وانت هایی که سرویس مدارس کودکان محرومند
روزنامه وقایع اتفاقیه نوشت: «دورترین خانه دنیا به مدرسه را دارند. چهار دانشآموز در صندوقعقب، ۶ نفر در صندلی پشت، سه نفر جلو و راننده؛ میشود ۱۴ نفر در یک ماشین.
روزنامه وقایع اتفاقیه نوشت: «دورترین خانه دنیا به مدرسه را دارند. چهار دانشآموز در صندوقعقب، ۶ نفر در صندلی پشت، سه نفر جلو و راننده؛ میشود ۱۴ نفر در یک ماشین.
ماشيني که سرويس مدرسه است و حداقل هفت کيلومتر در راه هستند.» چند سالي است که در روستاهاي مناطق محروم سيستانوبلوچستان معلمي ميکند. اولينبار که نامش تيتر رسانهها شد، وقتي بود که با حقوق ناچيز معلمي براي دانشآموزان محرومي که بهسختي به مدرسه ميآمدند، صبحانه آماده ميکرد. دانشآموزاني که در بهترين حالت بايد ماشينهاي شخصي کرايه کنند و مسيرهاي طولاني را از خانه به مدرسه بروند. «آموزشوپرورش دو، سه مينيبوس در اختيار مدرسهها گذاشته اما اين تعداد جوابگوي منطقه نيست. ماشينهاي شخصي هم هستند اما خيلي از خانوادهها توانايي پرداخت هزينهها را ندارند. مشکل از آموزشوپرورش هم نيست؛ وقتي بودجه نداشته باشند نميشود کاري کرد.»
از دانشآموزاني ميگويد که هر روز ۱۰ تا ۱۵ کيلومتر را پياده به مدرسه ميروند و برميگردند. «جادهها کمعرض است و پسرها از حاشيه جادهها پياده به مدرسه ميروند. دخترها هم اکثرا بهخاطر مسافت زياد و مشکلاتي که براي سرويس مدرسه دارند، ترک تحصيل کردهاند.» دختراني که قرباني مسير طولاني مدرسه شدهاند و براي آرامکردن خودشان، ترکتحصيل را قسمت تلقي ميکنند. «زماني که دانشآموز بودم، خانه دوستمان سر راه مدرسه بود. هر روز صبح از جلوي خانه آنها رد ميشديم و ميگفتيم خوش به حالت که خانهتان به مدرسه نزديک است؛ البته الان که ميبينم آنقدرها هم نزديک نبود ولي ما با پاهاي کوچکمان کلي راه ميآمديم تا به خانه آنها برسيم؛ پس از نظر ما خيلي نزديک بود و به همين ترتيب، هر کسي خانهاش نزديکتر به مدرسه بود، «خوش به حالت» بيشتري گيرش ميآمد.» از شاگردانش گفته و حالا رسيده به دوران دانشآموزياش؛ دانشآموزاني که شايد هيچگاه راوي «خوش به حالت» نباشند.
حوادث مربوط به سرويسهاي معلمان و دانشآموزان همواره در طول سال تحصيلي تکرار ميشود. سال گذشته نيز از ابتداي سال تحصيلي تاکنون در چند مورد شاهد حادثه براي سرويس حامل معلمان و دانشآموزان بوديم. علاوهبراين، حوادث بسياري از دانشآموزان در مناطق دورافتاده بهخاطر بعد مسافت و عدم دسترسي به مدرسه، ترک تحصيل ميکنند. مدتهاست دانشآموزان مناطق محروم بهدليل فاصله زياد مدرسه با روستاي محل زندگي مجبورند اين مسير را با پاي پياده يا سرويسهاي ناامن و فاقد حداقل استانداردهاي مطمئنه طي کنند. درواقع، در بودجه سالانه کشور، اعتباري براي تأمين سرويس دانشآموزان روستايي در نظر گرفته ميشود اما در اغلب سالها، اين اعتبار بهدليل کسري بودجه آموزشوپرورش تخصيص نمييابد و دانشآموزان مجبورند مسافت طولاني مسير مدرسه را پياده طي کرده يا از خودروهاي ناامن براي رفتن به مدرسه استفاده کنند.
