اولین امتحان سخت اسکوچیچ در تیم ملی ایران

خبرورزشی: مارک ویلموتس که از ابتدا با نگاهی کاسبکارانه وارد فوتبال ایران شده بود، انگیزه ای برای مدیریت و مربیگری در تیم ملی ایران نداشت. ویلموتس علاوه بر تمام رفتارهایی که نشان از بی علاقگی برای مربیگری در تیم ملی داشت، سرد و نچسب هم بود و حضورش در تیم ملی اصلا حس نمی شد.

در فوتبالی که پیش از ویلموتس یک مربی، بار تمام مسولیت را یک تنه بر دوش می کشید و به خاطر منافع فوتبال ما با خیلی ها کارش به مناقشه می رسید، حضور فردی مانند ویلموتس آزاردهنده بود. در هر حال این مربی، خودش با پای خودش از ایران رفت تا پس از چند ماه معطلی و اتلاف وقت و وعده انتخاب یک سرمربی ایرانی، حکم سرمربیگری تیم ملی برای دراگان اسکوچیچ صادر شد.

با تمام ناباورانه بودن این اتفاق که آبشخور آن را می شود در جایی دیگر جستجو کرد، باید این مسیر را حتی با بی میلی تمام با همین مربی ادامه بدهیم. چاره دیگری نیست، نقشه دیگری هم وجود ندارد. در نتیجه باید از دراگان بخواهیم مسیر درستی که دیگران در تیم ملی پیموده بودند را ادامه بدهد و تیم ملی را که چندین ماه است به حال خود رها شده، مدیریت کند.

یادمان نرود این تیم یک مربی با جاهت بین المللی و کاریزمای ویژه ای داشت؛ از اسکوچیچ اگرچه چنین توقعی نمی رود اما حاضر بودن او در رقابت های لیگ و دیدار با لژیونرهای فوتبال ایران، نوعی اعلام حضور است.

می توان همین اتفاق به ظاهر بی اهمیت را به فال نیک گرفت و سپس به اسکوچیچ گوشزد کرد تا جایی که می تواند، از سودگران عرصه فوتبال که کاری به جز کاسبی ندارند فاصله بگیرد و تمام اتفاقات ۸ سال گذشته فوتبال ایران را در نظر داشته باشد.

بخشی از تیمی که در فوتبال ایران ساخته شد، در همین ملاقات های اسکوچیچ با لژیونرهای شاغل در لیگ های اروپایی مقابل او نشستند. اسکوچیچ باید بداند این بازیکنان در دل تیمی که شاید یک ستاره خاص نداشت بزرگ شدند و کارشان به اینجا رسیده است.

آنها باید در یک محیط خوب ورزشی، با تمرینات به روز و مدرنی که برایشان در نظر گرفته می شود همراه با مدیریتی بی مثال، دوباره تبدیل به همان بازیکنانی شوند که مقابل بهترین تیم های دنیا هم اعتماد به نفس لازم را داشتند. اسکوچیج باید همان راه را ادامه بدهد و مراقب اولین فهرستی که برای تیم ملی اعلام می کند باشد. همه ما با دقت نخستین فهرست او را زیرنظر داریم.