روزنامه ایران - لیدا ایاز: این اعجوبه‌ها را دیدید و خیلی خوب می‌شناسید. اعجوبه بودن نه توهین بلکه شاخصه مهم دختر و پسر‌های دهه‌های هفتاد و هشتاد است که خودشان هم آن را قبول دارند. به‌طور آزمایشی به یکی‌شان بگویید اعجوبه؛ خنده‌ای از روی بیخیالی سر می‌دهند و با آن رگ فرمان‌ناپذیریشان بادی به غبغب هم می‌دهند که بله درست گفتید.
این یعنی وقتی که جوان دهه شصت تمام دوره جوانی اش را در سرکوب شدن‌های اینجا و آنجا برای داشتن یک نظر مستقل خرج می‌کرد، این بچه‌ها حالا بخوبی می‌دانند چه می‌خواهند و چطور آن را به‌دست بیاورند.
همین روحیه سرکش باعث شده این نسل خیلی زود تسلیم نشود و اگر آن‌ها را با ظاهری متفاوت ببینید درحالی که در دلتان شروع به تجزیه تحلیل آن تفاوت‌ها می‌کنید، اما چیزی به رویشان نمی‌آورید این یعنی خب، حتماً اقتضای سنشان است. لباس اگر برای جوان و نوجوان دهه هفتاد و هشتاد همه چیز نباشد، اما یک مسأله بسیار بسیار مهم است؛ گاهی حتی خودنمایی‌ها و حد و مرز گذاشتن‌هایشان در روابط دوستانه با سبک لباس پوشیدنشان شکل می‌گیرد.
کافی است از کنار یک دانشگاه عبور کنید و جماعتی از دختر، پسر‌های ۱۸-۱۹ ساله را ببینید که اصولاً هیچ شباهتی به گذشته نوستالژیک دهه شصتی‌ها ندارند. سبک لباسی که آن‌ها در این محیط می‌پوشند با تمام احتیاط و قانونمداری شان بسیار راحت و بی‌شیله پیله است.
اصولاً ممکن است که یک پسر را با شلوار گرمکن ورزشی و لباس راحتی هم ببینید به دانشگاه آمده باشد که البته حتماً یا از یک برند معروف است یا فیک درجه یکی است که از بازار‌های ترکیه آمده است. این سبک به لباس خیابانی معروف است که حالا در همه جای دنیا هم دیده می‌شود و در ایران هم نوجوانان خوب از آن بهره می‌برند.
هفتاد و هشتادی‌های امروز لباس رسمی و رنگ‌های عرف را نمی‌پسندند. این نسل زمانی پا به عرصه وجود گذاشت که رپر‌های زیرزمینی دیگر بی‌نام و نشان نبودند و روی استیج‌ها می‌خوانند و امروز سبک اعتراضی و جسورانه‌شان یک الگوی شاخص برای آن‌ها شده است. آن‌ها پیرو بی‌چون و چرای رپر‌های محبوبشان هستند، پس می‌توان استایل اعتراضی سبک رپ را یکی از شاخص‌ترین الگو‌های ظاهری دانست که برای جوان و نوجوان امروزی مهم است.
لباس‌های اسلش که قد و اندازه‌ای بزرگتر از حد معمول دارند، شلوار‌های لوله تفنگی با بالاتنه گشاد، تونیک‌های بلندی که برخی مواقع تا روی زانو می‌رسند به همراه کلاه‌های لبه دار و گشاد. بله، این نسل سعی می‌کند از پذیرش قانون دوری کند و آنچه که احساس راحتی و رهایی در آن است، انتخاب کند.
خالکوبی
یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های تغییر سبک ظاهر در این دو دهه استفاده از خالکوبی یا حکاکی تتو روی بدن است که در این سال‌ها محبوبیت فراگیری هم پیدا کرده است؛ تا آنجا که برخی به‌صورت افراطی به آن علاقه‌مند شده‌اند. فوتبالیست‌های مشهور تیم‌های محبوبشان اغلب از همین استایل استفاده می‌کنند و این آخر هیجان است که همان تتویی را داشته باشی که لیونل مسی دارد.
