۱۴ بازیگر هالیوودی که از نقش‌هایشان بی‌زارند
گاهی فرصت هایی در اختیارمان قرار می گیرد اما این بدان معنی نیست که همیشه حس خوبی نسبت به آن ها خواهیم داشت. و این همان چیزی است که برای این بازیگرها رخ داده است؛ آن ها در فیلم موفقی بودند و نقش های ماندگاری را ایفا کردند که از آن ها پشیمان اند. این سلبریتی ها توضیح داده اند که چرا از فیلم و داستان آن و نقش خود ناراضی بودند.
روزیاتو: گاهی فرصت هایی در اختیارمان قرار می گیرد اما این بدان معنی نیست که همیشه حس خوبی نسبت به آن ها خواهیم داشت. و این همان چیزی است که برای این بازیگرها رخ داده است؛ آن ها در فیلم موفقی بودند و نقش های ماندگاری را ایفا کردند که از آن ها پشیمان اند. این سلبریتی ها توضیح داده اند که چرا از فیلم و داستان آن و نقش خود ناراضی بودند.
۱- رابرت پتینسون: ادوارد کالن در «گرگ و میش» (Twilight)
۲- مگان فاکس: میکیلا بینز در «تبدیل شوندگان» (Transformers)
مگان فاکس در فیلم «تبدیل شوندگان» نقش میکیلا بینز را برعهده داشت. او از سوی کارگردان اخراج شد اما در ابتدا نمی خواست در این فیلم بازی کند. او گفته وقتی کارگردان زورگو و یک کابوس تمام عیار باشد کار سخت می شود و بهتر بود در فیلم دیگری بازی می کرد.
۳- هلی بری: زن گربه ای در «زن گربه ای» (Catwoman)
با وجود موفقیتی که فیلم «زن گربه ای» به آن دست یافت، هلی بری از این تجربه لذت نبرد. او حتی برای این نقش آفرینی خود یک جایزه تمشک طلایی دریافت کرد. بری گفته فیلمنامه ی کار را دوست نداشت و احساس می کرد کار تولید و داستان فیلم می توانست بهتر باشد.
جسیکا آلبا: سوزان استورم در «چهار شگفت انگیز» (Fantastic Four)
جسیکا آلبا در فیلم «چهار شگفت انگیز» نقش «سوزان استورم» را برعهده داشت. او گفته: «بازیگرهای خوب هیچوقت از فیلمنامه استفاده نمی کنند مگر اینکه عالی نوشته شده باشد. همه ی بازیگرهای خوبی که با آن ها کار کرده ام، هر چه دل شان می خواهد می گویند.» او همچنین درباره ی کیفیت پایین فیلمنامه ی این کار گفته که احساس می کرد کاری که انجام می داد بیهوده بود. او اذعان کرده: «سینما دیگر برایم اهمیتی ندارد.»
کیت وینسلت: رز در «تایتانیک» (Titanic)
«تایتانیک» یکی از ماندگارترین فیلم های تاریخ سینما است و کیت وینسلت یکی از نقش های اصلی آن را برعهده داشت. اما اینطور که گفته می شود او دوست ندارد این فیلم را تماشا کند و دلش می خواهد تک تک سکانس های خود را تغییر دهد.
او گفته: «هر وقت بازی ام را می بینیم با خودم می گویم: “آه، واقعاً؟ واقعاً؟ تو این کار را کردی؟” و حتی وقتی لهجه ی آمریکایی را می بینیم می گویم: “آه، حتی نمی توانم به خودم گوش کنم.” وحشتناک است. خوشبختانه حالا خیلی بهتر شده.»
دنیل کریگ: جیمز باند در «جیمز باند» (James Bond)
دنیل کریگ در ۴ قسمت از این فرانشایز و همینطور در فیلم کوتاهی در سال ۲۰۱۲، نقش «جیمز باند» را ایفا کرد. اینطور که گفته می شود او دلش نمی خواست دوباره این نقش را بازی کند و گفته: «این نقش دیگر برایم تمام شده. تنها چیزی که می خواهم این است که کار جدیدی انجام دهم. با هیچکس هیچ مذاکره ای نکرده ام. اگر در فیلم “جیمر باند” دیگری بازی کردم، فقط به خاطر پول بوده.»
