جاباما
۹۴۰۰۵۵
۱ نظر
۵۰۱۰
۱ نظر
۵۰۱۰
پ

بررسی آثار فیلم‌اولی‌های دهه‌ی ۹۰

هرچند برخی معتقدند ورود به سینما و ساخت فیلم روزبه‌روز سخت‌تر می‌شود، اما اعداد نشان می‌دهد دهه ۹۰ با وجود ورود منابع مالی غیرشفاف و مبهم و حضور ساختار‌های پیچیده، اما برای فیلم‌اولی‌ها، دوره موفقی بوده است. بسیاری از کارگردانان جوان و مستعد در همین دهه، آثار شاخصی ساختند و اسم و رسمی برای خودشان درست کرده‌اند.

روزنامه فرهیختگان - سیدمهدی موسوی‌تبار: هرچند برخی معتقدند ورود به سینما و ساخت فیلم روزبه‌روز سخت‌تر می‌شود، اما اعداد نشان می‌دهد دهه ۹۰ با وجود ورود منابع مالی غیرشفاف و مبهم و حضور ساختار‌های پیچیده، اما برای فیلم‌اولی‌ها، دوره موفقی بوده است. بسیاری از کارگردانان جوان و مستعد در همین دهه، آثار شاخصی ساختند و اسم و رسمی برای خودشان درست کرده‌اند.

یکی از دلایل حضور موفق فیلم‌اولی‌ها را به تکرار افتادن کارگردان‌های قدیمی عنوان می‌کنند. صدا‌های تازه در سال‌های اخیر طرفداران خودشان را دارند و این طرفداران مرزی هم نمی‌شناسند و در خارج از کشور هم حضور فعال دارند. بسیاری از کارگردانان مطرح امروز ما با فیلم اول درخشیدند و برخی دیگر هم با فیلم اولشان، منتقدان را ناامید کردند، اما در ادامه تبدیل به یکی از قله‌های کارگردانی ایران شدند.

وجود بخش «نگاه نو» در جشنواره مزایای متعددی دارد. یکی از مزیت‌هایش رقابت در دیده شدن بهترین‌های اول است و نیز تلاش برای کسب تجربه آماتور‌ها و کشف خلاقیت‌هاست، اتفاقی که در‌صورت بی‌توجهی یا درجه چندم شمردن فیلم اولی‌ها در جشنواره می‌تواند ضربه‌ای بزرگ به هویت سینما بزند؛ جشنواره‌هایی که تولد ایده در آن‌ها نسبت مستقیمی با حیات‌شان دارد.

در سال‌های اخیر به این موضوع توجه شده و سعی شده که آثار اولی‌ها در رده‌های مهم داوری و جوایز قرار بگیرند، چیزی که سالیان قبل نادیده گرفته و موجب کهولت فکری سینما شد، جوان‌گرایی و جسارت در توجه به آثار نو، یک اصل در تداوم هویتی هر ساختاری است که در هنر و سینما بیشتر هویدا خواهد شد. در این مجال نگاهی داریم به ظهور و بروز کارگردانان فیلم اولی در دهه ۹۰؛ دهه‌ای که هنوز تمام نشده و در این فاصله یک‌ساله تا ورود به قرن تازه، همچنان می‌توان به ورود استعداد‌های تازه امیدوار بود.

سال ۹۰

بررسی آثار فیلم‌اولی‌های دهه‌ی ۹۰

در این سال، ۲۱ فیلم در بخش فیلم‌های اول دوره سی‌ام جشنواره حضور داشتند. چهره‌های مطرحی در این فهرست دیده می‌شد. از رضا عطاران تا پیمان معادی و حمید امجد که آن‌ها را پیشتر در تلویزیون یا تئاتر دیده بودیم.

در این دوره فیلم‌هایی مانند «آزمایشگاه‌/ حمید امجد»، «اختاپوس‌/ سیدجواد هاشمی»، «برف روی کاج‌ها‌/ پیمان معادی»، «بغض / رضا درمیشیان»، «پنجشنبه آخر ماه/ ماشاالله شاهمرادی‌زاده»، «خوابم می‌آد / رضا عطاران»، «قبیله من / غلامرضا آزادی»، «گیرنده‌/ مهرداد غفارزاده»، «من همسرش هستم‌/ مصطفی شایسته»، «میگرن‌/ مانلی شجاعی‌فرد»، «سلام بر فرشتگان‌/ فرزاد اژدری» و «تهران‌۱۵۰۰‌/ بهرام عظیمی» حضور داشتند. در این دوره از جشنواره در بخش بهترین کارگردانی، سیمرغ بلورین به رضا عطاران برای «خوابم می‌آد» و لوح تقدیر به مانلی شجاعی‌فرد برای «میگرن» تعلق گرفت.