بی‌نظمی و همه رنگی
برخلاف جوانان دهه شصت که چند رنگ محدود برای استفاده در لباس داشتند جوانان و نوجوانان امروز زیبایی را در خوش رنگی و تنوع رنگ می‌دانند و خود را به استفاده از چند رنگ محدود نمی‌کنند. استفاده از کت جین با بلوز زیر کت که رنگ جیغ قرمز، صورتی و فسفری دارد، هیچ منعی ندارد. استفاده از دامن‌های چین دار و گلدار و حتی پوشیدن سارافون‌های هندی و پاکستانی که طیف رنگی متنوعی دارند در میان دختران این نسل باعث شده تا حتی مادران آن‌ها هم دست از رنگ‌های تیره بکشند.
استفاده از انگشتر‌های متنوع در هر دو دست که گاهی حتی هر چهار انگشت یک دست را شامل می‌شود، دستبند‌هایی که دیگر لزوماً طلا و نقره نیستند بلکه چرم‌های رنگی و حتی بند‌های نایلونی به همراه قطعه کوچکی از نشان ماه تولد است هم بین جوانان شایع است. درباره پسران این نسل باید گفت آن‌ها هم هیچ ابایی در استفاده از طیف رنگی شاد ندارند و در کوچه و خیابان پسر‌های ۱۹ یا ۲۰ ساله کمی نمی‌بینید که تیشرت‌های صورتی، زرد و بنفش پوشیده باشند که عکس باب اسفنجی روی سینه لباسشان خودنمایی می‌کند.
دورهمی خودمانی
دورهمی برای آن‌ها جایی برای خوش گذراندن است بنابراین استفاده از استایل اسلش و لباس راحتی حتی به دورهمی‌های آن‌ها نفوذ پیدا کرده با این حال آن‌ها حتی جایی برای شیک پوشی می‌گذارند. شلوار‌های تنگ جین یا پارچه‌ای با پیراهن چهارخانه با یقه‌های کاملاً بسته می‌تواند بخشی از این شیک پوشی باشد.
ریش داعشی
آن سبک همیشگی که شیش تیغه بودن مشخصه جنتلمن بودن است را فراموش کنید. امروز آنچه که پسران جوان را پیش چشم دختران متفاوت کرده، ته ریش و ریش‌های بلند و اتوکشیده است که گاهی با غرور دستی به آن می‌کشند که بله این استایل من است؛ دوستم بدار.
که از بچگیشون همه چی داشتن با همه امکانات اما زبونشون صد کیلومتر درازه
و دهه شصت دهه سوخته و بی هیچ بزرگ شدن تو کوچه خاکی و بی مدعا بودن و بی زبون بودن
کاملا درسته این حرف
مشکل شما دهه شصتی ها میدونی چیه؟
اینه که هی میگید ما نسل سوخته ایم خب به جهنم که سوختی یکار کن از سوختگی دربیای نه اینکه سعی کنی دهه 70 و80 هم تخریب کنی که عقده گشایی کنی/بخاطر همینه ویژگیتونه که هنوز بدبخت موندین
از نظر اخلاق، احترام به بزرگتر ها و عرف جامعه
از لحاظ تلاششون برای ادامه تحصیل
از لحاظ کنار اومدن با محدودیت ها
نمیخوام خوب یا بد بودنو تعمیم بدم به متولدین یه دهه ی خاص، اما در کل، نسل بهتری بودن و هستن دهه شصتی ها
دهه شصتی ها راهو باز کردن برای آزادی بیشتر نسل های دهه هفتاد و هشتاد
متولدین دهه شصت، این مدلی نبودن. این تیپ دهه چهل و پنجاهی هاس
فکر کردیم دانشگاه رفتن یعنی ته موفقیت!
بزار درس بخونم حالا واسه کار وقت زیاده
کار شوهرم باید دولتی باشه، کارمند باشه
تا خونه و ماشین نداشت ازدواج نکن
از همه مهمتر اسیر ترس والدین دهه ۳۰_۴۰ شدن بودن
این جسارت "دهه هفتادیا" جدا قابله تحسینه
بسكه وحشي اند پاچه تون رو ميگيرن
اگرم جواب این باشه از رسانه های خارجی در پاسخ میگم ما چقدر بی محتوا بودیم که به خارجیا پناه بردن.
دروغ نگو همشون دهه شصتین خخخخخخخ
شوخی کردم
کلا هرچی تو سختی داری اون صدبرابرشو داره
شما دهه هفتادی ها و دهه هشتادی ها، اکثرا حتی ۴ تا کتاب درست و حسابی هم نخوندین، اونوقت می آین ادعای روشنفکری می کنین.
پیروی از مد جهانی است. دهکده ی جهانی !