مقایسه جامع پردازنده‌های Core i۵ و Core i۷
پیش از این مقایسه‌ای میان پردازنده‌های Core i۳ و Core i۵ انجام داده بودیم. با این اوصاف پردازنده‌های Core i۵ و Core i۷، مدل‌های سریع‌تر، با توان مصرفی بهینه و با قابلیت‌های ویژه هستند که از هر نظر در مقایسه با دیگر نمونه‌های موجود در بازار قابل رقابت هستند.
وب‌سایت فارنت: پیش از این مقایسه‌ای میان پردازنده‌های Core i۳ و Core i۵ انجام داده بودیم. با این اوصاف پردازنده‌های Core i۵ و Core i۷، مدل‌های سریع‌تر، با توان مصرفی بهینه و با قابلیت‌های ویژه هستند که از هر نظر در مقایسه با دیگر نمونه‌های موجود در بازار قابل رقابت هستند. در خصوص پردازنده‌ها نیز همانند دیگر مولفه‌های سخت‌افزاری رایانه‌ها، مدل‌های متفاوتی از هر سری وجود دارند که می‌توانید از میان آن‌ها پردازنده مورد نظر خود را انتخاب کنید.
در این مطلب قصد داریم بررسی بر روی قابلیت‌های این دو سری مشخص از پردازنده‌های اینتل داشته باشیم تا نهایتا به این نتیجه برسید که آیا در ازای پرداخت هزینه بیشتر به قابلیت‌ها و مشخصات برتر موجود در Core i۷ و همچنین توانایی گرافیکی بالاتر آن، سرعت کلاک بیشتر و Hyper Threading موجود در آن نیاز خواهید داشت یا اینکه Core i۵ پاسخگوی نیازهای شما خواهد بود.
Hyper-Threading
این قابلیت به زبان ساده بدان‌معناست که هر هسته پردازنده توانایی انجام دو رشته کار را در عوض یک رشته داراست. در واقع ویندوز این رشته‌ها یا همان Thread ها را به عنوان هسته‌های فیزیکی شناسایی می‌کند و نرم‌افزار مورد استفاده شما نیز چنینی برخوردی با آن‌ها خواهد داشت. با این وجود کارایی بدست آمده بستگی به آنچه یک هسته فیزیکی اضافه می‌تواند برای شما به همراه داشته باشد متفاوت خواهد بود. با این اوصاف این رشته‌های کاری اضافی همچنان در نرم‌افزارهایی با نیازمندی‌های بالا، مفید فایده هستند.
Hyper - Threading معمولا بر روی تراشههای دسکتاپ Core i۵ یافت نمی‌شود اما در پردازنده‌های دو هسته‌ای موبایل Core i۵ رایج است. تمامی پردازنده‌های Core i۷ از این قابلیت برخوردارند. این بدان معناست که این پردازنده‌ها می‌توانند حجم کاری دوبرابر را به طور همزمان در مقایسه با تعداد هسته‌ها به انجام برسانند. اگرچه داشتن این قابلیت در پردازنده می‌تواند بسیار موثر باشد اما بر روی اکثر نرم‌افزارها هیچ تاثیر خاصی ندارد اما تنها برنامه‌هایی که به‌منظور بهره‌گیری از این قابلیت طراحی شده‌اند شاهد افزایش کارایی هستند. این قابلیت بیشتر برای افرادی که از برنامه‌های خلق آثار مختلف مانند آنچه در برنامه‌های ویرایش عکس و تصویر مشاهده می‌کنیم بهره می‌برند مفید فایده واقع خواهد شد.
