نسخه یورگن کلوپ در جیب پرسپولیس

ایران ورزشی: یکی از نکات عجیب در مورد سه قهرمانی اخیر پرسپولیس تعداد گل‌های زده این تیم است. آنها در این فصل با مربیگری یحیی گل‌محمدی شش گل کمتر از سپاهان زدند و قهرمان شدند، فصل پیش با مربیگری کالدرون - یحیی قهرمان شدند اما استقلال ۹ گل بیشتر از آنها زده بود و سه سال پیش وقتی برانکو سرمربی این تیم بود ۱۰ گل کمتر از سپاهان زدند.

در هر سه فصل تیم‌های دیگری بهترین خط حمله را داشتند اما پرسپولیس فاتح جام شد. این شاید درسی بود که در لیگ ۹۵-۹۴ استقلال خوزستان به آنها داد. در آن فصل خوزستانی‌ها در ۳۰ بازی ۳۳ گل زدند و ۱۴ گل خورند ولی در تفاضل گل بالاتر از پرسپولیسی ایستادند که ۵۰ گل زده بود و قهرمان شدند!

یورگن کلوپ سرمربی لیورپول در یک مستند تلویزیونی گفت: «اگر میخواهی بازی‌ها رو ببری باید گل بزنی و اگر قهرمانی می‌خوای باید خوب دفاع کنی» انگار این جمله را عبدالله ویسی به پرسپولیسی‌ها یاد داد. از آن پس قرمزهای پایتخت خط دفاعی‌شان را ترمیم کردند و پنج فصل پیاپی جام را بالای سر بردند.

آنها در این پنج فصل به صورت میانگین ۸/۱۴ گل دریافت کرده‌اند. به صورت میانگین ۱۰ گل کمتر از تیم دوم خورده‌اند. به همین خاطر درخشش تیم‌های دیگر در خط حمله چندان به چشم نیامده است. همانطور که خودشان در فصلی که به خاطر تفاضل گل جام را از دست دادند ۳۴ گل خوردند، یعنی ۲۰ گل بیشتر از تیم قهرمان!

گرچه در این سال‌ها همه موفقیت‌ها به نام سیدجلال حسینی سند خورده است و نمی‌توان نقش او را به عنوان یک رهبر الهام‌بخش در خط دفاعی نادیده گرفت اما چطور تیمی که بارها بازیکنان خط دفاعی‌اش تغییر کرده هنوز می‌تواند این نسخه قهرمانی (کم گل خوردن) را حفظ کند؟ در پنج سال گذشته بازیکنانی در خط دفاع چون شجاع خلیل‌زاده، صادق محرمی، حسین ماهینی، محمد انصاری، شایان مصلح، محمد نادری، رامین رضاییان و... را از دست دادند اما نظم تیمی حفظ شد. همان چیزی که مربیان و کارشناسان به آن «دفاع تیمی» می‌گویند. اینکه گل نخوردن یک تیم به عملکرد تمام بازیکنان بستگی دارد نه صرفاً چند بازیکنی که به عنوان مدافع شناخته می‌شوند.

البته در این میان نمی‌توان بر عملکرد دروازه‌بانان چشم بست. هیچ دستگاهی وجود ندارد که نشان بدهد اگر جای علیرضا بیرانوند، حامد لک و بوژیدار رادوشویچ دروازه‌بانان دیگری بودند آیا دروازه این تیم به همین اندازه بسته می‌ماند و آیا اگر بازیکنان دیگری در خط دفاع بودند این سه دروازه‌بان گل‌های بیشتری دریافت نمی‌کردند؟ طبعاً هماهنگی میان دفاع و دروازه‌بان در این پنج فصل باعث خلق این نتایج شده است. هم مدافعان برای دروازه‌بانان رستگاری به همراه آورده‌اند و هم دروازه‌بانان، مدافعان را سربلند کرده‌اند.

کم گل خوردن یا «اول گل نخوردن بعد به فکر گل زدن بودن» چیزی نیست که به ذهن دیگر مربیان لیگ نرسد ولی اجرایی کردن آن در طول یک فصل همان چیزی است که یک تیم را قهرمان می‌کند و تیم دیگر را به دسته دوم می‌فرستد!