بزرگترین شادی زندگی «سوفیا لورن»

بانی فیلم: سوفیا لورن که از سال ۲۰۰۹ دیگر در هیچ فیلمی ایفای نقش نکرده است با بازی در فیلم کوتاه « صدای انسان » اثر ادواردو پونتی پسرش به بزرگترین شادی و لذت زندگی اش دست یافت.

سوفیا لورن در شش دهه کار حرفه ای اش ، هیچگاه اهل تمرین کردن نبوده است و بیشتر روی غریزه های بازیگری اش تکیه کرده است. اما زمانی که پسرش، ادواردو ۴۱ ساله از او خواست در فیلم کوتاهش بازی کند. هنر پیشه معروف فیلم های کلاسیک برای او استثنا قایل شد و نقش خود در این فیلم را تمرین کرد.

سوفیا لورن برای اینکه بتواند برای این نقش آماده شود، چند هفته با پسرش تمرین کرد. پونتی می گوید: ما با هم نشستیم و در باره خط به خط متن و حرکات و اشارات کاراکتر صحبت کردیم. به او گفتم اگر تمرین نکنیم، فقط راوی متن می شویم.

این فیلم بر اساس نمایشنامه ای به همین نام اثر چین کاکتو است و در آن سوفیا لورن نقشی را دارد که می گوید همه عمر آرزوی آن را داشته است. او نقش زنی مسن را دارد که باید مونولوگ هایی طولانی را در از دست رفتن محبوب خود بیان کند.

سوفیا لورن ۷۹ ساله می گوید: از روزی که کارم را شروع کردم، چنین نقشی در سرم بود، اما برای این نقش زیادی جوان بودم. با یان حال این آرزو را همیشه در دل خودم نگه داشتم. او درباره کار کردن در یک پروژه خانوادگی نیز می گوید: کار کردن در کنار پسرم و برای او بزرگترین لذت زمدگی ام بود. فیلم قبلی سوفیا لورن فیلم موزیکال«۹» ساخته راب مارشال در سال ۲۰۰۹ بود.