خریدهای نامتوازن پرسپولیس در پنجره تابستانی

فرهیختگان: پرسپولیس تا این لحظه پرکارترین تیم نقل‌وانتقالات تابستانی لیگ بیست و پنجم بوده است البته جذب ۶ بازیکن معنایش رفع تمام مشکلاتی نیست که باعث شد قرمزها در لیگ برتر به جایگاه سوم تکیه بزنند و از مرحله گروهی لیگ نخبگان صعود نکنند و در سوپرجام و جام حذفی توفیقی نداشته باشند. مدیران سرخ‌های پایتخت پس از پایان دوره گذشته لیگ اخیر موفق به جذب یک دروازه‌بان، ۳ وینگر، یک هافبک تهاجمی و یک مهاجم شده اند ولی نباید فراموش کرد بازیکنانی مثل شکاری و فخریان شاید فصل گذشته عموماً در میانه میدان و نوک پیکان هجومی سپاهان و شمس آذر به میدان رفته باشند؛ ولی مهارت خوبی در بازی در کناره های هجومی مستطیل سبز دارند. گمان می‌شود تمرکز مدیران پرسپولیس بیشتر صرف تقویت پست وینگر راست و چپ شده که در فصل ۱۴۰۴-۱۴۰۳ ضعفش هواداران و کادرفنی این تیم را آزار داد؛ ولی رویکرد مدیران  پرسپولیس در هفته‌های اخیر بیشتر از اینکه به رفع نقاط ضعف شباهت داشته باشد به ساخت تیمی نامتوازن شبیه است. قطعاً با توجه به بودجه صرف شده و خرج بخش عمده‌ای از سهمیه لیگ برتری قرمزها کار سختی برای تقویت پست‌های دفاع میانی، هافبک دفاعی، دفاع راست، مهاجم و دفاع چپ دارند و اگر مثل سال‌های گذشته در بحث خرید مهره خارجی پراشتباه و کم‌کیفیت عمل کنند هیچ بعید نیست پیش از فرارسیدن میانه فصل جنگ قهرمانی را به رقبا ببازند.

بازوهای قدرتمند هجومی اتفاقی خوشحال‌کننده یا تهدید؟

در زمان آغاز فصل فوتبالی 1404-1403 کمتر شخصی تصور می‌کرد پرسپولیسی ها با وجود اوستون اورونوف که در لیگ بیست و سوم با آمار 6 گل زده درخشیده بود و حضور مهره های باتجربه و باکیفیتی مثل عالیشاه و وحید امیری مشکل جدی در پست وینگر راست و چپ داشته باشند؛ ولی سلسله مصدومیت های 3 بازیکن اشاره شده و کیفیت نازل مهره های هجومی همچون سعید صادقی، احمدزاده و یاسین سلمانی باعث شد آمار قرمزها در بحث امیدگل، 12.74 و 11.13 نازل تر از آمار تراکتور و سپاهان باشد. در لیگ بیست‌وچهارم قرمزها فقط در 11 دیدار از حضور عالیشاه سود بردند و در 12 و 10 مسابقه لیگ امیری و اورونوف جایی در ترکیب اصلی نداشتند و حتی به عنوان بازیکن تعویضی نیز به تیمشان کمک نکردند تا گل زده پرسپولیسی ها با دستاورد قرمزهای تبریز و زردهای اصفهان، 15 و 6 گل فاصله داشته باشد. همچنین سرخ‌ها جنگ آقای گلی و برترین پاسور مسابقات را به بازیکنان تراکتور باختند و طبیعی بود کمی در نقل‌وانتقالات تابستانی 1405-1404 در خرید مهره هجومی ولع داشته باشند و حریص‌گونه بازیکن جذب کنند؛ اما به نظر می‌رسد سرخ ها بیش از حد نیاز در پست وینگر مهره خریده‌اند و این اتفاق برای تیمی که در مسابقات آسیایی حضور ندارد اتفاق چندان خوبی نیست؛ چون به همه بازیکنان به اندازه کافی بازی نمی رسد و در طول فصل افت فنی و حاشیه سازی برخی بازیکنان دور از تصور نیست.

قرمزها در پست دفاع وسط از حضور پورعلی گنجی سود می‌برند و احتمالاً در روزهای آینده قرارداد کنعانی زادگان را تمدید می‌کنند؛ ولی هیچ‌کدام از این 2 بازیکن، مهره‌های شش‌دانگی نیستند. علت این ادعا را باید گذشته 2 بازیکن یعنی سابقه 2 مرتبه پارگی رباط صلیبی هر کدام از آنها دانست. قطعا اگر پس از عدم تمدید قرارداد فرجی و گولسیانی، قرمزها در پروژه خرید آقاسی، زارع یا مدافع خارجی شکست بخورند خطر مصدومیت طولانی مدت همواره تهدیدشان می کند و رویاهایی که در ذهن‌شان بافتند بعید نیست تبدیل به کابوس شود. بعد از قرارگرفتن نام العملود و فرجی در لیست خروج، پرسپولیسی‌ها نیاز مبرم به جذب حداقل یک مدافع راست باکیفیت دارند و اصولاً اگر در مورد آینده وحید امیری تجدیدنظر صورت نگیرد باید به‌دنبال جذب یک مدافع چپ نیز بروند تا میلاد محمدی مثل لیگ بیست‌وچهارم فشار بیش از حد فنی را تحمل نکند و در روزهای افتش با عملکردهای نازل به نتایج پرسپولیس آسیب نرساند. هافبک دفاعی سرخ‌ها با وجود مسعود ریگی نیز منطقه‌ای محبوب و دست‌یافتنی برای رقبا بود و پس از جدایی شماره 5 نباید خیلی روی آمادگی و درخشش سرلک، خدابنده لو و عنایت زاده حساب باز کرد، چون در گذشته ثابت کرده‌اند بازیکنان کم‌نوسانی نیستند و در خیلی از موارد خصوصیات هجومی‌شان به وظایف دفاعی آنها می‌چربد. 