سرعت کلاک
سرعت کلاک در واقع معیاری است که نشان می‌دهد هر هسته پردازنده با چه سرعتی می‌تواند عملیات مختلف را مورد پردازش قرار دهد. با این اوصاف این معیار در سال‌های اخیر کمتر از گذشته به عنوان عامل مشخص‌کننده میزان کارایی پردازنده به شمار می‌آید زیرا در حال حاضر پردازنده‌هایی وجود دارند که با بهره‌گیری از سرعت کلاک یکسان، کارایی عملیاتی متفاوتی دارند. با توجه به اینکه ما در این بررسی تنها پردازنده‌های Core i۵ و Core i۷ که بر پایه معماری مشترکی طراحی شده‌اند را مورد بررسی قرار می‌دهیم پس می‌توان گفت که سرعت کلاک بالاتر به معنای کارایی بهتر است.
مدنظر داشته باشید که پردازنده‌های چهارهسته‌ای گاهی اوقات سرعت کلاک پایین‌تری در مقایسه با تراشههای دو هسته‌ای دارند. این مسئله به ویژه در تراشههای نوع موبایل که باید در فضای محدودتر و با شرایط توانی محدودی عمل کنند رایج‌تر است. این بدان‌معناست که پردازنده‌های دو هسته‌ای با کلاک بالاتر در مقایسه با پردازنده‌های چهارهسته‌ای با کلاک پایین‌تر در برنامه‌هایی که از هسته‌های زیاد استفاده نمی‌کنند عملکرد بهتری دارند. با این وجود مدل‌های چهارهسته‌ای در برنامه‌هایی که از تعداد هسته بیشتر استفاده می‌کنند عملکرد بهتری دارند. در صورتی که پردازنده چهار هسته‌ای از تعداد هسته بیشتر و کلاک بالاتری بهره ببرد در هر شرایطی سریع‌تر خواهد بود.
علاوه بر موارد یادشده پردازنده‌های Core i۵ و Core i۷ به قابلیتی به نام توربو بوست تجهیز شده‌اند. توربو بوست در مواقعی که استفاده از توان الکتریکی رایانه کم باشد و یا برخی از هسته‌ها در حالت وقفه و استراحت باشند می‌تواند سرعت کلاک را افزایش دهد. این قابلیت می‌تواند کارایی را در مواردی خاص افزایش دهد. آن‌طور که از بررسی‌های مشخص است، پردازنده‌های چهارهسته‌ای با شدت بیشتری در مقایسه با پردازنده‌های دو هسته‌ای از این قابلیت بهره می‌برند و پردازنده‌های دسکتاپ نیز در مقایسه با مدل‌های لپ‌تاپی از این قابلیت بیشتر استفاده می‌کنند.
با این توضیحات باید اذعان داشت که پردازنده‌های چهار هسته‌ای i۵ یا i۷ تقریبا همیشه سریع‌تر از مدل‌های دو هسته‌ای به‌نظر می‌رسند. چرا؟ زیرا برنامه‌هایی که از یک یا نهایتا دو هسته برای پردازش بهره می‌برند معمولا به سادگی و آسانی و با ترکیب‌های مختلف پردازنده‌ها اجرا می‌شوند و پردازنده نیز بدون عبور از خط قرمز مربوط به یک هسته می‌تواند از پس اجرای آن برآید.
کَش
پردازنده‌های i۷ در ابعاد مدرن خود یک تغییر به ظاهر کوچک در مقایسه با مدل‌های i۵ دارند. این تغییر ساده عبارت است از تفاوت ۲ مگابایتی در حافظه کش. با این وجود در خصوص حافظه کش، این مقدار به ظاهر کوچک که حتی حجم آن از سایز یک فایل MP۳ هم کمتر است در واقع تغییری بزرگ خواهد بود و یکی از اصلی‌ترین تفاوت‌های میان این دو سری از تراشه‌ها را باعث خواهد شد.
حافظه کش مانند سبدی است که می‌توانید آیتم‌هایی که به آن‌ها به‌طور متداول و پی در پی نیاز دارید را در آن بیندازید تا نهایتا باعث شود بتوانید در زمان مورد نیاز بدون کمک گرفتن از حافظه رم، خیلی سریع به آن‌ها دسترسی داشته باشید. در صورتی که یک سبد کوچک در اختیار داشته باشید نمی‌توانید چیزهای زیادی در داخل آن قرار دهید و وقتی این فضا پر شود به‌منظور دسترسی به برخی آیتم‌ها به رم احتیاج خواهید داشت.
