روایت ترسناک انسان‌هایی که از فرط گرسنگی آدمخوار شدند
شانزده بازمانده از پرواز شماره ۵۷۱ هواپیمایی اروگوئه که تیمی از بازیکنان آماتور راگبی و طرفدارانش را به شیلی می برد، گرد هم آمدند تا پنجاهمین سالگرد مصیبت خود را، معروف به «معجزه در کوه های آند»، جشن بگیرند.
روزیاتو: شانزده بازمانده از پرواز شماره ۵۷۱ هواپیمایی اروگوئه که تیمی از بازیکنان آماتور راگبی و طرفدارانش را به شیلی می برد، گرد هم آمدند تا پنجاهمین سالگرد مصیبت خود را، معروف به «معجزه در کوه های آند»، جشن بگیرند.
این بازماندگان سقوط هواپیما بر فراز رشته کوه آند در سال ۱۹۷۲ که مجبور شدند برای زنده ماندن به آدم خواری متوسل شوند، گفته اند که به خوردن گوشت انسان عادت کرده بودند.
داستان وحشتناک آنها در کتاب پرفروش پیر پل رید «زنده: داستان بازماندگان آند» روایت می شود که فیلم «زنده» (Alive) در سال ۱۹۹۳، اقتباسی از آن بود و اکنون نتفلیکس در حال کار بر روی یک اقتباس دیگر از داستان آنهاست.
کارلوس پائز – ازمانده
کارلوس پائز، یکی از بازماندگان این حادثه گفت که وظیفه بازماندگان این است که به همه نقاط جهان سفر کنند و داستان ۷۲ روزی را که در شرایط یخبندان کوهستان سپری کردند و زمانی که مجبور شدند اجساد دوستان خود را بخورند، به اشتراک بگذارند.
او گفت: «من شش میلیون مایل را با امریکن ایرلاینز طی کردم. من محکوم هستم که این داستان را برای همیشه تعریف کنم، درست مثل بیتلز که همیشه باید آهنگ دیروز را می خواند.»
ماجرا چه بود؟
۴۵ نفر مسافر آن هواپیما، تیم راگبی باشگاه مسیحیان قدیمی مونته ویدئو و هواداران آن در ۱۳ اکتبر ۱۹۷۲ بودند. مقامات گفتند که خلبان در طول پرواز در مه غلیظ قبل از سقوط در کوه آند، از مسیر منحرف شده بود.
در این سانحه ۱۲ مسافر و ۱۷ نفر دیگر بر اثر ریزش بهمن که چند روز بعد اتفاق افتاد بر اثر جراحات و خفگی جان باختند. پس از ۱۰ روز، بازماندگان از یک رادیو، مطلع شدند که جستجو متوقف شده است.
روبرتو کانسا- بازمانده
روبرتو کانسا، دانشجویی بود که به آنها پیشنهاد داد اجساد مردگان را بخورند تا بتوانند زنده بمانند.
رامون سابلا _ بازمانده
رامون سابلا، یکی از بازماندگان می گوید: «البته، ایده خوردن گوشت انسان وحشتناک و نفرت انگیز بود. در دهان گذاشتن آن، سخت بود. اما ما به آن عادت کردیم.»
او افزود: «به یک معنا، دوستان ما از اولین اهداکنندگان عضو در جهان بودند، آنها به تغذیه ما کمک کردند و ما را زنده نگه داشتند.»
پائز گفت که اگر می خواستند زنده بمانند، هیچ گزینه دیگری نداشتند و افزود که گوشت انسان در واقع طعم خاصی ندارد. کانسا گفت که تصمیم آنها بسیار تلخ بود، چراکه اجساد متعلق به هم تیمی ها و دوستانشان بود.
پس از گذراندن تقریباً دو ماه در کوهستان، بازماندگان امید خود را برای نجات از دست داده بودند، بنابراین کانسا و فرناندو پارادو برای یافتن کمک به راه افتادند.
آن دو پس از پر کردن جوراب های راگبی خود با گوشت انسان، به راه افتادند و حدود ۵ کیلومتر از کوه بالا رفتند، که آنها را با سفری ده روزه خسته کرد.
در حین پایین آمدن با رودخانه ای خروشان روبرو شدند که جست و جوی آنها را متوقف کرد، اما آنها، یک چوپان شیلیایی را در طرف دیگر دیدند که صدای آنها را از روی آب نمی شنید. چوپان رفت تا کمک بگیرد.
خوشبختانه روز بعد چوپان برگشت و با سنگی، قلم و مداد را برای بازماندگان پرتاب کرد و آنها مصیبت وحشتناک خود را توضیح دادند.