طبعاً در خط حمله پرسپولیس نباید بازیکن ناکارآمد جایگزین آل‌کثیر شود و قرارگرفتن یک مهاجم گلزن در کنار علیپور، دورسون و فخریان می‌تواند خط حمله قرمزها را تبدیل به یکی از خطوط آتش ترسناک فصل پیش رو کند. البته بر اساس اخبار منتشرشده و شنیده‌ها پرسپولیسی‌ها به‌زودی بخشی از نقاط ضعف باقی‌مانده خود را با خرید بازیکن و تمدید قرارداد نفرات کنونی‌اش رفع می‌کند؛ ولی توازن در میان تمام پست‌ها نکته‌ای است که حداقل تا این لحظه در لیست سرخ‌ها حاکم نیست و احتمالاً خیلی سخت تیم تهرانی موفق به رعایتش می‌شود. نباید از یاد برد که همواره سرمربیان موفق این باشگاه با تیم‌های متوازن و تعادل در خریدوفروش ستارگانش به پیروزی رسیده‌اند و در خیلی از سال‌ها ازدیاد مهره‌ها آفت آرزوها و اهداف پرسپولیس بوده است.

۲ تجربۀ تلخ قرمزها از تیم نامتوازن

پرسپولیسی‌ها بعد از سپری‌کردن 3 فصل با حضور بازیکنان کم‌کیفیت در اواخر دهه 80 و ابتدای دهه 90 برای حضور شایسته در لیگ دوازدهم انقلابی اساسی در ترکیبشان رقم زدند و ستارگان لیگ را در تیم شان جمع کردند، ازجمله خریدهای سرآمد پرسپولیس در این دوره می توان به 2 مهاجم ملی پوش یعنی کریم انصاری‌فرد و محمد قاضی اشاره کرد که با سابقه به ثمر رساندن 21 و 7 گل در فصل 1391-1390 قرمزپوش شدند و برای رسیدن به ترکیب اصلی قرمزها با مهاجمانی مثل ایمون زاید، غلامرضا رضایی و هادی نوروزی به رقابت پرداختند؛ ولی تیم پرستاره و کهکشانی قرمزها متوازن نبود.

 برجسته‌ترین و مهم‌ترین هافبک دفاعی قرمزها، روبرتو سوسا با سابقه حضور در تیم زیر 20 سال برزیل و عملکرد قابل‌قبول در تیم‌های ماریتیمو، لیتشوئس پرتغال و سلتاویگو در نقل‌وانتقالات تابستانی لیگ دوازدهم به جمع قرمزها پیوست و در هفته سوم رباط صلیبی‌اش مقابل گهر زاگرس پاره شد تا سرخ‌ها در پستش دچار مشکل جدی شوند. حضور امثال آقازمانی، پولادی، نوری و نقی‌زاده در پست هافبک دفاعی و میانی باعث رفع نیازها و کاهش مشکلات قرمزها نشد و آنها در نقل‌وانتقالات زمستانی با جذب رضا حقیقی مشکلشان را حل کردند و در این حدفاصل علاوه بر مشکل در خط میانی، یک خط حمله پرحاشیه و کم ‌تأثیر داشتند.

پرسپولیس مدل 1383-1382 را باید یکی از پرحاشیه‌ترین و البته پرستاره‌ترین تیم های تاریخ لیگ برتر دانست. قرمزها بعد از تکیه به جایگاه سوم لیگ برتر با مدیریت اکبر غمخوار به سراغ نامدارانی مثل دایی، کاویانپور، امامی فر و جواد کاظمیان رفتند تا پشتوانه مهره های قبلی در تیم شان از حضور در چند جین ستاره سود ببرند؛ ولی اختلافات داخلی، حواشی و البته خرید سنگربانی ضعیف باعث سقوط قرمزها به جایگاه پنجم شد. ساشا ایلیچ پس از عملکرد ناامیدکننده در تیم دینامو سن‌پترزبورگ در باشگاه پرسپولیس نیز روزهای جذابی را سپری نکرد. البته نمی‌توان کتمان کرد برخی توپ‌هایی که از خط دروازه ایلیچ عبور کرد توسط بهترین گلرهای جهان نیز قابل‌مهار نبود؛ ولی سنگربان مقدونیه‌ای در بسیاری ازگل‌ها تقصیر داشت و رقبای او روی نیمکت یعنی محمدی و کریمی نیز قابلیت رقابت با ایلیچ پراشتباه و متزلزل را نداشتند و پرسپولیس از ترکیب نامتوازنش خیلی متضرر شد.