مدل‌های i۷ علاوه بر اینکه در مقایسه با نوع i۵ از فضای بیشتری برخوردارند، به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند تا بتوانند استفاده کاملی از این حجم اضافی حافظه به‌منظور سرعت بخشیدن به پردازش‌های تکراری بهره ببرند و از سوی دیگر میزان توان مصرفی و تقاضا برای حافظه را نیز کاهش دهند.
توان
گرما و توان، فاکتورهای محدودکننده کارایی برای پردازنده‌ها هستند و مشخص‌کننده مشخصه‌های نامی هر تراشه به طور مستقل هستند. در فرایند تولید به جای تولید تراشه‌هایی که قابلیت کار در سرعت‌های خاص یا با کارایی‌های خاص را دارند، شرکت‌ها به تولید تعداد زیادی از این تراشه‌ها اقدام می‌کنند. پس از اتمام فرایند تولید، این تراشه‌ها مورد بررسی قرار می‌گیرند تا در دسته‌ها و مدل‌های مختلف قرار گیرند. به این عملیات binning می‌گویند. این دسته‌بندی بر اساس توانایی رسیدن به سرعت مشخص شده بدون نیاز به مصرف توان زیاد یا تولید گرمای بیش از حد انجام می‌شود.
در اکثر موارد موضوع مصرف توان با توجه به اینکه تقریبا تمامی منابع تغذیه، انرژی لازم برای یک پردازنده i۷ را به سادگی تولید می کنند، فاکتور آنچنان مهمی نیست و از سوی دیگر بهره‌گیری از سیستم خنک‌کنندگی همراه پردازنده نیز تراشههای را تا هنگامی که اورکلاک نشده‌اند پشتیبانی می‌کند. با این اوصاف به طور کلی رایانه‌های مجهز به تراشههای i۵ توان مصرفی کمتر و گرمای کمتری در مقایسه با رایانه‌های مجهز به تراشههای i۷ خواهند داشت.
قیمت
هنگامی که صحبت از قیمت این دو نوع پردازنده می‌شود، تفاوتی آشکار را شاهد خواهیم بود. برخی از تراشههای i۵ قیمتی کمتر از ۲۰۰ دلار دارند و تراشههای i۷ قیمتی با شروع از ۳۰۰ دلار و البته قیمت‌های بالاتر دارند. در صورتی که بودجه محدودتری دارید به دنبال پردازنده‌های i۵ باشید و اطمینان حاصل کنید که این پردازنده‌ها آنچنان هم عقب‌تر از مدل‌های i۷ نیستند. در صورتی که محدودیت‌های کمتری دارید با خرید پردازنده‌های i۷ و البته پرداخت چیزی در حدود ۸۰ دلار یا بیشتر سیستمی با ۸ گیگابایت رم در اختیار خواهید داشت که با پرداخت حداقل ۲۰۰ دلار به سیستمی با توانایی بالا در اجرای بازی‌های مختلف مبدل می‌شود.
نتیجه‌گیری
هر دو پردازنده‌های i۵ و i۷ گزینه‌های مناسبی برای رایانه‌های رومیزی و یا لپ‌تاپ هستند. در صورتی که تنها از قابلیت‌های وب‌گردی بهره می‌برید و یا کارهای گرافیکی مدنظر شماست، هیچ یک از پردازنده‌های یادشده شما را نا امید نخواهند کرد. برای اکثر کاربران قابلیت‌های اضافی و توان پردازشی بیشتر عملا با توجه به تفاوت قیمت موجود به صرفه نخواهد بود. با توجه به اینکه در تعیین عملکرد کلی سیستم عوامل مختلفی تاثیرگذارند اما مطمئنا پردازنده‌های i۵ پاشنه آشیل سیستم شما نخواهند بود. اکثر کاربران و حتی گیمرها نیز پردازنده‌های چهارهسته‌ای Core i۵ را کافی می دانند. افرادی که سروکاری با بازی‌های رایانه‌ای ندارند می‌توانند از پردازنده‌های دو هسته‌ای موبایل Core i۵ استفاده کنند.
