باز هم تابستان آمد و آفتاب روی ایوان آمد
هفتسنگ، لیلی، تیلهبازی، قایمباشک، عمو زنجیرباف، گل یا پوچ، کلاغ پر و وسطی بازیهای رایج دوران کودکی خیلی از ما بود، بازیهای پرهیجان، شیرین و سرگرمکننده آن سالها که حالا خیلیهایشان تقریباً فراموش شده و از آنها فقط خاطرهای به جا مانده است، چون این روزها دیگر کمتر کسی برای سرگرمی و تفریح سراغ این بازیها میرود.
خبرگزاری مهر: هفتسنگ، لیلی، تیلهبازی، قایمباشک، عمو زنجیرباف، گل یا پوچ، کلاغ پر و وسطی بازیهای رایج دوران کودکی خیلی از ما بود، بازیهای پرهیجان، شیرین و سرگرمکننده آن سالها که حالا خیلیهایشان تقریباً فراموش شده و از آنها فقط خاطرهای به جا مانده است، چون این روزها دیگر کمتر کسی برای سرگرمی و تفریح سراغ این بازیها میرود.
تصاویر زیر از اوقات فراغت کودکان و نوجوانان ساکن حاشیه تبریز تهیه شده است.
نظر کاربران
اغوذ کا،جابخرده کا،لاستیک چو تیرکمون کا،بادبادک کا،چلیک ماریک کا،تپچو کا،و کلیه بازیهای زیباط بچهای مازرونی یادش بخیر چه دوران باشکوهی داشتیم الان که این مطلب تایپ میکنم یاد اون دوره می افتم گریم میگیره
پاسخ ها
من برعکس دوران بسیار گندی داشتم.الان هم دارم
ما هم بچگیمونو در کوچه ها با بازی کردن گذروندیم
بسیار ضروری و مفید برای سلامت روح و جسم کودک
ولی فراموش نکنید رها کردن کودکان چند ساله در کوچه و خیابان و جامعه ای که انواع بیماران درمان نشده در آن رها هستند نیازمند توجه خاص در نوع پوشش و همراه نداشتن جواهرات و... است
پاسخ ها
با این همه گرسنه جنسی که توی ایران ریخته، اصلا نباید بذاریم بچه ها توی کوچه بازی کنن مگه اینکه یکی دوتا از پدر مادرا خووشون حاضر باشن و نظارت کنن به بازی بچه ها
دوره علاضرت رو میگی؟ ماجرا اون عمله که خانوم مینی ژوپ پوش حمله کرده بود چی بوده؟
دیگه دوس ندارم یاد گذشته بیفتم دلم میگیره دیگه بیایم اسمی از دهه شصت نیاریم دست از سر دهه شصت برداریم
پاسخ ها
گذشته که فقط دهه شصت نیست.هر کس بچگیشو در یه دوران گذرونده
تحرک بیشتربود تحربه هر دوش رو داشتیم اینستا مجازی یه چیز دیگه اس
متاسفانه حاشیه نشینی در تبریز به یک معضل جدی و البته غیر قابل درمان تبدیل شده است.محله هایی که بخش بزرگی از نیروی کار کلانشهر تبریز را فراهم نموده و نقش بسزایی در رونق کسب و کار آن دارند ولی مع الاسف هیچگونه امکانات شهری در اختیارشان نیست و البته درصد اعتیاد و سایر معضلات اجتماعی نسبت به خود شهر تبریز بسیار بیشتراست
خودم دوران کودکی را اینگونه گذارندم ولی افسوس اکنون تنها فرزندم را نمی توانم حتی برای چند دقیقه به کوچه بفرستم ای کاش روزی باشد که همه از بچه ها مواظبت کنند و بیماران روانی نداشته باشیم
حالمخوب شد این عکسارو دیدم
چوکلی، الختور، بیتول، تیرکمون، شمشیربازی، بالا بلندی، سک سک، اگر بخوام بنویسم یه دفتر چهل برگ میخواد
روزگار کودکی ای دریغا !!!
یادش بخیر تابستون دوران مدرسه. تا ظهر میخابیدیم با صدای زیبای مادر بیدار میشدیم صبحانه خورده نخورده میزدیم به کوچه. نه غمی نه استرسی نه وظیفه ای نه مسیولیتی. ولی الان سالهاست که به خاطر استرس شغلی شبها هم خواب راحت ندارم . نشده یه بار بخابم بیدار بشم ببینم ساعت 8 صبحه.