هریسون فورد: ریک دکارد در «بلید رانر» (Blade Runner)
هریسون فورد مشکلاتی با این شخصیت داشت. او گفته: «من نقش یک کاراگاه را بازی کردم که هیچ چیزی برای کشف نداشت. خیلی سخت با کار ارتباط برقرار کردم. یک چیزهایی در این فیلم واقعاً غیرمنطقی بود.»
کاترین هایگل: آلیسون اسکات در «باردار» (Knocked Up)
کاترین هیگل بعدها از این نقش خود بیزار شد و گفته اگر نقش های فیلم از لحاظ رفتار، شخصیت و فیلمنامه، تقسیم یکسانی داشتند، فیلم بهتری می شد. او همچنین گفته این فیلم تجربه ی فوق العاده ای برایش بود اما قبول این فیلم برایش دشوار است.
کری فیشر: پرنسس لیا در «جنگ ستارگان» (Star Wars)
کری فیشر یک بار گفته بود اگر می دانست «جنگ ستارگان» آنقدر فیلم بدی می شود، هرگر این نقش را قبول نمی کرد. او قبل از بازی در نقش «پرنسس لیا»، نقش های بزرگ زیادی کار نکرده بود، به همین دلیل یک شبه از بازیگری گمنام به یک فوق سلبریتی بدل شد.
مریل استریپ: میراندا در «شیطان پرادا می پوشد» (The Devil Wears Prada)
مریل استریپ در زمان فیلمبرداری این کار تصمیم گرفت از شیوه ی بازیگری متد اکتینگ استفاده کند. او سعی کرد در زندگی واقعی هم مانند «میراندا» رفتار و از همبازی هایش دوری کند. با این حال، این موضوع به سلامت روانش لطمه زد. استریپ از آن به عنوان ای تجربه ای ناخوشایند یاد کرده و گفته: «وحشتناک بود. به تریلرم که برمی گشتم، احساس بدبختی می کردم.»
پن بدگلی: «جو» در «تو» (You)
پن بدگلی در این سریال نقش مرد آزارگری به نام «جو» را برعهده داشت. او اما تأکید کرده که از این شخصیت بیزار بود و هیچ نقطه اشتراکی با او نداشت. بدگلی همچنین گفته فصل دوم این سریال سکانس هایی داشت که باعث شد با خودش فکر کند هیچ وقت به اندازه ی حالا از این شخصیت بدش نمی آمده.
جنیفر لارنس: مستیک در «مردان ایکس» (X-Men)
جنیفر لارنس گفته فیلم های «مردان ایکس» را دوست دارد اما از رنگی که به بدنش می زدند بیزار است. او وقتی این نقش را گرفت، بسیار جوان بود، به همین دلیل مضرات گریم نقشش برایش اهمیت نداشت. اما بعد از ۲۵ سالگی، رفته رفته توجه بیشتری به این مسأله کرد. اجرای گریم این نقش، روزانه ۸ ساعت به طول می انجامید.
برادران جوناس: در نقش خودشان در «جوناس»
در «جوناس»، سریال شبکه دیزنی، برادران جوناس نسخه ای خیالی از خودشان را ایفا می کردند. آن ها اما از این تجربه پشیمان اند. نیک جوناس گفته در این سریال به طور مداوم در حال تغییر و تحول بودند و «ادای بزرگ شدن در می آوردند». کوین جوناس هم گفته این سریال باعث شده بود دیگر آن ها را به عنوان یک «گروه موسیقی» جدی نگیرند.
ایان مک کلن: گندالف در «هابیت» (The Hobbit)
ایان مک کلن گفته تا جایی که به خاطر دارد در ساخت فیلم های «ارباب حلقه ها» (The Lord of the Rings) از فناوری پرده سبز استفاده نشده بود و برای مثال، اگر در صحنه ای شخصیت «گندالف» در کوهستان بود، او آن صحنه را واقعاً در کوهستان بازی کرده بود. اما فناوری پیشرفت کرد و بسیاری از صحنه های فیلم های «هابیت» با فناوری پرده سبز فیلمبرداری شدند، موضوعی که مک کلن آن را دوست نداشت و از به عنوان تجربه ای «بسیار بد» یاد کرده است.
ارسال نظر