کاربرانی با سطح توقعات بالاتر می‌توانند با انتخاب پردازنده‌های Core i۷ نتایج بهتری را شاهد باشند. این پردازنده‌ها عملیات‌های ترکیبی در خصوص نرم‌افزارهای نیازمند به توان سخت‌افزاری بالا را در زمان کمتری انجام می‌دهند. به عنوان مثال در صورتی که شما از جمله افرادی هستید که روزانه با پردازش‌های مختلف بر روی فایل‌های ویدئوی تمام اچ‌دی سروکار دارید این پردازنده‌ها می‌توانند زمان لازم را کاهش داده و از همین رو باعث افزایش کارایی شما شوند. گیمرهای استفاده کننده از لپ‌تاپ‌ها نیز با توجه به اینکه اینتل پردازنده Core i۵ چهارهسته‌ای مخصوص این دستگاه‌ها ندارد ناچارا به سراغ انتخاب مدل‌های Core i۷ خواهند رفت.
در این مطلب قصد داریم بررسی بر روی قابلیت‌های این دو سری مشخص از پردازنده‌های اینتل داشته باشیم تا نهایتا به این نتیجه برسید که آیا در ازای پرداخت هزینه بیشتر به قابلیت‌ها و مشخصات برتر موجود در Core i۷ و همچنین توانایی گرافیکی بالاتر آن، سرعت کلاک بیشتر و Hyper Threading موجود در آن نیاز خواهید داشت یا اینکه Core i۵ پاسخگوی نیازهای شما خواهد بود.
Hyper-Threading
این قابلیت به زبان ساده بدان‌معناست که هر هسته پردازنده توانایی انجام دو رشته کار را در عوض یک رشته داراست. در واقع ویندوز این رشته‌ها یا همان Thread ها را به عنوان هسته‌های فیزیکی شناسایی می‌کند و نرم‌افزار مورد استفاده شما نیز چنینی برخوردی با آن‌ها خواهد داشت. با این وجود کارایی بدست آمده بستگی به آنچه یک هسته فیزیکی اضافه می‌تواند برای شما به همراه داشته باشد متفاوت خواهد بود. با این اوصاف این رشته‌های کاری اضافی همچنان در نرم‌افزارهایی با نیازمندی‌های بالا، مفید فایده هستند.
Hyper - Threading معمولا بر روی تراشههای دسکتاپ Core i۵ یافت نمی‌شود اما در پردازنده‌های دو هسته‌ای موبایل Core i۵ رایج است. تمامی پردازنده‌های Core i۷ از این قابلیت برخوردارند. این بدان معناست که این پردازنده‌ها می‌توانند حجم کاری دوبرابر را به طور همزمان در مقایسه با تعداد هسته‌ها به انجام برسانند. اگرچه داشتن این قابلیت در پردازنده می‌تواند بسیار موثر باشد اما بر روی اکثر نرم‌افزارها هیچ تاثیر خاصی ندارد اما تنها برنامه‌هایی که به‌منظور بهره‌گیری از این قابلیت طراحی شده‌اند شاهد افزایش کارایی هستند. این قابلیت بیشتر برای افرادی که از برنامه‌های خلق آثار مختلف مانند آنچه در برنامه‌های ویرایش عکس و تصویر مشاهده می‌کنیم بهره می‌برند مفید فایده واقع خواهد شد.
