نفت ۷ دلاری و صرفه اقتصادی ایران
خروج انگلیس از اتحادیه اروپا و رای مردم این کشور به «برگزیت» شوک بزرگی بود که در چند روز گذشته بازارهای جهانی را تکان داد و در نخستین واکنش، شاخص در بازارهای مالی و ارزش پوند و یورو را در مقابل دلار امریکا پایین کشید.
این واکنشهای هیجانی را البته میتوان آثار کوتاهمدت خروج انگلستان از اتحادیه اروپا دانست هرچند که در خصوص آثار بلندمدت آن، کارشناسان اقتصادی نتیجهگیری واحدی ارائه نکردند و اصولا نمیتوان به وضوح پیشبینی کرد که خروج از این پیمان برای انگلستان، اروپا و در بعد گستردهتر بر اقتصاد جهانی چه تاثیری خواهد داشت.
اما در مورد بازار نفت میتوان گفت شوک اولیه گذرا بوده و بازار چند روز بعد از حادثه امیدوارتر به نظر میرسد به نحویکه میتوان پیشبینی کرد قیمت هر بشکه نفت دوباره به کانال ۵۰ دلار بازخواهد گشت و در ادامه احتمال صعود تا مرز ۶۰ دلار هم وجود دارد. اینهمه در حالی است که ایران بر افزایش تولید خود حتی در صورت تداوم کاهش قیمتها تاکید دارد بهطوریکه تولید نفت که در دوران اوج تحریمها به دو میلیون و ۸۰۰ هزار بشکه در روز هم سقوط کرده امروز به سه میلیون و ۸۰۰ هزار بشکه افزایش یافته و پیشبینی میشود تا پایان برنامه ششم توسعه این میزان از رقم پنج میلیون و ۸۰۰ هزار بشکه هم فراتر رود.
به این ترتیب میتوان گفت وعده وزیر نفت درخصوص افزایش تولید نفت و احیای جایگاه از دست رفته ایران در اوپک در حال تحقق است. از سوی دیگر اظهارات وزیر نفت درخصوص اصرار ایران بر افزایش تولید باوجود کاهش قیمت از نظر اقتصادی هم دارای صرفه است چون قیمت تمام شده تولید در ایران پایینتر از دیگر کشورها است و به پنج دلار در ازای هر بشکه میرسد، به همین علت اگر ایران هر بشکه نفت را به گفته وزیر هفت دلار هم به فروش برساند منتفع خواهد شد و ضرر نخواهد کرد.
این در حالی است که پیشبینی میشود قیمت نفت دستکم در زمستان ۲۰۱۶ افزایش یابد و میانگین ارزش هر بشکه نفت اوپک به ۵۰ و حتی ۶۰ دلار هم برسد. البته قیمت مطلوب هر بشکه برای اعضای اوپک ۷۰ دلار است و در نهایت اینکه احتمال افزایش قیمت نفت در ماههای پیشرو به مراتب بیشتر از کاهش یافتن آن است، هرچند که بازگشت به مرزهای حیرتانگیز ۸۰ و ۹۰ دلار بسیار بعید به نظر میرسد.
ارسال نظر