پاسخ عبدالله نوری به نامه آیت‌ الله یزدی

انتخاب: عبدالله نوری نامه ای خطاب به آیت الله یزدی نوشت.

آیت‌الله آقای شیخ محمد یزدی

رئیس محترم شورای عالی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم‏

سلام علیکم‏

اخیراً نامه ی سرگشاده ای با امضاء شما خطاب به مرجع عالیقدر، فقیه وارسته‌‎ ‎و آزاده حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی (مدظله العالی) منتشر ‏گردید.‏

فارغ از جایگاه بلندی که این شخصیت بزرگوار نزد حوزویان و جامعه قدرشناس ایران دارد، از افتخارات دوران تحصیل اینجانب شاگردی در محضر ‏مبارک معظم له بوده است. ایشان بنا به موقعیتی که در تهران به سر می بردند با بزرگ منشی، دعوت صمیمانه ی شاگردشان را اجابت کردند و در ‏محضرشان، جمعی از علاقمندان و شاگردان شان، از جمله جناب حجت الاسلام و المسلمین آقای خاتمی شرف حضور داشتند.‏

مایه شگفتی است که چگونه یک دیدار ساده شاگردان و استاد که از سنت های دیرین و نیک حوزه های علمیه است، موجب کدورت تان گردیده و یا به ‏تعبیر شما باعث ناراحتی مقلدان و حوزویان شده و یا گردی بر چهره نظام و اسلام نشانده است؟ اینگونه موضعگیری های ناصواب در حق شخصیتی ‏همچون حضرت آیت الله شبیری و میهمانان گرانقدر آن دیدار، با کدامیک از موازین شرعی و عقلی و قواعد ‏عرفی و انصاف، سازگاری دارد؟‏

جناب آقای یزدی

شما که روزگاری عنوان قاضی القضات این نظام را داشته اید و علی القاعده باید مظهر عدالت، انصاف و حق طلبی بوده باشید و ایام طولانی، پاسدار شرع ‏و رهبری نظام اسلامی در شورای نگهبان و مجلس خبرگان و دورانی در مجلس شورای اسلامی بوده اید و اینک نیز دوران بلندمدتی است که بر کرسی ‏ریاست شورای عالی جامعه مدرسین تکیه زده اید و کم و بیش با مسایل گوناگون حکومتی از تقنینی تا قضایی و اجرایی و حتی حوزوی آشنایی دارید، ‏از تمامی مصائب و مشکلاتی که ملت ایران با آن دست به گریبانند فارغ شده اید و مهمترین موضوعی که لازم دیده اید ذهن خود و دیگران را با نامه ‏سرگشاده به آن مشغول کنید، ‏ملاقات شاگردان و استاد بوده است؟

این کمترین، بسی شرمنده ی آن مرجع والامقام و در عین حال متواضع و بی ادعا هستم که به اعتبار لطف و بزرگواری شان در اجابت دعوت حقیر و ‏دیدار با ارادتمندان شان باید اینگونه مورد بی حرمتی و کج سلیقگی قرار گیرند. من هرگز فکر نمی کردم که برخی از ما تحمل یک دیدار دوستانه را ‏هم از دست داده ایم و آنقدر برای ما اینگونه قضاوت و دخالت در امور دیگران اصل شده است که به جای پرداختن به اصلی ترین معضلات کشور، برای ‏اینگونه مسایل شخصی و عادی، نامه سرگشاده می نویسیم.‏

‏جناب آقای یزدی

شما به خوبی می دانید که از دیرزمان شخصیت علمی و مقام معنوی ‏مراجع تقلید تراز اول و مستقلی همچون حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی ‏فارغ از ‏وابستگی های سیاسی، جناحی و حکومتی، سرمایه اجتماعی گران بهایی است ‏که در عمق دل و جان جامعه مذهبی نفوذ دارد. حال چگونه و از ‏چه جايگاهی، مرجعی آزاد و مستقل كه از بالاترين شأن و محبوبیت در نهاد روحانيت برخوردار است را مورد خطاب قرار داده و می نويسيد: "یادآور ‏می‌شوم مقام و احترام شما در سایه احترام به ‏نظام اسلامی حاکم، رهبری و شأن مرجعیت است"؟

فراموش نکنید همراهی و همدلی مرجعیت مستقل شیعه بخشی از اعتبار و شأن حاکمیت است نه عکس آن.‌‎ ‎

جناب آقای یزدی

شما با چه حقی به ‏معظم له با ادبياتی زننده و توهین آمیز می نویسید: "‏لازم است این احترام و شئون مرجعیت را رعایت فرموده و ترتیبی اتخاذ ‏فرمائید ‏این گونه مسائل دیگر تکرار نگردد"؟ راستی شما هیچگاه به ذهنتان ‏آمده است که از چه شأن و جايگاهی درون و برون حوزه های علمیه ‏برخورداريد که حتی با بزرگان حوزه ایمان و عقیده مردم اینگونه سخن می گویید؟

جناب آقای یزدی

خودم و شما را به تقوی و پرهیز از هوای نفس توصیه میکنم. نه ‏من و نه شما حق نداریم دین، مقدسات و مرجعیت را برای نزدیک شدن به ‏قدرت و ‏حفظ پاره ای امتیازات هزینه کنیم. وضعیت شما قابل درک است ولی ‏راه حل آن منحصر به این حرمت شکنی ها نیست.‏