«گیرنده»، «سلام بر فرشتگان» و «برف روی کاج‌ها» دیگر نامزد‌های این بخش بودند. از این جمع، عطاران، معادی، درمیشیان و جواد هاشمی بعد‌ها فعالیت بیشتری داشتند.

سال ۹۱

بررسی آثار فیلم‌اولی‌های دهه‌ی ۹۰

۱۰ فیلم در بخش فیلم‌های اول دوره سی‌و‌یکم جشنواره حضور داشتند. کاهش تقریبا ۵۰ درصدی نسبت به سال قبل. در این دوره خبری از چهره‌های مطرح در این بخش هم نیست و تعدادی جوان که اکثرا خارج از تهران فعالیت می‌کنند، نوبت‌شان شده بود.

«افسانه سرزمین گوهران/ مجید شاکری»، «او خوب سنگ می‌زند/ هادی محقق»، «تابستان طولانی/ علی خزاعی‌فر»، «تاج محل/ دانش اقباشاوی»، «تن‌های تنهای تنها / احسان عبدی‌پور»، «خاکستر و برف/ روح‌الله سهرابی»، «سر به مهر/ هادی مقدم‌دوست» و «یک، دو، سه، ... پنج/ محمد معیری» از جمله این فهرست ۱۰ فیلمه بودند. در این دوره داور‌های فجر، پدیده دوست‌داشتنی آن سال را ندیدند، اما احسان عبدی پور با «تن‌های تنهای تنها» کاری کرد که سال بعد حتی نامزد‌های انتخابات ریاست‌جمهوری ۹۲ هم در مناظرات‌شان از فیلم او اسم ببرند.

در این دوره سیمرغ بهترین کارگردانی به هادی مقدم‌دوست برای «سر به مهر» رسید. احسان عبدی‌پور، اما سال‌های بعد فیلم‌های بیشتر و دلنشین‌تری ساخت و جایگاه خودش را به‌عنوان یک کارگردان خوش‌ایده ثابت کرد. مقدم‌دوست هم بعد از این سیمرغ، «هیهات» را ساخت که یک شکست کامل محسوب می‌شد.

سال ۹۲

بررسی آثار فیلم‌اولی‌های دهه‌ی ۹۰

پس از تغییر دولت‌ها اتفاقات موقت و به ظاهر خوشی در حوزه‌های مختلف می‌افتد. یکی از این جلوه‌ها در اولین سال دولت روحانی رخ داد. در این سال هم شاهد حضور چهره‌های مطرح بازیگری در حوزه کارگردانی بودیم. افزایش تعداد کارگردانان زن هم نکته مهم این دوره است.

۱۹ فیلم در بخش فیلم‌های اول دوره سی‌و‌دوم جشنواره حضور داشتند. «ارسال یک آگهی تسلیت برای روزنامه/ ابراهیم ابراهیمیان»، «پایان‌خدمت/ حمید زرگرنژاد»، «پنج ستاره/ مهشید افشارزاده»، «تراژدی/ آزیتا موگویی»، «چند متر مکعب عشق/ جمشید محمودی»، «خانوم/ تینا پاکروان»، «رنج و سرمستی/ جهانگیر الماسی»، «سیزده/ هومن سیدی»، «فردا/ مهدی پاکدل-ایمان افشاریان»، «فرشته‌ها با هم می‌آیند/ حامد محمدی»، «لامپ صد/ سعید آقاخانی»، «ملبورن/ نیما جاویدی» و «ناخواسته/ برزو نیک‌نژاد» نمونه‌هایی از این فهرست نوزده‌تایی هستند.

در میان حاشیه‌های فراوان این دوره، اما جمشید محمودی، عاشقانه آرام و غم‌انگیزی ساخت به نام «چند متر مکعب عشق» و سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی را گرفت. نیما جاویدی، هومن سیدی، آزیتا موگویی، محمدهادی نائیجی و برزو نیک‌نژاد نامزد‌های بهترین کارگردانی این دوره بودند.

سال ۹۳

بررسی آثار فیلم‌اولی‌های دهه‌ی ۹۰

در این سال و در دوره سی‌و‌سوم فقط ۱۱ فیلم در بخش فیلم‌های اول ثبت‌نام کردند. ظاهرا تب سال اول پس از انتخابات پایین آمده و همه‌چیز به شرایط اول برگشت. این سال دو پدیده شگفت انگیز داشت، وحید جلیلوند با «چهارشنبه ۱۹اردیبهشت‌ماه» هم در ایران و هم در مراسم بین‌المللی درخشید و صفی یزدانیان با «در دنیای تو ساعت چند است؟» دل مردم، منتقدان و داوران را یک‌جا ربود.

