مهدی عبدی و داستان استعدادهای سوخته

مهاجم مازندرانی و ۲۳ ساله پرسپولیس که در سه فصل اخیر عملکرد پرفراز و فرودی داشته، اواخر هفته گذشته مرتکب یک رفتار غیرحرفه‌ای شد و کادرفنی هم او را موقتا کنار گذاشت. داستان این است که پرسپولیس با نیروی زمینی تهران بازی دوستانه داشته و طبق معمول این روزها شکست خورده است. سرخ‌پوشان نیمه اول را با یک گل می‌برند، اما حریف دسته دومی در وقت دوم کام‌بک می‌زند و نتیجه را جبران می‌کند. مهدی عبدی که نیمه اول در ترکیب پرسپولیس حضور داشته و پاس تنها گل این تیم را به شرزود تمیروف داده است، بین دو نیمه از ترکیب بیرون می‌رود. در نتیجه او فرصت را مغتنم شمرده و راهی ورزشگاه آزادی می‌شود تا دیدار نساجی و آلومینیوم را تماشا کند. او حامی نساجی، تیم شهرش است و بعد از قهرمانی قائم‌شهری‌ها در جشن آنها شرکت می‌کند. تصاویر عبدی در این خوش‌باشی ناشیانه بازتاب منفی زیادی پیدا می‌کند و گل‌محمدی هم تا اطلاع ثانوی او را از تیم کنار می‌گذارد.

عبدی قطعا یکی از مستعدترین بازیکنان فوتبال ایران است. مگر می‌شود کسی را که از نظر حرفه‌ای در هیاهوی دربی تهران متولد شد، گل زد و حتی در نیمه‌نهایی و فینال لیگ قهرمانان آسیا هم دروازه رقبا را گشود، بی‌استعداد بدانیم؟ با این همه اما او هم مثل خیلی از پدیده‌های فوتبال ایران به درستی مدیریت نمی‌شود و از همه ظرفیتش سود نمی‌برد. سوال اینجاست که فوتبال عبدی امروز نسبت به دو سال پیش چقدر پیشرفت کرده؟ خودش چقدر تمرین اضافی می‌کند؟ مربیانش چه نقش مثبتی در بهبود عملکرد او داشته‌اند؟ هیچ، واقعا هیچ. ادامه این روند به سود عبدی نخواهد بود. شاید دیر نباشد روزی که او این موقعیت عالی را از دست بدهد و بعد حسرت بخورد؛ حسرتی که هرگز فایده نخواهد داشت.