نساجی، همچنان خانه به دوش در لیگ برتر

روزنامه اعتماد: ورزشگاه وطنی تنها یک استادیوم فوتبال نیست. نه از این منظر که همانند سانتیاگو برنابئو یا سن‌سیرو یا اولدترافورد معبد عاشقان فوتبال باشد که البته برای نساجی‌چی‌ها هست. وطنی بیشتر از اینکه یک ورزشگاه باشد نماد ناکارآمدی در حوزه اجرایی در این کشور است.  پرده اول برمی‌گردد به سال‌های ۹۷ تا پایان فصل ۹۹-۱۳۹۸ در این مدت هر تیمی به وطنی قائمشهر رفت با مصدومیت و کوفتگی و ارایه فوتبال بی‌کیفیت برگشت. همه از چمن مصنوعی این زمین عاصی بودند و در نهایت قبل از شروع لیگ بیست‌ویکم گفته شد بالاخره تصمیم نهایی گرفته شده که بازسازی کامل ورزشگاه انجام و چمن طبیعی جایگزین چمن مصنوعی شود.

در زمان دولت روحانی وزیر ورزش و رییس سازمان برنامه و بودجه و مدیرکل ورزش استان و خلاصه هر کس می‌توانست قولی در این زمینه داد و گفت تامین اعتبارات انجام می‌شود. پرده دوم مربوط می‌شود به مرداد ۱۴۰۰ تا شروع لیگ بیست‌ویکم. قرار بود بلافاصله بعد از اتمام فصل بیستم کار بازسازی چمن ورزشگاه وطنی انجام شود. در این زمینه قول‌های قوی از سوی مقامات صادر شد. با این حال از لحظه‌ای که سوت پایان لیگ به صدا درآمد تا چند روز قبل از آغاز فصل جدید، شروع عملیات عمرانی در پیچ و خم اداری سازمان‌ها و نهادهای مختلف چرخید و در کمال تعجب در فاصله یک هفته تا سوت نخستین بازی اعلام شد اصلا عملیات عمرانی آغاز نشده است! چه برسد به اینکه ورزشگاه بخواهد به فصل جدید برسد. در نهایت یوسف‌پور فرماندار قائم‌شهر که از سوالات درباره عوض کردن چمن ورزشگاه وطنی خسته شده بود، گفت: «اصلا چمن تا نیم‌فصل اول آماده نمی‌شود.»

به این ترتیب بود که تیم نساجی آواره شهرهای مختلف شد تا از تیم‌های مختلف میزبانی(!) کند. از ساری تا مشهد و اصفهان... زمان گذشت و نیم‌فصل لیگ بیست‌ویکم هم به اتمام رسید اما خبری از ورزشگاه وطنی نشد. هیچ! انگار نه انگار چند ماه از‌ آخرین وعده مقامات گذشته بود. پیشرفت فیزیکی: صفر! نامه‌نگاری و ابراز امیدواری: الا ماشاالله! پرده سوم از نیم‌فصل لیگ بیست‌ویکم تا امروز است. نساجی فصل پیش قهرمان جام حذفی شد و حالا نماینده ایران در آسیاست. در پایان لیگ دوباره مقامات جمع شدند و قول دادند بالاخره ورزشگاه وطنی در آغاز لیگ بیست‌ودوم آماده می‌شود. وعده‌ای که دست‌کم از خرداد ۱۴۰۰ معطل مانده و یک سالگی‌اش را هم جشن گرفته بود. همه با خودشان گفتند این ‌بار دیگر تمام است و اصلا مگر می‌شود یک پروژه اینقدر به تاخیر بخورد؟ هواداران امیدوار بودند به احترام تیمی که حالا آسیایی شده مقامات دست بجنبانند تا در شروع فصل جدید مردم قائمشهر بتوانند از نزدیک تیم‌شان را حمایت کنند نه اینکه در تلویزیون و از شبکه‌های استانی سایر استان‌ها بیننده بازی نساجی باشند. اما...

در حالی که قرعه‌کشی لیگ برتر برگزار شد و از چند روز دیگر لیگ بیست‌ودوم آغاز می‌شود روز گذشته خبر رسید ورزشگاه وطنی باز هم آماده نیست! علاوه بر اینکه سازمان لیگ چندین ایراد به ورزشگاه وطنی گرفته گفته شده چمن استادیوم هنوز کامل نشده و این به چند ماه زمان نیاز دارد. این یعنی نساجی در هفته‌های ابتدایی لیگ جدید هم باید برود در استان‌های دیگر بازی کند. این واقعا باورنکردنی است. بدون شک این چیزی فراتر از آماده نشدن یک ورزشگاه فوتبال است. این یک کارنامه شرم‌آور است. مگر می‌شود ساختن یک چمن برای یک ورزشگاه چنین پروسه‌‌ای طی کند؟ والله در مدت زمانی که چندین و چند دستگاه اجرایی کشور برای ساختن یک چمن وقت گذاشتند در کشورهای همسایه استادیوم می‌سازند. الان هر کدام از این دستگاه‌ها هم که بخواهند پاسخ بدهند بدون شک تقصیر را گردن دیگر دستگاه‌ها و نبود بودجه و تحریم و ملاحظات قانونی می‌اندازند. با این حال یک واقعیت مسلم خارج از همه این بهانه‌جویی‌ها و کم‌کاری‌ها جود دارد: اینکه شما نتوانستید چمن یک ورزشگاه را در مدت زمان نزدیک به دو سال آماده کنید!