«احتمال باران اسیدی/ بهتاش صناعی ها»، «جامه‌دران/ حمیدرضا قطبی»، «چاقی/ راما قویدل»، «دو/ سهیلا گلستانی»، «ناهید/ آیدا پناهنده»، «نزدیک‌تر/ مصطفی احمدی» و «آزادی مشروط/ حسین مهکام» فیلم‌های دیگر این لیست هستند. وحید جلیلوند در میان نامزدهایی، چون امیرحسین عسگری، حمیدرضا قطبی و مصطفی احمدی سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی را به‌دست آورد.

سال ۹۴

بررسی آثار فیلم‌اولی‌های دهه‌ی ۹۰

این سال را می‌توان سال ظهور پدیده‌های جوانی مثل محمدحسین مهدویان و سعید روستایی با دو فیلم مهم «ایستاده در غبار» و «ابد و یک روز» نامید. شاید بدشانس‌ترین فیلم و کارگردان «برادرم خسرو» و احسان بیگلری بود که تحت تاثیر آن دو فیلم قرار گرفتند. بسیاری از منتقدان معتقد بودند آینده سینمای ایران با حضور این سه کارگردان جوان، درخشان خواهد بود. در دوره سی‌و‌چهارم ۱۱ فیلم در بخش فیلم‌های اول حضور داشتند.

«پل خواب/ اکتای براهنی»، «جشن تولد/ عباس لاجوردی»، «خانه‌ای در خیابان چهل‌و‌یکم/ حمیدرضا قربانی»، «خماری/ داریوش غذبانی»، «گیتا/ مسعود مددی»، «لاک قرمز/ سیدجمال سیدحاتمی»، «متولد ۶۵/ مجید توکلی» و «من/ سهیل بیرقی» دیگر آثار این بخش هستند. سه فیلم اولی «ابد و یک روز»، «ایستاده در غبار» و «من» در بخش سودای سیمرغ نیز مورد داوری قرار گرفتند.

سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی به سعید روستایی رسید و محمدحسین مهدویان، جایزه ویژه هیات داوران را دریافت کرد. مجید توکلی، احسان بیگلری و سیدجمال سیدحاتمی، نامزد‌های دیگر این بخش بودند. برخی از منتقدان، پربارترین دوره فیلم‌اولی‌ها را این دوره می‌دانند.

سال ۹۵

بررسی آثار فیلم‌اولی‌های دهه‌ی ۹۰

از میان کارگردانان جوان راه‌یافته به فجر سی‌و‌پنجم یک کارگردان زن پیشتاز بود. منیر قیدی که با روایتی زنانه از جنگ به این دوره از جشنواره آمده بود، توانست با «ویلایی‌ها» جایزه استعداد درخشان را که مختص فیلم‌اولی‌ها بود از آن خود کند. قیدی سال‌ها سابقه دستیاری در سینما داشته و در کنار کارگردان‌های نامی و صاحب سبکی، چون حاتمی‌کیا، تبریزی، مجیدی و... در مسیر سینما جلو رفته بود. در این سال بخش فیلم‌های اول و نگاه نو حذف شده بودند و دلیل آن هم هیچ‌وقت مشخص نشد.

منیر قیدی، کارگردان فیلم سینمایی «ویلایی‌ها» که جایزه‌اش را نپذیرفت، با حضور روی آنتن زنده برنامه هفت گفت: «من فیلم بد با کارگردانی بد ساخته بودم که لایق کاندیداتوری در این بخش‌ها نبود، لذا چطور می‌توانستم به‌یک‌باره شکوفا شوم و جایزه خلق‌الساعه استعداد درخشان را دریافت کنم؟ لذا ترجیح دادم از این رقابت عجیب خارج شوم! به‌نظرم رسید هیات داوران سعی کرد متفاوت رفتار کند.»

«خرگیوش» به کارگردانی و نویسندگی مانی باغبانی، «شماره ۱۷ سهیلا» ساخته محمود غفاری و «کوپال» ساخته کاظم ملایی از آثار شاخص فیلم‌اولی همین دوره هستند.