سرعت کلاک
سرعت کلاک در واقع معیاری است که نشان می‌دهد هر هسته پردازنده با چه سرعتی می‌تواند عملیات مختلف را مورد پردازش قرار دهد. با این اوصاف این معیار در سال‌های اخیر کمتر از گذشته به عنوان عامل مشخص‌کننده میزان کارایی پردازنده به شمار می‌آید زیرا در حال حاضر پردازنده‌هایی وجود دارند که با بهره‌گیری از سرعت کلاک یکسان، کارایی عملیاتی متفاوتی دارند. با توجه به اینکه ما در این بررسی تنها پردازنده‌های Core i۵ و Core i۷ که بر پایه معماری مشترکی طراحی شده‌اند را مورد بررسی قرار می‌دهیم پس می‌توان گفت که سرعت کلاک بالاتر به معنای کارایی بهتر است.
مدنظر داشته باشید که پردازنده‌های چهارهسته‌ای گاهی اوقات سرعت کلاک پایین‌تری در مقایسه با تراشههای دو هسته‌ای دارند. این مسئله به ویژه در تراشههای نوع موبایل که باید در فضای محدودتر و با شرایط توانی محدودی عمل کنند رایج‌تر است. این بدان‌معناست که پردازنده‌های دو هسته‌ای با کلاک بالاتر در مقایسه با پردازنده‌های چهارهسته‌ای با کلاک پایین‌تر در برنامه‌هایی که از هسته‌های زیاد استفاده نمی‌کنند عملکرد بهتری دارند. با این وجود مدل‌های چهارهسته‌ای در برنامه‌هایی که از تعداد هسته بیشتر استفاده می‌کنند عملکرد بهتری دارند. در صورتی که پردازنده چهار هسته‌ای از تعداد هسته بیشتر و کلاک بالاتری بهره ببرد در هر شرایطی سریع‌تر خواهد بود.
علاوه بر موارد یادشده پردازنده‌های Core i۵ و Core i۷ به قابلیتی به نام توربو بوست تجهیز شده‌اند. توربو بوست در مواقعی که استفاده از توان الکتریکی رایانه کم باشد و یا برخی از هسته‌ها در حالت وقفه و استراحت باشند می‌تواند سرعت کلاک را افزایش دهد. این قابلیت می‌تواند کارایی را در مواردی خاص افزایش دهد. آن‌طور که از بررسی‌های مشخص است، پردازنده‌های چهارهسته‌ای با شدت بیشتری در مقایسه با پردازنده‌های دو هسته‌ای از این قابلیت بهره می‌برند و پردازنده‌های دسکتاپ نیز در مقایسه با مدل‌های لپ‌تاپی از این قابلیت بیشتر استفاده می‌کنند.
با این توضیحات باید اذعان داشت که پردازنده‌های چهار هسته‌ای i۵ یا i۷ تقریبا همیشه سریع‌تر از مدل‌های دو هسته‌ای به‌نظر می‌رسند. چرا؟ زیرا برنامه‌هایی که از یک یا نهایتا دو هسته برای پردازش بهره می‌برند معمولا به سادگی و آسانی و با ترکیب‌های مختلف پردازنده‌ها اجرا می‌شوند و پردازنده نیز بدون عبور از خط قرمز مربوط به یک هسته می‌تواند از پس اجرای آن برآید.
کَش
پردازنده‌های i۷ در ابعاد مدرن خود یک تغییر به ظاهر کوچک در مقایسه با مدل‌های i۵ دارند. این تغییر ساده عبارت است از تفاوت ۲ مگابایتی در حافظه کش. با این وجود در خصوص حافظه کش، این مقدار به ظاهر کوچک که حتی حجم آن از سایز یک فایل MP۳ هم کمتر است در واقع تغییری بزرگ خواهد بود و یکی از اصلی‌ترین تفاوت‌های میان این دو سری از تراشه‌ها را باعث خواهد شد.
حافظه کش مانند سبدی است که می‌توانید آیتم‌هایی که به آن‌ها به‌طور متداول و پی در پی نیاز دارید را در آن بیندازید تا نهایتا باعث شود بتوانید در زمان مورد نیاز بدون کمک گرفتن از حافظه رم، خیلی سریع به آن‌ها دسترسی داشته باشید. در صورتی که یک سبد کوچک در اختیار داشته باشید نمی‌توانید چیزهای زیادی در داخل آن قرار دهید و وقتی این فضا پر شود به‌منظور دسترسی به برخی آیتم‌ها به رم احتیاج خواهید داشت.
