نیلی: یارانه نقدی باید 18 هزار تومان می شد

دستیار ویژه اقتصادی رییس‌جمهور معتقد است: در سال 89 که هدفمندی یارانه‌ها اجرا شد، یارانه نقدی باید بین 18 تا 20 هزار تومان براساس درآمد دولت از اجرای این طرح بین خانوارها تقسیم می‌شد.

خبرآنلاین: دستیار ویژه اقتصادی رییس‌جمهور معتقد است: در سال 89 که هدفمندی یارانه‌ها اجرا شد، یارانه نقدی باید بین 18 تا 20 هزار تومان براساس درآمد دولت از اجرای این طرح بین خانوارها تقسیم می‌شد.

اگرچه به باور اقصاددانان، ثروتمندان بخش کوچکی از جامعه را تشکیل می‌دهند که این گروه به جای دهک، در قالب صدک رتبه‌بندی می‌شوند، اما با این حال، بخش زیادی از سوبسیدها متعلق به این گروه است. به گفته دستیار ویژه اقتصادی رییس‌جمهور، «صدک اول جامعه در مقایسه با صدک آخر درآمدی به نسبت یک به 86 دارد که عدد غیرقابل قبول و ناعادلانه‌ای است.» مسعود نیلی در برنامه گفت‌وگوی ویژه خبری شبکه دو سیما با توضیح این موضوع، عنوان کرد: «ثروتمندان جامعه نیز درآمد بسیار بیشتری در مقایسه با دهک‌های پایین‌تر از خود دارند.»

آنچه در ادامه می‌خوانید، بخش‌های مهمی از اظهارات مسعود نیلی، دستیار ویژه اقتصادی رییس‌جمهور است:

- میانگین نرخ بیکاری در بلندمدت در دنیا 6 درصد، اما در کشور ما 12 درصد است.

- نرخ مشارکت در مقایسه با 10 سال گذشته بسیار بیشتر شده و در حالی که 750 هزار شغل ایجاد شده است، اما با سه میلیون و 300 هزار بیکار روبه‌رو هستیم.

- اقتصاد به شرطی می‌تواند شغل ایجاد کند که توسعه پایدار داشته باشد، اما رشد اقتصادی کشور با نوسان‌های بسیاری روبه‌روست و این اقتصاد، اشتغال کمی در پی دارد.

- فقر در کشور مربوط به یکی دو سال پیش نیست. توزیع درآمد در کشور ما شرایط نامساعدی دارد. دهک اول جامعه که 8 میلیون نفر را شامل می‌شود، در مقایسه با دهک دوم، سطح درآمدی بسیار پایین‌تری دارد.

- از سال 84 بودجه خانوارها در قشرهای کم درآمد ساکن مانده است و از سال 86 همگرایی بسیاری بین قشر کم درآمد و قشر متوسط جامعه در مسیر نزولی بودجه خانوار وجود دارد. این روند تا سال 93 ادامه یافته اما از سال 93 چرخش به سمت بالا آغاز شده است.

- از سال 86 تا 93 قشر محروم جامعه بهره‌ای از منابع کشور نبرده است و اینکه به سطح درآمدی سال 86 برای قشر کم درآمد جامعه برسیم، زمان می برد.

- در اقشار میانی جامعه نابرابری کمتری در مقایسه با دو دهک اول و آخر جامعه وجود دارد.

- در جامعه، فقر بازتولید نمی شود اما مکانیزم‌هایی که وضع فقرا را بهتر کند، فعال نیست.

- بزرگترین گروه فقیر در کشور افرادی هستند که شغل دارند اما از نظر عمق فقر افراد بیکار فقیرترند. شغل درآمد کافی ایجاد نمی‌کند، بنابراین برای خروج از فقر باید کاری کنیم سطح درآمدی شاغلان افزایش یابد.

- اگر نظام مالیاتی هدف خود را شناسایی کند و از 800 هزار نفر بالای جامعه مالیات گرفته شود و در میان هشت میلیون نفر دهک پایین جامعه توزیع شود، این دهک از فقر مطلق خارج خواهد شد.

- مالیات در کشور ما هیچگاه بازتوزیعی نبوده، بلکه تامین‌کننده بودجه است. تغییر در توزیع درآمد، کار شش ماهه نیست، بلکه این کار را باید آهسته آهسته انجام داد.

- نظام مقابله با فقر، نظام کارایی نبوده است و هر حمایتی که به عنوان عدالت می خواستیم انجام دهیم چون قشر فقیر جامعه را نشناخته ایم به حمایت‌های فراگیر تبدیل شده است. در نخستین گام همانطور که در لایحه بودجه سال 97 پیش بینی شده است برای شناسایی افراد نیازمند، آنها باید بر اساس جدول درآمدی که دولت اعلام کرده است، در سازمان‌های حمایتی کمیته امداد و بهزیستی نام نویسی کنند.

- اصلاح قیمت‌های حامل‌های انرژی موجب اصلاح مصرف انرژی خواهد شد. در سال 89 که هدفمندی یارانه‌ها اجرا شد، یارانه نقدی باید بین 18 تا 20 هزار تومان براساس درآمد دولت از اجرای این طرح بین خانوارها تقسیم می شد، اما دولت 45 هزار تومان یارانه نقدی پرداخت کرد که موجب کسری بودجه و مسائل دیگر شد.

- آینده برای تولید کنندگان از نظر اقتصادی قابل پیش بینی است اما بنگاه‌های اقتصادی نمی توانند بر اساس شرایط سیاسی تصمیم‌گیری کنند. هر چه نرخ تورم بیشتر شود، عدم قطعیت در پیش بینی برای تولید کنندگان ایجاد می‌شود.

- نرخ ارز حتی برای یک روز نیز قابل پیش‌بینی نیست، اما در سال‌های اخیر این نرخ روند یکنواختی داشته است.

- در کشور پنج برنامه توسعه نوشته شده اما هیچ کدام از آنها اجرا نشده است زیرا کسی که برنامه می نویسد، کسی نیست که برنامه را اجرا می کند. در بنگاهداری خصوصی نیز وفاق میان تصمیم‌گیران در این زمینه وجود ندارد.

- نتیجه رفتار بلندمدت اقتصادی ما تورم 20 درصدی، نرخ بیکاری 12 درصدی، ضریب جینی 38 تا 42 و رشد اقتصادی سرانه 3.8 درصدی است.