سال ۹۶

بررسی آثار فیلم‌اولی‌های دهه‌ی ۹۰

در دوره سی‌و‌ششم جشنواره هم خبری از نگاه نو نبود. کار خوبی که انجام شده بود و داشت نتیجه می‌داد به‌یک‌باره حذف شد. کارگردان‌های جوان و فیلم اولی دوره‌های قبل حضور فعال‌تری داشتند و خبری از چهره‌های تازه و پرتعداد نیست. «خجالت نکش/ رضا مقصودی» در این دوره سیمرغ بلورین بهترین فیلم اول را به‌دست آورد. «مصادره» ساخته مهران احمدی و «لیلاج» داریوش یاری از دیگر فیلم‌اولی‌های این دوره بودند. بی‌توجهی به استعداد‌های جوان در این سال هم به‌وضوح دیده شد. «گرگ بازی» اولین ساخته سینمایی بلند عباس نظام‌دوست هم جزء آثاری بود که مخاطب داشت.

سال ۹۷

بررسی آثار فیلم‌اولی‌های دهه‌ی ۹۰

در این دوره مجدد بخش نگاه نو به جشنواره فیلم فجر اضافه شد و خون تازه‌ای به رگ سینمای ایران تزریق شد. در این دوره وجود آقازاده‌های سینمایی بیشتر به چشم می‌خورد. جوانانی که به‌واسطه پدرشان وارد سینما شدند و فیلم ساختند.

«معکوس/ پولاد کیمیایی»، «سونامی/ میلاد صدرعاملی»، «پالتوشتری/ مهدی علی میرزایی»، «جان دار/ حسین امیری‌دوماری-پدرام امیری»، «حمال طلا/ تورج اصلانی»، «دیدن این فیلم جرم است! / رضا زهتابچیان»، «زهرمار/ جواد رضویان»، «مسخره‌باز/ همایون غنی‌زاده»، «یلدا/ مسعود بخشی» و «روز‌های نارنجی/ آرش لاهوتی»، ۱۰ فیلم حاضر در بخش فیلم‌های اول بودند. همایون غنی‌زاده در رقابت با حسین امیری‌دوماری و پدرام پورامیری، تورج اصلانی، رضا زهتابچیان و آرش لاهوتی توانست سیمرغ بلورین بهترین فیلم اول را به‌دست آورد.

علی ملاقلی‌پور

بررسی آثار فیلم‌اولی‌های دهه‌ی ۹۰

فرزند مرحوم رسول ملاقلی‌پور را می‌توان یکی از معدود آقازاده‌های خاک صحنه خورده سینما دانست که با ساخت اولین اثرش توانست نظر مردم و منتقدان را جلب کند. ملاقلی‌پور که در برخی آثار پدرش بازی کرده بود، در سال ۹۳ «قندون جهیزیه» را ساخت و بعد از آن سراغ مستند و سریال رفت.

احسان عبدی‌پور

بررسی آثار فیلم‌اولی‌های دهه‌ی ۹۰

کارگردان و فیلمنامه‌نویس بوشهری و فارغ‌التحصیل فیلمنامه‌نویسی از دانشکده سینما تئاتر دانشگاه تهران است. وی برنده جایزه خلاقیت و استعداد درخشان ویژه فیلمسازان اول برای فیلم «تن‌های تنهای تنها» شده است. عبدی‌پور، کارگردانی فیلم‌های تلویزیونی «افسانه ۹۸»، «توریست» و «همسنگار» را در کارنامه‌اش دارد. فیلم سینمایی «پاپ» و «تیک آف» و سریال «آرماندو» نیز از ساخته‌های اوست.

جمشید محمودی

بررسی آثار فیلم‌اولی‌های دهه‌ی ۹۰

جمشید محمودی متولد ایالت پروان افغانستان، نویسنده و کارگردان سینما و مهاجر افغانستانی مقیم ایران است. او با ساخت فیلم چند متر مکعب عشق توانست در هفدهمین جشن سینمای ایران برنده تندیس و دیپلم افتخار بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین فیلمنامه، بهترین بازیگر نقش اول مرد، بهترین تدوین، بهترین نقش مکمل مرد، بهترین طراحی صحنه و معرفی استعداد شود.

جمشیدی در تلویزیون هم دو سریال «سایه‌بان» و «دل‌دار» را برای شبکه دو ساخت که اولی مورد استقبال قرار گرفت. «شکستن همزمان بیست استخوان» و «رفتن» از دیگر آثار محمودی است که با کمک نوید، برادرش کارگردانی می‌کند. این دو برادر را می‌توان از نمونه‌های موفق استعداد‌های جوان نام برد.