تأميننشدن سرويس براي حملونقل دانشآموزان روستايي منجر به ترک تحصيل آنها يا استفاده از خودروهاي نامناسب براي رفتوآمد به مدرسه و تهديد جان دانشآموزان ميشود و تا زماني که اعتبار لازم براي تأمين سرويس دانشآموزان روستايي فراهم نشود، ترک تحصيل و حوادثي از اين نوع همواره کودکان و نوجوانان مناطق محروم کشور را تهديد خواهد کرد. فروردين سال گذشته بود که خودروي وانتبار حامل 15 دانشآموز دختر بخش بنت شهرستان نيکشهر در جنوب سيستانوبلوچستان واژگون و دانشآموزان مصدوم و يکي از آنان بر اثر شدت جراحت وارده کشته شد. در ارديبهشت نيز 14 دانشآموز دلگاني بر اثر واژگوني وانت مجروح شدند. مهر سال گذشته نيز مينيبوس حامل معلمان در محور شازند اراک با يک تريلي برخورد کرده بود و بر اثر اين حادثه، سه معلم کشته و 10 نفر زخمي شده بودند. حادثه ديگري که در ماه مهر رخ داد، واژگوني وانتپيکاني در مرودشت بود که نقش سرويس مدرسه را ايفا ميکرد. در اين حادثه نيز هفت دانشآموز ١٢ تا ١٥ سال مصدوم شدند.
در آذر نيز يک سرويس مدرسه ديگر در مسير شهرستان باغملک در روستاي لاکم واژگون شد و 9 دانشآموز مصدوم و مجروح شدند. در ماه دي نيز يک خودروي سواري که حامل پنج دانشآموز بود در بزرگراه رودان- کهنوج دچار سانحه شد و در اين حادثه دو نفر از دانشآموزان کشته و سه نفر ديگر بهشدت مجروح شدند. اين خودرو که بهعنوان سرويس مدرسه مسئوليت دانشآموزان را بر عهده داشت در حال رفتن به مدرسه واقع در مرکز شهر از روستاي برنطين بودند. اين درحالي بود که مسئولان مدرسه گفته بودند هيچ درخواستي مبنيبر تقاضاي سرويس مدرسه ازسوي خانواده آنها اعلام نشده و ما براي جابهجايي دانشآموزان مناطق روستايي به شهر، هفت مينيبوس بهعنوان سرويس مدرسه داريم. در اسفند نيز بر اثر برخورد کاميون با دانشآموزان در محور روستايي لاشار شهرستان نيکشهر چهار دانشآموز جان باختند.
بررسي حوادث رخداده براي دانشآموزان حکايت از اين دارد که عمده اين موارد بهدليل تصادفات رانندگي سرويسهاست و اين مسئله عمدتا در شهرهاي کوچک و مناطق روستايي مشاهده ميشود؛ همچنين اينکه بيشتر سرويسهاي مورد استفاده پرايد يا وانت هستند. آذر سال گذشته بود که يک نيسان با 18 دانشآموز دختر و پسر بشاگردي واژگون شد و هر 18 سرنشين آن مجروح شدند. در مناطق محروم، استفاده از سرويس نامناسب که معمولا وانت براي جابهجايي دانشآموزان مورداستفاده قرار ميگيرد، منجر به وقوع تصادفات و حوادث ميشود. طبق اعلام مسئولان آموزشوپرورش استان هرمزگان، 30 وانتبار جهت سرويس مدارس روستايي در اين شهرستان فعاليت ميکنند و دليل استفاده از وانتبار براي جابهجايي دانشآموزان اين است که جادههاي روستايي شهرستان بشاگرد صعبالعبور است و نميتوان از مينيبوس جهت جابهجايي دانشآموزان استفاده کرد و مجبور هستيم با وانتبار دانشآموزان را جابهجا کنيم. دانش هاشميپور، مديرکل آموزشوپرورش هرمزگان عنوان کرده بود: «اگرچه استفاده از خودروهاي غيرسواري براي سرويس دانشآموزان مورد تأييد آموزشوپرورش نيست اما با وجود تلاشهاي فراوان و دستاوردهاي
چشمگير در توسعه زيرساختها، توسعهنيافتگي لازم در بخش راههاي ارتباطي در برخي مناطق ازجمله شهرستان بشاگرد، چارهاي جز استفاده از خودروهايي که توانايي تردد در مناطق سخت گذر و خاکي را داشته باشند، باقي نميگذارد.»
ارسال نظر