دربی تهران همچنان بلاتکلیف بین شیراز و مشهد و اراک
دربی پایتخت که همیشه قلب تپنده فوتبال ایران بوده و نمادی از رقابت سنتی میان دو باشگاه بزرگ کشور است در سال‌های اخیر با چالش‌‌های متعددی مواجه شده است.
روزنامه اعتماد: دربی پایتخت که همیشه قلب تپنده فوتبال ایران بوده و نمادی از رقابت سنتی میان دو باشگاه بزرگ کشور است در سال‌های اخیر با چالش‌‌های متعددی مواجه شده است. یکی از بزرگ‌ترین این چالش‌‌ها، بلاتکلیفی مداوم درخصوص محل برگزاری و میزبانی این دیدار حساس است. این وضعیت نه تنها ارزش فنی و حیثیتی مسابقه را تحت‌الشعاع قرار داده، بلکه تصویر حرفه‌‌ای فوتبال ایران را هم مخدوش کرده است. ورزشگاه آزادی مدت‌هاست که در حال بازسازی است و شاید تماشای دربی با حضور یکصد هزار هوادار برای همیشه به یک رویا تبدیل شده باشد! به همین دلیل هم در مقاطع مختلف، بحث تغییر محل برگزاری دربی مطرح شده است. در حالی که در سال‌های گذشته استادیوم‌هایی نظیر امام خمینی اراک به عنوان میزبان مطرح می‌شدند، امسال دو تا از گزینه‌هایی که به طور جدی در دستور کار قرار گرفت استفاده از ورزشگاه‌های خارج از تهران، مثل ورزشگاه‌های پارس شیراز یا امام رضای مشهد بود.
دلایل مطرح شده برای این تغییر عمدتا به مسائل امنیتی، زیرساختی و همچنین تلاش برای توزیع عادلانه میزبانی و درآمدزایی در سطح کشور اشاره داشت. با این حال مثل همیشه که هرگاه تصمیمی در این خصوص گرفته می‌شود با موانع جدیدی روبه‌رو می‌گردد امسال هم چنین وضعیتی پیش آمده است. در مورد ورزشگاه پارس شیراز که به نظر می‌رسید تقریبا میزبانی‌اش قطعی است، گزارش‌ها حاکی از آن است که مسائلی مرتبط با حواشی تماشاگران پس از انتشار کلیپ‌های دختران شیرازی در ورزشگاه حین بازی استقلال و فجر سپاسی که تبدیل به عاملی برای ممانعت از میزبانی این شهر در حساس‌‌ترین بازی لیگ باشد. در این رابطه دو خبرگزاری فارس و تسنیم از بی‌نظمی در اسکان هواداران و معضل ورود و خروج نوشتند که ممکن است میزبانی دربی را از این شهر بگیرد. پیش‌تر در مورد استادیوم امام رضا نیز که انگار ساخته شده تا هواداران حسرت تماشای فوتبال در آن را بکشند همین موارد مطرح شده بود.
این نوع موانع نشان می‌دهد که تصمیم‌گیری درباره میزبانی فراتر از مسائل فنی و صرفا ظرفیت ورزشگاه، تحت تاثیر ملاحظات اجتماعی و فرهنگی هم قرار می‌گیرد. به هر عنوانی که باشد این بلاتکلیفی دایمی به ویژه در مقایسه با لیگ‌‌های معتبر جهانی که محل برگزاری دربی‌‌ها، مدت‌ها قبل مشخص و تثبیت شده است (در زمین خانگی تیم‌ها) نشان‌دهنده فقدان یک برنامه بلندمدت و مدیریتی منسجم در فوتبال و در کل ورزش ما است. وقتی محل برگزاری به طور مداوم در هاله‌‌ای از ابهام باقی می‌ماند، باشگاه‌ها و هواداران دچار سردرگمی می‌شوند. باشگاه‌ها نمی‌توانند برنامه‌‌ریزی دقیقی برای فروش بلیت، ساماندهی هواداران و حتی تمرینات تیم در آستانه بازی انجام بدهند. از همه مهم‌تر مفهوم دربی یا همان شهرآورد به صورت کامل زیر سوال می‌رود. از سوی دیگر، هواداران، که اصلی‌ترین رکن هر دربی هستند، احساس می‌کنند که این بازی دیگر آن شور و هیجان سابق را ندارد. این حس به ویژه زمانی تقویت می‌شود که صحبت از برگزاری بازی در شهری دیگر به میان می‌آید. دربی تهران، برای میلیون‌ها نفر، یک رویداد فرهنگی و اجتماعی در پایتخت است. انتقال آن به شهری دیگر هر چند ممکن است از نظر فنی برخی مشکلات ورزشگاه‌های تهران را حل کند اما عملا باعث کاهش چشمگیر تعداد تماشاگران حاضر در استادیوم و درنتیجه افت محسوس کیفیت و اهمیت مسابقه می‌شود.
درنهایت این وضعیت به این نتیجه‌گیری منجر می‌شود که دربی پایتخت که باید نقطه اوج فوتبال باشگاهی ما باشد به دلیل ناتوانی در مدیریت زیرساخت‌‌ها و تصمیم‌گیری‌های قاطع، ارزش و احترام سابق خود را از دست داده و تبدیل به یک رویداد پرحاشیه و نامشخص شده است. تا زمانی که ورزشگاه‌های استاندارد تهران بتوانند به صورت مستمر و با ثبات میزبانی این دیدار را برعهده بگیرند یا یک شهر جایگزین با زیرساخت‌های کامل و بدون ملاحظات حاشیه‌ای معرفی نشود این بلاتکلیفی سایه سنگین خود را بر یکی از قدیمی‌‌ترین و مهم‌ترین رقابت‌‌های فوتبال آسیا خواهد انداخت. بدون شک در تاریخ مدیریت فوتبال در کشور ثبت خواهد شد که عده‌ای توانستند بزرگ‌ترین دربی آسیا را این‌چنین بی‌ارج و قرب کنند.
ارسال نظر