگو محور است که با میزبانی و کارگردانی مهران غفوریان و به تهیه کنندگی سلیم ثنایی از شبکه سه تلویزیون در حال پخش است.

در این برنامه غفوریان از افراد معروف و شناخته شده دعوت کرده و با آنها به بحث و گفتگو می‌نشیند و طبیعتا هم حضور خود غفوریان به عنوان یک کمدین شناخته شده و هم مهمانان برنامه برای مخاطب جذاب است، اما پرسش اینجاست چرا با استفاده از این تمهید ساده و جوابگو به آن موقعیت و جایگاه نزد مخاطب دست نیافته است؟ 

شاید بتوان گفت اصلی ترین قضیه که پاشنه آشیل برنامه شب خوش شده است حضور مهران غفوریان در یک جایگاه غلط است. غفوریان پیش از این هم در دو برنامه «اعجوبه‌ها» و «سه شو» به عنوان مجری ظاهر شده بود. برنامه اعجوبه‌ها به دلیل کودک محور بودن آن و ارتباط خوب غفوریان با کودکان موفق بود اما برنامه «سه شو» را می توان گفت ی شکست به تمام معنا دانست، که شاید الان حتی بسیاری از مخاطبان تلویزیون ختی نام آن را به یاد نیاورند.

مشکل غفوریان این است که بسیاری از جذابیتش در موقعیت‌هایی بوده است که یا یک استندآپ اجرا کرده است (مانند خندوانه) یا اینکه به یک برنامه دعوت شده و خود مهمان بوده است و همیشه در موقعیت جوابگو قرار گرفته و یک مجری وجود داشته، که با سوالات و اشاره به موضوعات مختلف و حتی جر و بحث با مهران غفوریان فرصت خلق کمدی و طنز را ایجاد می‌کرد. 

حال در برنامه شب خوش غفوریان باید برای مهمانانش چنین فرصتی را ایجاد کند که متاسفانه او در همان قالب همیشگی خود ظاهر می‌شود و همین باعث شده که برنامه بر اساس یک فرض غلط بنا شده است و طبیعتا هم برای مخاطب این تناقض و تعارض خوشایند نیست. 

همان ابتدا که می‌خواهد مهمان برنامه را دعوت کند معمولا متنی را از روی تبلت (کاغذ) می‌خواند که مهمان برای معرفی خودش گفته است، لحن خواندن یا بسیار خشک و عصا قورت داده است یا از طرف دیگر پشت بام به زمین می‌افتد و انگار دارد مهمان را برای کودکان رده سنی 3 تا 7 سال معرفی می‌کند!

یک اتفاق دیگر که بسیار مشهود است این است که غفوریان بازی می‌کند (غیر از آن آیتم‌هایی که نقشی را دارد بازی می کند و بخشی از برنامه است)، همواره در بخش‌هایی از برنامه مخاطب به این صرافت می‌افتد که این همان مهران غفوریان همیشگی نیست و برای این برنامه دارد نقش بازی می‌کند که اتفاقا در چنین برنامه‌ای این یک آفت است چون اینجا هم مهمان و هم میزبان قرار است که دیگر از نقش بازی کردن بیرون آمده و خودشان باشند. 

یک نکته دیگر دکور و طراحی صحنه استودیو برای برنامه شب خوش است، با یک نگاه ساده می‌توان نوعی آشفتگی را در تمام اجزا آن دید و البته در برخی موارد بی ربط بودن بسیاری از آکساسوارهای صحنه (وسایل صحنه) به همدیگر، برای مثال میز و صندلی که ابتدا برنامه غفوریان پشت آن می‌نشیند با فضای کلی صحنه بسیار بی ربط است.

از آن چراغ مطالعه کوچک روی میز گرفته تا آباژور پشت، آن صفحه نمایش بزرگ نشان دهنده خیابان آن هم از آن زاویه دید در کنار دیوارهای آجری قدیمی و ... مبلمان مثلا راحتی! که در قسمتی از برنامه با مهمان بر روی آن می نشینند و فقط یک مکان را عوض می کنند ولی هیچ دلیل خاصی برای این تغییر موقعیت  وجود ندارد، از آن میز آشپزخانه و کتابخانه پشتش و ... 

شکل اجرا و معرفی حامی مالی برنامه هم که باز خود غفوریان عهده دار است و در این آیتم هم یک نوع دیگری از آشفتگی به چشم می‌خورد. هیچ گونه نوآوری یا خلاقیتی در برنامه وجود ندارد که ان را با نمونه‌های مختلف تلویزیون یا شبکه نمایش خانگی متمایز کند و امتیاز خاص برنامه شب خوش باشد. به زبان ساده تکراری و کلیشه‌ای است.

قطعا لحظاتی به مدد حضور مهمانان معروف و ارتباط غفوریان با آنها  لبخندی بر لب مخاطب می‌آورد ولی آشفتگی موجود در کل برنامه فراتر از این چند لبخند است. در کل غفوریان هم بازیگر توانایی است و هم یک مهمان خوب در برنامه‌های دیگران اما برای موقعیتی که خودش میزبان و مجری باشد گزینه خوبی نیست، حداقل در این شکلی که در برنامه شب خوش می‌بینیم.