آقای حشمت فردوس، انصافا گاف بدی داده‌اید!

برترین‌ها:  رضا صائمی، منتقد سینما،  با انتشار متنی به غیبت داریوش ارجمند در مراسم تشییع ناصر تقوایی اشاره کرد؛ این در حالی است که ارجمند پیش‌تر در اقدامی نمادین، به پاس قدردانی از تقوایی، دستان او را بوسیده بود.

رضا صائمی نوشت: حالا چند روزی از مرگ خالق ناخدا خورشید می گذرد اما خبری از بازیگر ناخدا خورشید نیست. داریوش ارجمند نه پیام تسلیتی داد، نه در مراسم تشییع و خاکسپاری ناصر تقوایی حضور داشت و نه با هیچ رسانه ای درباره او گفتگو کرد.

این رسم رسانه‌ای است که بعد از درگذشت فیلمسازی برجسته، خبرنگاران به سراغ همکاران به ویژه بازیگرانی می روند که با او همکاری داشته اند تا از آنها سخن و خاطرهای ثبت کنند.  بعید میدانم که در پی مرگ ناصر تقوایی به سراغ داریوش ارجمند نرفته باشند اما در این چند روز هیچ گفتگو و مصاحبه و پیامی از او منتشر نشده است. او که حتی برای شهادت رئیسی و سید حسن نصرالله پیام تسلیت داد، در مرگ تقوایی سکوت کرد. این در حالیست که او هویت و اعتبار سینمایی خود را به عنوان یک بازیگر از نقش آفرینی در نقشی دارد که ناصر تقوایی برای او خلق کرد هنوز در کارنامه سینمایی داریوش ارجمند هیچ نقشی بالاتر از «ناخدا خورشید ثبت نشده و خود او هم منکر این حقیقیت نیست.

اساسا ورود داریوش ارجمند به سینما با «ناخدا خورشید» بود و این ناصر تقوایی بود که پای او را به سینما باز کرد اما ارجمند نه پای تابوتش ایستاد و نه پیام تسلیتی برای درگذشت او نوشت. این در حالیست که او در مراسم اختتامیه هفتمین جشنواره بین المللی سینما حقیقت و در مراسم تقدیر از به پاس یک عمر فعالیت هنری ناصر تقوایی بر دستان او بوسه زد یا همین چند وقت پیش در نشستی که برای فیلم «ناخدا خورشید» در موزه سینما برگزار شد گفته بود: «ناصر تقوایی ماندگار است و آثار بسیار درخشانی دارد. او در سینما آدم بزرگی است. به نظر من در سینمای ایران اول ناصر تقوایی است و بعد از او کسی نیست. به این دلیل که او انسان حکیمی است یعنی به تمام مسائلی که به انسان مربوط است اشراف دارد» او حتی خاطره ای از گریه کردن خودش با تقوایی هم گفت « وقتی نقش من تمام شد و سکانس پایانی را گرفتیم کنار ساحل کامیونی بود و ما در لنج صحنه های آخر فیلم را ضبط می کردیم هر پلانی که میگرفتیم ابزار اضافی وارد کامیون میشد و نگاتیو هم فقط به اندازه سکانس پایانی در اختیار ما بود. پس از سکانس پایانی که لباس من خونی شده بود و آقای تقوایی کات دادند من لب دریا نشسته بودم و برای ناخدا خورشید گریه میکردم ناگهان دیدم آقای تقوایی از پشت من را بغل کرد و گفت که داریوش تمام شد. من گفتم که ناخدا خورشید خیلی مرد خوبی بود و ای کاش کشته نمی شد.»

حالا غیبت و عدم حضورش در وداع ناصر تقوایی عجیب است. چطور آنکه برای پایان ناخدا خورشید گریسته برای مرگ خالق ناخدا خورشید سکوت کرده است. این سکوت سرشار از ناسپاسی نیست آقای ارجمند؟!