گلاره ناظمی؛ افتخار فوتسال ایران

روزنامه اعتماد - سامان سعادت: نوزدهمین دوره جام جهانی فوتسال باشگاه‌های جهان از تاریخ ۲۶ آگوست در بانکوک تایلند با حضور ۹ تیم برتر از قاره‌های جهان آغاز به کار کرد. فوتسال ایران در این مسابقات دو نماینده داشت. تیم مس سونگون ورزقان به عنوان نایب قهرمان قاره آسیا و گلاره ناظمی داور بین‌المللی فوتسال ایران.

تیم مس در این مسابقات خیلی زود و در مرحله گروهی حذف شد. این تیم در مرحله گروهی با دو باخت مقابل مگنوس برزیل و ال‌پوزو مورسیا از اسپانیا از دور رقابت‌ها کنار رفت. مس در نهایت با پیروزی در دیدار رده‌بندی برای ایستادن در رتبه هشتم یا نهم موفق شد در ضربات پنالتی تیم فتح مراکش را با نتیجه ۴ بر ۲ شکست دهد و از آخر شدن نجات پیدا کند.

بازی دو تیم در وقت‌های اضافه با نتیجه یک - یک مساوی تمام شده بود. اما ماجرای گلاره ناظمی با سرنوشت مس سونگون زمین تا آسمان تفاوت داشت. داور بین‌المللی کشورمان با صلابت تا روز آخر و حتی در بازی فینال در این رقابت‌ها باقی ماند. گلاره ناظمی به عنوان یکی از سه دیدار بازی فینال مسابقات میان بوکا جونیورز آرژانتین و مگنوس برزیل انتخاب شد. او که در کنار ایرینا از روسیه به عنوان دو داور زن به مسابقات دعوت شده بودند، نشان داد جزو بهترین داور‌های فوتسال جهان محسوب می‌شود حتی در جایی که داوران مرد هم حضور دارند.

نام گلاره ناظمی با داوری در مسابقات بازی‌های آسیایی جاکارتا و قضاوت در دیدار فینال آن مسابقات سر زبان‌ها افتاد. این داور که از سال ۲۰۱۴ در لیست داوران بین‌المللی قرار گرفت، به تدریج حضورش را در رقابت‌های مهم تثبیت کرد. در ادامه حضور ناظمی در مسابقات مردان تبدیل به یک رویه عادی شد و او توانست خودش را از همه حواشی محتمل دور نگه دارد و به فعالیت حرفه‌ای‌اش ادامه دهد. درخشش بعدی ناظمی در مسابقات المپیک جوانان رقم خورد. جایی که او به عنوان داور دیدار فینال مسابقات فوتسال مردان برگزیده شد.

همین امر باعث شد ناظمی تبدیل به یک چهره مشهور و شناخته شده در سطح جامعه شود. فیفا نیز در گزارش عملکرد گلاره ناظمی برای مسابقات فوتسال مردان را موفق ارزیابی کرد. مدتی بعد ناظمی دو رقابت از مسابقات فوتسال المپیک دانشجویان جهان که همین دو ماه قبل برگزار شد را قضاوت کرد. بدین‌ترتیب کسی که روزی ورزش را از بازی در سالن‌های فوتسال آغاز کرده بود، خیلی زود به جرگه داوران پیوست و پله‌های موفقیت را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشت. البته خودش در این رابطه می‌گوید: «به زور برادرم وارد داوری شدم، چون یا باید بازی می‌کردم یا داوری و نمی‌شد هر دو را با هم داشته باشم.»

ناظمی در جام جهانی باشگاه‌های فوتسال مردان ابتدا قضاوت دیدار بارسلونا و شنزن چین را بر عهده گرفت که با برتری بارسلونا پایان یافت. دومین دیداری که ناظمی قضاوت کرد، مسابقه تیم میزبان و بوکاجونیورز آرژانتین بود. این دیدار به خاطر حضور تیم میزبان از حساسیت‌های ویژه‌ای برخوردار بود و به همین جهت کار ناظمی را سخت‌تر کرد. اما او در جریان برد تیم آرژانتینی قضاوت بی‌نقصی از خودش به نمایش گذاشت و کمیته داوران را مجاب کرد که بازی‌های بیشتری به او واگذار کنند. سومین مسابقه‌ای که داور کشورمان آن را قضاوت کرد، بازی شنزن چین و منگوس برزیل بود و بعد از سه قضاوت موفق خودش را به عنوان یکی از نامزد‌های حضور در دیدار‌های پایانی معرفی کرد.

ناظمی در دور حذفی ابتدا به عنوان داور سوم رقابت نیمه‌نهایی بین دو تیم برزیلی یعنی مگنوس و کورینتیانس معرفی شد. این بازی در نهایت با پیروزی ۴ بر ۲ مگنوس پایان یافت و به این ترتیب این تیم برای دومین دوره پیاپی راهی فینال مسابقات شد. در سمت دیگر جدول بوکاجونیورز موفق شد با نتیجه ۳ بر ۱ بارسلونا از اسپانیا را از پیش‌رو بردارد و به فینال برسد. بعد از برگزاری دیدار‌های نیمه‌نهایی، با اعلام کمیته داوران فوتسال فیفا گلاره ناظمی به عنوان داور سوم دیدار فینال معرفی شد. ناظمی در حالی به این افتخار دست پیدا کرد که تا چند سال پیش حتی کسی تصورش را هم نمی‌کرد یک داور زن از ایران بتواند مسابقات بین‌المللی و بیشتر از آن مسابقات مردان در بالاترین سطح ممکن را سوت بزند. اما ناظمی در فینال جام باشگاه‌های جهان حاضر شد.

گلاره ناظمی هم‌اکنون در شرایط ایده‌آلی از نظر میزان موفقیت به سر می‌برد. اما به گفته خودش رسیدن به این نقطه اصلا برایش آسان نبوده و او سختی‌های زیادی را در این راه متحمل شده است. خودش در این‌باره می‌گوید: «وقتی افراد به سمت موفقیت می‌روند برخی به دنبال سرکوب یا متوقف کردن‌شان هستند. من در این مسیر سختی‌های زیادی کشیدم، چون جای تمرین مناسبی نداشتم. با برادرم روی آسفالت و در پارک جنگلی سرخه حصار تمرین می‌کردیم. خیلی روز‌ها تمرین‌های‌مان در برف و سرما بود. وقتی آن روز‌ها را به یاد می‌آوردم به خودم می‌گویم گلاره یاد روز‌هایی بیفت که کسی در آن سرما بیرون نمی‌آمد و تو تمرین می‌کردی. هیچ وقت آن سختی‌ها را یادت نرود.»