توسعه مطبوعات؛ دغدغه همیشگی

دوستی من با علیرضا رجایی به سال‌ها قبل باز می‌گردد؛ اما اولین دیدارمان را دقیقا به خاطر ندارم چراکه در کمیته‌های فکری مطبوعات یا جلسات فکری ستادهای انتخاباتی، همواره ایشان حضور داشتند و همدیگر را در هر جلسه‌ای ملاقات می‌کردیم.

فیض‌الله عرب‌سرخی در روزنامه شرق نوشت: یک) دوستی من با علیرضا رجایی به سال‌ها قبل باز می‌گردد؛ اما اولین دیدارمان را دقیقا به خاطر ندارم چراکه در کمیته‌های فکری مطبوعات یا جلسات فکری ستادهای انتخاباتی، همواره ایشان حضور داشتند و همدیگر را در هر جلسه‌ای ملاقات می‌کردیم.

با وجود آنکه در شورای فعالان ملی- مذهبی حضوری فعال و جدی داشتند، در بسیاری از جلسات اصلاح‌طلبان نیز دعوت می‌شدند و من از این طریق دوستی ایشان را به دست آوردم و هنوز همراه خود دارم.

دو) با این همه، شناختی که انسان در شرایط سخت و با زندگی شبانه‌روزی در یک اتاق حاصل می‌کند، تجربه‌ای متفاوت است. تصور کنید ٢٠ نفر با سلایق مختلف در یک اتاق ٣٦متری دور هم جمع شده باشند! یکی از گرما ناراحت می‌شود و دیگری با سرما سر ناسازگاری دارد.

در این میان، بسیاری از افراد، خواسته یا ناخواسته، برخوردهایی مرتکب می‌شدند که بیرون از انتظار بود و در چنین شرایطی، درک ویژگی‌های علیرضا و شناخت او، سهل‌تر می‌شد. او صبور و آرام بود، همواره لبخندی بر لب داشت و سنگ صبور افراد، ناملایمات آن روزگار و آن شرایط بود.

سه) در همین ایام، جلسات گروهی مختلفی داشتیم که علیرضا رجایی همواره پای ثابت آنها بود و جالب اینکه در موضوعاتی که درباره آنها بحث‌ می‌شد، او همیشه حرف‌هایی برای گفتن داشت و جالب‌تر اینکه در پایان بحث‌ها، آن کسی که به همه جمع‌بندی‌ها پایبند بود - حتی در لحظاتی که جمع خلاف نظرش می‌اندیشید- باز هم علیرضا بود؛ فردی اهل اندیشه و فکر و پایبند به نظر جمع در عمل.

چهار) یکی از بارزترین ویژگی‌های اندیشه‌ای آقای رجایی، توسعه سیاسی و مسئله دموکراتیزاسیون بوده و هست. او همواره از علاقه‌مندان جدی این مباحث محسوب می‌شد و در میان موضوعاتی که در آن سال‌ها به مباحثه درمی‌آمد، این دو سرفصل را به‌طور جدی تعقیب می‌کرد.

در این میان، بد نیست روزنامه‌نگاران نسل‌های بعد این ویژگی را به یاد داشته باشند که توسعه مطبوعات و احزاب نیز همواره دو دغدغه جدی علیرضا رجایی بوده و هست و طبیعی است که این حق بر گردن فعالان سیاسی و مطبوعاتی باشد که وضعیت سلامتی ایشان را جدی‌تر از همیشه پیگیری کنند و اگر به هر دلیل، هیچ کاری برای ایشان از دست‌شان برنمی‌آید، برای سلامتی علیرضا رجایی دعا کنند.

بعید می‌دانم کسی از نزدیکان یا آشنایان او، علیرضا رجایی، این مرد بزرگ را بشناسد و برای سلامتی‌اش دعا نکند. آرزو می‌کنم خیلی زود این مرد بزرگ را با سلامت کامل در جمع دوستان دوباره و چندباره ببینيم.