در ستایش کاوانی؛ ستاره فداکار

ایران ورزشی: تاریخ‌ساز، رکوردشکن و بازیکن در خدمت تیم. این عبارت که «گاهی اوقات بهتر است بخشنده باشی تا گیرنده»، همه چیز را بی‌‌عیب و نقص درباره ادینسون کاوانی، مهاجم پاری سن‌ژرمن خلاصه می‌کند.

این مهاجم اروگوئه‌ای حتی خودش هم شنبه شب بعد از برد 4 بر صفر پاری سن‌ژرمن برابر مون‌پولیه این جمله را گفت، زمانی که گل دقیقه یازده‌اش او را به برترین گلزن تاریخ باشگاه تبدیل کرد و با 157 گل بالاتر از زلاتان ابراهیموویچ قرار داد.

بخشندگی که کاوانی داشت از آن می‌گفت اما به لحظه‌ای اشاره می‌کرد که به هم‌تیمی‌ برزیلی‌اش اجازه داد پشت ضربه پنالتی بایستد. تعداد بازیکنان بزرگ فوتبال جهان که اجازه دهند یک بازیکن تازه‌وارد جای آنها را به‌عنوان پنالتی‌زن اول تیم بگیرد زیاد نیست اما کاوانی این کار را انجام داده است و این را هم نمی‌توان به پای ضعف روانی او گذاشت بلکه مساله این است که او منافع باشگاه را به منافع خودش ترجیح می‌دهد.

دیدگاه او این است که نیمار می‌تواند تمام پنالتی‌ها را بزند اگر این کار باعث ایجاد تعادل در تیم و جو بهتر در رختکن تیم می‌شود. کاوانی همیشه روی چیزی که به صلاح تیم باشد تمرکز دارد. او اهل گله و شکایت نیست و با وضعیتش کنار می‌آید.

او ۴ سال در پاری ‌سن‌ژرمن بازی کرد و تنها بعد از آن بود که از باشگاه تقاضای افزایش حقوق و قراردادی جدید کرد آن هم در دوره و زمانه‌ای که سایر بازیکنان هر سال از باشگاه‌های‌شان می‌خواهند قرارداد آنها را تمدید و حقوق‌شان را بیشتر کنند. سال ۲۰۱۳، زمانی که کاوانی با قرارداد ۶۴ میلیون یورویی از ناپولی به پاری سن‌ژرمن پیوست (رقمی که با توجه به دستاوردهای او در پارک دپرنس پایین به نظر می‌رسد) به ستاره سابق ناپولی گفته شد که باید در کنار ابراهیموویچ بازی کند. لوران بلان، سرمربی وقت تیم این سیستم را امتحان کرد اما توفیق چندانی نداشت و به همین دلیل کاوانی پذیرفت که به کناره زمین برود و ایبرا تک مهاجم نوک تیم شود و بازدهی سیستم بازی پاری‌ سن‌ژرمن بالا برود.

او سه سال در آن منطقه بازی کرد، به جز زمان‌هایی که زلاتان در زمین بازی نبود که البته زیاد هم رخ نمی‌داد.

او همیشه با ۱۰۰ درصد توانش بازی می‌کرد و در واقع در همان پست غیرتخصصی هم در ۱۴۸ بازی ۸۱ گل زد اما حالا او دارد در مرکز بازی می‌‌کند و نشان داده است که یکی از کشنده‌ترین مهاجمان دنیاست. شاید کاوانی در استپ کردن توپ و اولین ضرباتش به توپ استاد نباشد و گاهی اوقات از نظر فنی در انجام بازی‌های ترکیبی ضعف دارد اما او الان از هر زمان دیگری تمام کننده بهتری است.

زمانی او با موقعیت هدر دادن‌هایش هواداران را خشمگین می‌کرد اما بازگشت به اصول او را از آن وضعیت خارج کرد. او در تمرینات زمان زیادی را صرف زدن ضربات آخر کرد و حالا دارد پاداش آن تمرینات را می‌گیرد.

کاوانی در این فصل تاکنون در ۳۱ بازی در تمام رقابت‌ها ۲۷ گل زده است که ضریب ۸۷/۰گل در هر بازی را برای او به ثبت رسانده است.

این در حالی است که او فصل گذشته در تمامی رقابت‌ها 50 بازی انجام داد و 49 گل زد. این شیوه‌ای است که او رقم جادویی 157 گل در 229 بازی‌اش برای پاریسی‌ها با ضریب 69/0 گل در هر بازی را به ثبت رسانده است که شامل 146 گل از داخل محوطه جریمه (17 پنالتی) و 11 گل از خارج محوطه جریمه (از جمله سه گل از ضربات ایستگاهی) می‌شود.

شنبه شب او رکوردی که در سه بازی اخیر تیمش منتظر شکست آن بود را بالاخره شکست و این کار را با یکی از آن تک‌ضرب‌های تخصصی‌ خودش که در آن استعداد منحصر به فردی دارد، انجام داد.

چه به خاطر زمانبندی دقیقش برای ورود به محوطه جریمه رقبا است یا هوش بالایش برای زدن ضربه توپ یا اینکه او همیشه در زمان مناسب در مکان مناسب برای شوت کردن توپ قرار دارد، کاوانی یک شکارچی تمام عیار در محوطه جریمه رقبا است.

با این حال این بازیکن ۳۰ ساله هنوز از جانب خیلی‌ها آنطور که باید مورد تمجید واقع نمی‌شود. چرا؟ شاید چون در لوشامپیونا بازی می‌کند.

زمانی که بازیکنان پاری سن‌ژرمن به زمین تمرینی برگشتند، یکی از آنها از مقداری نوار برای نوشتن واژه فروتنی با حروف بزرگ در کنار واژه‌های دیگری که پیش از آن در آنجا ثبت شده بود، مثل جاه‌طلبی و پیروزی استفاده کرد و آن بازیکن کسی نبود جز کاوانی.