نسخه کپی «لیسانسه‌ها» حتی خنده‌دار هم نیست!
این مطلب بر اساس پخش ۲۴ قسمت از سریال «لمندگان» نوشته شده. سریالی که آن را محمدصادق بکتاشیان، به نویسندگی مهدی علی میرزایی کارگردانی کرده است و روی آنتن شبکه دو می‌رود. سریال، درباره سه دوست است که روی پروژه خواب تحقیق می‌کنند؛ منشوری دارند به اسم لمندگان که مبنای آن تنبلی، خواب و انجام کمترین کارها است.
هفته‌نامه تی‌وی‌بان نوشت: این مطلب بر اساس پخش ۲۴ قسمت از سریال «لمندگان» نوشته شده. سریالی که آن را محمدصادق بکتاشیان، به نویسندگی مهدی علی میرزایی کارگردانی کرده است و روی آنتن شبکه دو می‌رود. سریال، درباره سه دوست است که روی پروژه خواب تحقیق می‌کنند؛ منشوری دارند به اسم لمندگان که مبنای آن تنبلی، خواب و انجام کمترین کارها است.
«لمندگان» دنیایی فانتزی خلق کرده و برخی خصلت‌های نسل جدید را سوژه قرار داده. قسمت‌های ابتدایی نوید یک اثر خاص و متفاوت می‌داد اما سریال در ادامه گرفتار تکرار و یکنواختی شد. جذابیت ایده تنبلی بعد از یک مدت از دست رفت و تاکنون آن‌چه دیده‌ایم ربط چندانی با دغدغه‌های نسل نو ندارد.
حالا سریال به‌ندرت مخاطب را از منظر ایده و سوژه شگفت‌زده می‌کند. مثلا شوخی با مرگ در قسمت بیست و دوم خاص بود که منجر به یک دیالوگ منشوری هم شد که بریده‌اش را در ویدیو دیدید. جایی که روح حاج اصغر قاطی کرد و می‌خواست فحشی بدهد که با حرف «کاف» شروع می‌شود! در همین قسمت با برنامه «زندگی پس از زندگی» شوخی شد که نشان از سعه صدر قابل ستایش تلویزیون دارد. در مجموع «لمندگان» فاقد موقعیت‌های رندانه است؛ چیزی شبیه همین قسمت و یا قسمتی که سراغ ماجرای فحاشی علی پروین رفت. (روایت مشهوری که از پروین درباره دروازه‌بان و دروازه وجود دارد!)
در اغلب موارد، شوخی‌های سه شخصیت اصلی، مثل بازی با معنای دوپهلوی کلمات، نچسب است. این کار سال‌ها پیش در شبکه‌های اجتماعی گل کرد و حالا هیجان قبل را ندارد. مثال بزنیم: به دوپینگ گفته می‌شود سه‌پینگ. ایده جوک‌های بی‌مزه هم تبدیل به دیگر نقطه ضعف سریال شده.
اغلب بازی‌های سریال قابل قبول است و در این بین شخصیت و عملکرد سه جوان اصلی قصه (امیر کاظمی، محمد معتضدی و مجید افشاری) وضعیتی بهتر دارند.
ساخت کمدیِ فانتزی کاری آسان نیست. «لیسانسه‌ها» یک نمونه موفق در این زمینه محسوب می‌شود ولی «لمندگان» نتوانسته است مخاطب را غرق در دنیای خود کند.
ارسال نظر