چوپان موفق شد مقامات را از وضعیت اسفناک بازماندگان آگاه کند. یک هلیکوپتر نجات چند روزه توانست بقیه بازماندگان را نجات دهد، بسیاری از آنها نیمی از وزن بدن خود را از دست داده بودند.
سابلا گفت: «آنها ما را به بیمارستان سانتیاگو بردند. من شادی آن اولین حمام داغ را به یاد دارم.»
علیرغم اینکه بازماندگان، هنوز آسیب های آن مصیبت وحشتناک را با خود دارند، بسیاری از آنها از این شانس دوباره برای زندگی، نهایت استفاده را کرده اند.
نظر کاربران
به نظرم بهتر بود بجاي گوشت انسان و هموطن و دوست خودشون ، تنبلي و خودخواهي رو كنار ميذاشتن و شكار ميكردن
به هرحال حيوانات برفي و كوهستاني هم كم نيستن و بخاطر سفيدي زمين به راحتي قابل شناسايي هستن
ما خودمون تو زمستون به كوهپايه ميريم همين كارو ميكنيم
فقط كمي همت و غيرت ميخاد
نه اينكه مثل بزدلاي مفتخور يك جا بشينن دور هم و هم ديگرو كباب كنن و بخورن
ناسلامتي ما انسانيم
پاسخ ها
الان این افتخار داره که با تفنگ یا وسایل شکار میری کوهپایه حیوانات وحشی شکار می کنی الان بنظرت کی بزدل و مفتخوره؟ شکار غیرت و همت میخواد . هواپیما توی ارتفاع چند هزارمتری بالای کوه سقوط کرده زبل خان شکارچی توی اون ارتفاع که نفس کشیدن هم سخته ، یک قدم توی برف نمیشه برداشت سنگ شکار کنند
ای خدااااااااا
لعنت بر انسان باید همشون میمردند
همینها تو ایران زیاده ما همه گرسنه هستیم فردا هم آدمخوار میشیم
گرسنگی و یخبندان در آن شرایط آنها به آن واداشت که گوشت هم تیمی خود را برای ادامه حیات بخورنن، وقتی مشکلات و تنگناهای زندگی به انسان فشار می آورد ،پرودگارا در سختیها ما را تنها مگذار
من مستند این فیلمو دیدم .تنگنا اسمش هست
تو ایران هم انقدر گرانی میشود که همه همدیگرو میخوریم ما فقط مسولین را میخوریم
درود بر شما
الان مردم قشر زیر خط فقر با پس مانده های غذا در سطل زباله خود را سیر میکنند اگر فردا روزی که به یقین به زودی اتفاق می افتد و جمعیت این قشر زیاد می شود میتوانند با شکار گرگاس و سگ و گربه و خر خودشان را سیر کنند یا آدمهای چاق و چله را در کوچه و خیابان میگیرند و میخورند.ما در جنگ جهانی اول کشوری بیطرف بودیم که با نقشه شوم انگلیسی ها بیش از نصف جمعیت کشورمان از گرسنگی مردند بیش از ۹ میلیون نفر اون موقع جمعیت ایران ۱۷ میلیون نفر بود.آیا واقعا شما به همنوع و هموطن خود در چنین روزهایی حتی یک ریال کمک میکنید؟؟؟
خواهشا سریعا خودتان به یک تیمارستان معرفی کنید مرد حسابی یارو زنده بودنش بعداز سقوط یک معجزه بوده اونم تو اون ارتفاع
بله دقیقا اینا اگه از گرسنگی مرده بودن بهتر از خوردن گوشت انسان بود
بله مرده شون بهتر بود که گوشت هم بخورن
یه نصفه ساق ممد منو سیر میکنه. فکر کن این حرف هارو میزدن خخخخ
کاش خودتو جای اونها میزاشتی. بعد حرف میزدی
یکروزی یک دوست چینی داشتم میگفت اگه شما ایرانی ها ۱.۵میلیارد جمعیت داشتین مطمئنم گوشت همدیگر را زنده زنده میخوردین
مرگ بر انگلیس
قابل مطالعه نبود
ولی متاسفانه هنوز تو ایران فقر وگشنگی است کی بفریاد برسد خدا میداند
تا چند وقت دیگه بخشی از مردم ایران بعلت شدت فقر مجبورند راه مشابهی پیدا کنند.
اتفاقا اصلا عجیب نیست علی الخصوص تو ایران.فاصله طبقاتی انقدر زیاد شده اگر اینجاهم گفتن ادمخوار پیدا شده تعجب نکنید.
مگر زنده بودن چقدر ارزش داره ... خوبه مسیحی بودن .. اونوقت به آدمهای جزیره های دورافتاده که همدیگهرو شکار میکنند میگیم وحشی . توحش توو وجود نود درصد آدمهای کره زمین هست فقط خفته هست
این حرفت لایک داره