قصه پردرد کارگران معدن زغال سنگ و روسیاهی مسئولان؛
آن کارگران بیمه نبودند!
غمی به اندازه یک کوه معدن ماند بر دوش خانواده هایی که از نان آور خانه شان یک کلاه زرد رنگ شکسته ماند و یک چکمه سیاه پاره.
ایلنا: غمی به اندازه یک کوه معدن ماند بر دوش خانواده هایی که از نان آور خانه شان یک کلاه زرد رنگ شکسته ماند و یک چکمه سیاه پاره.
مثل جرقه ای یک آن، تمام انباشه های ذهنت به آتش می کشد تر و خشک را باهم ،زیر خروارها خاکستر و آوار نه صدایی برای کمک و نه حتی هوایی برای نفس کشیدن، خبر برسرت خراب می شود وقتی می شنوی معدن زغال سنگ یورت در آزادشهر گلستان ریزش کرد و 35 کارگر معدن در زیر زمین دفن شدند؛ زنده زنده !
مردان کارگر، ستون فقرات یک زندگی که گریه نمی کنند، برای هضم دردهایش در عمق ۱۲۰۰ متری زمین دفن می شوند تا مبادا کسی از ناله عدالت خواهیشان با نعره های گوش خراش فریاد بزند دهانتان را خُرد می کنم!
کارگری که سردی و زمستان معیشت زندگی اش را با دستان زخمی و پینه بسته گرم می کند و صورتش را با سیاهی زغال سرخ نگه میدارد تا از این قصه پردرد و مصیبت حادثه روسیاهی اش برای مسئولان بماند.
با یک حساب و کتاب سرانگشتی میشود گفت ستون خانه چند صد خانواده کارگر شکسته شد. آنهم کارگرانی که خستگی و رنج کار بر تنش شان هنوز مانده بود نه برای یک هفته یا یک ماه ، بلکه ۱۸ ماه از دستمزد خبری نبود نه اینکه نباشد! بود؛ اما به جیب کارگران زحتمکش که بیمه هم نبودند نرفت ، یک راست به حساب ذخایر قلابی (!)همان یقه سفیدانی که تن به کار نمی دهند زبان شان دراز است و خروار خروار حقوق نجومی به جیب می زنند، واریز شد.
غمی به اندازه یک کوه معدن ماند بر دوش خانواده هایی که از نان آور خانه شان یک کلاه زرد رنگ شکسته ماند و یک چکمه سیاه پاره.
دیگرنه قول های سرخرمن مسئولان برای آن خانواده ای که نان آورش در این ماه ها با شرمندگی سر به بالین می گذاشت و حالا با آواری از درد در زمین سرد و سیاه معدن مدفون شده ،قول می شود و نه دیگر این نوشداروها برای دخترک یتیمی که هرشب به امید گرفتن دستان پدرش بیدار میماند آن را به خانه برمیگرداند.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
الهی حق این بیچارگان را که به جیب هر کسی میرود خدا یک غده سرطانی کند در گلوی خود وخانواده اش که حق اینچنین بیچاره هایی را نخورند خدایا خانواده این بیچاره ها درد وغمشان را تحمل کنند یا درد گشنگی را .شکرت یک کمی هم این بیچارگان را نگاهی بنداز ای خدا کجایی
خداصبرشون بده حالامسولان یادشون افتاده به این کارگران بدبخت.نوش داروبعداز مرگ صحراب
لطفا کلیه رسانه های ایران اعم از تصویری و صوتی و چاپی و مجازی و غیر مجازی جون بچه هاتون دست از مزخرف گویی در مورد حوادث غیر مترقبه که در کشور رخ میدهد و یا میدهد بر دارید و به حمایت از دولت فرافکنی نکنید آنها بیمه بودندیا نبودند هیچ مهم نیست دولت باید همه خانواده های داغدار را در حمایت و زیر چتر خود قرار دهد و مانند جریان پلاسکو نکند که واقعا متاسفم برای مجلسی که یعنی حامی ما هست و قوانین پیش پا افتاده ای هم در مورد آتش سوزی و حوادث این چنینی هیچ وظیفه ای برای پرداخت غرامت برای دولت و بیمه تعریف نشده مگر مردم ایران فقط باید در مورد سیل و زلزله مورد لطف مسئولین قرار گیرند البته آن هم 5میلیون وام !جالبه فکر کنم یک مسئول هم جهیزیه برای دخترش تهیه نکرده و برایش چشم روشنی و کادو آوردند در خانه وگر نه چرا نباید بداند فقط وسایل آشپزخانه در حدود 30میلیون هزینه دارد چرا نباید مسئولین قیمت ال ای دی در خانه اش را نداند چرا مسئولین نباید قیمت ماشین سواری خود را ندانند چون همه و همه اش زیر میزی و رومیزی و هدیه هستند حالا دوباره حرف حق که میاد میون شما هم بزن غیر قابل انتشار
واقعا جای برای تاسف دارد . شیطان حق داشت سجده نکند در مقابل این ادم خودخواه دوروغ گو وفرصت طلب .
خداوند به خانواده آنها صبر عطا کنه .روحشان شاد .
در دولت روحانی کارگران زیر پا گذاشته شدند
باید گفت که شیطان کجاست که جلو خدا سجده کنه به شکایت که به خاطر این آدم که خق هزاران نفر را اون هم توی لباس به اسم برای خدا از درگاهت راندی .
خدا به کمک همه دردمندان ضیعیفت باشه
خاک بر سر مسئولین بعد با چه امیدی من جون بیام رای بدم هان چی جای خودش واقعا حق کارگر خوردن داره