تینا پاکروان

بررسی آثار فیلم‌اولی‌های دهه‌ی ۹۰

تینا پاکروان در سال ۱۳۵۶ در تهران متولد شده است و لیسانس کارگردانی سینما از دانشکده سینما-تئاتر دارد. فعالیت سینمایی را از کار در مجله سینمایی، گزارش فیلم در سال ۱۳۷۴ آغاز کرد و در سن ۱۸ سالگی در فیلم یاس‌های وحشی به کارگردانی محسنی‌نسب، به‌عنوان منشی صحنه فعالیت داشت.

در فیلم «سگ کشی» بهرام بیضایی، دستیار کارگردان بوده و در ادامه در سریال «تعطیلات نوروزی» شبکه دو، برنامه‌ریز و جانشین تولید و همچنین در سریال «راز سکوت» هم برنامه‌ریز و جانشین تولید بوده‌است. وی تاکنون به‌عنوان مجری طرح، مدیر تولید، بازیگر، برنامه‌ریز، دستیار کارگردان و... در فیلم‌های مختلف همکاری داشته و با فیلمسازانی همچون مسعود کیمیایی، مسعود ده‌نمکی، داریوش مهرجویی، بهرام بیضایی، محمدرضا ورزی، ضیاءالدین دری و... کار کرده است. پاکروان اولین فیلم خود را در سال ۹۲ و با نام «خانوم» ساخت.

سعید روستایی

بررسی آثار فیلم‌اولی‌های دهه‌ی ۹۰

سعید روستایی کارگردان و فیلمنامه‌نویس متولد مرداد ۱۳۶۸ در تهران است. او از سنین خیلی پایین وارد سینما شد و تحصیلاتش را هم در همین زمینه ادامه داد و دوره لیسانس کارگردانی سینما را در دانشگاه سوره تهران گذراند. روستایی قبل از «ابد و یک روز» فیلم کوتاه‌هایش هم در جشنواره‌های مختلفی ازجمله نهال، سوره و... تحسین شده بود و جایزه گرفت.

او تابه‌حال سه فیلم کوتاه بانام‌های «شنبه»، «مراسم یا از طرف آن‌ها» و «خیابان خیلی خلوت» ساخته است. علاقه سعید روستایی به ستارگان تئاتری در همان فیلم‌های کوتاه به چشم می‌خورد. روستایی برای ساخت «خیابان خیلی خلوت» از بازیگرانی مثل نوید محمدزاده، هوتن شکیبا و سعید چنگیزیان استفاده کرده است.

همایون غنی‌زاده

بررسی آثار فیلم‌اولی‌های دهه‌ی ۹۰

او فعالیتش را در عرصه تئاتر از ۱۹ سالگی آغاز و کار خود را با تاسیس گروه هنری مونگو شروع کرد و تاکنون بیش از هشت اثر نمایشی را روی صحنه برده است. از میان نمایش‌های همایون غنی‌زاده دو نمایش «می‌سی‌سی‌پی نشسته می‌میرد» و «کالیگولا» با استقبال مخاطبان تئاتر مواجه شدند.

اگر قرار باشد یک نکته از نمایش غنی‌زاده مورد توجه قرار بگیرد، ویژگی سینمایی بودن آن است. این ویژگی فقط به‌دلیل ارجاعات سینمایی غنی‌زاده به فیلم‌های تاریخ سینما نیست، بلکه از نوع میزانسنش می‌آید. حالا به‌نظر می‌رسد که آن علاقه به سینما بالاخره مسیر خودش را پیدا کرده و بعد از مدت‌ها حضور موفق در تئاتر، غنی‌زاده اولین فیلمش را جلوی دوربین برده است.

او در فیلم «اژد‌ها وارد می‌شود» ساخته مانی حقیقی هم چند سال پیش بازی قابل قبولی جلوی دوربین از خودش نشان داده بود. غنی‌زاده با مسخره‌باز در جشنواره سال گذشته هم جایزه گرفت و هم حاشیه‌ساز شد. باید منتظر ماند و دید که کدام وجه غنی‌زاده بر تداوم کاری‌اش غلبه خواهد کرد.

پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن برترین ها را نصب کنید.
درآمد ماهیانه 5-20 میلیون از توی خونه با موبایل

آموزش رایگان کسب درآمد 5-20 میلیون ماهیانه از خونه و فقط با یه موبایل ساده رو در یک وبینار رایگان آموزشی یاد بگیر

محتوای حمایت شده

تبلیغات متنی

سایر رسانه ها

    نظر کاربران

    • ساناز

      فقط سعید روستایی

    ارسال نظر

    لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.

    از ارسال دیدگاه های نامرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.

    لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.

    در غیر این صورت، «برترین ها» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.

    بانک اطلاعات مشاغل تهران و کرج