مدل‌های i۷ علاوه بر اینکه در مقایسه با نوع i۵ از فضای بیشتری برخوردارند، به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند تا بتوانند استفاده کاملی از این حجم اضافی حافظه به‌منظور سرعت بخشیدن به پردازش‌های تکراری بهره ببرند و از سوی دیگر میزان توان مصرفی و تقاضا برای حافظه را نیز کاهش دهند.
توان
گرما و توان، فاکتورهای محدودکننده کارایی برای پردازنده‌ها هستند و مشخص‌کننده مشخصه‌های نامی هر تراشه به طور مستقل هستند. در فرایند تولید به جای تولید تراشه‌هایی که قابلیت کار در سرعت‌های خاص یا با کارایی‌های خاص را دارند، شرکت‌ها به تولید تعداد زیادی از این تراشه‌ها اقدام می‌کنند. پس از اتمام فرایند تولید، این تراشه‌ها مورد بررسی قرار می‌گیرند تا در دسته‌ها و مدل‌های مختلف قرار گیرند. به این عملیات binning می‌گویند. این دسته‌بندی بر اساس توانایی رسیدن به سرعت مشخص شده بدون نیاز به مصرف توان زیاد یا تولید گرمای بیش از حد انجام می‌شود.
در اکثر موارد موضوع مصرف توان با توجه به اینکه تقریبا تمامی منابع تغذیه، انرژی لازم برای یک پردازنده i۷ را به سادگی تولید می کنند، فاکتور آنچنان مهمی نیست و از سوی دیگر بهره‌گیری از سیستم خنک‌کنندگی همراه پردازنده نیز تراشههای را تا هنگامی که اورکلاک نشده‌اند پشتیبانی می‌کند. با این اوصاف به طور کلی رایانه‌های مجهز به تراشههای i۵ توان مصرفی کمتر و گرمای کمتری در مقایسه با رایانه‌های مجهز به تراشههای i۷ خواهند داشت.
قیمت
هنگامی که صحبت از قیمت این دو نوع پردازنده می‌شود، تفاوتی آشکار را شاهد خواهیم بود. برخی از تراشههای i۵ قیمتی کمتر از ۲۰۰ دلار دارند و تراشههای i۷ قیمتی با شروع از ۳۰۰ دلار و البته قیمت‌های بالاتر دارند. در صورتی که بودجه محدودتری دارید به دنبال پردازنده‌های i۵ باشید و اطمینان حاصل کنید که این پردازنده‌ها آنچنان هم عقب‌تر از مدل‌های i۷ نیستند. در صورتی که محدودیت‌های کمتری دارید با خرید پردازنده‌های i۷ و البته پرداخت چیزی در حدود ۸۰ دلار یا بیشتر سیستمی با ۸ گیگابایت رم در اختیار خواهید داشت که با پرداخت حداقل ۲۰۰ دلار به سیستمی با توانایی بالا در اجرای بازی‌های مختلف مبدل می‌شود.
نتیجه‌گیری
هر دو پردازنده‌های i۵ و i۷ گزینه‌های مناسبی برای رایانه‌های رومیزی و یا لپ‌تاپ هستند. در صورتی که تنها از قابلیت‌های وب‌گردی بهره می‌برید و یا کارهای گرافیکی مدنظر شماست، هیچ یک از پردازنده‌های یادشده شما را نا امید نخواهند کرد. برای اکثر کاربران قابلیت‌های اضافی و توان پردازشی بیشتر عملا با توجه به تفاوت قیمت موجود به صرفه نخواهد بود. با توجه به اینکه در تعیین عملکرد کلی سیستم عوامل مختلفی تاثیرگذارند اما مطمئنا پردازنده‌های i۵ پاشنه آشیل سیستم شما نخواهند بود. اکثر کاربران و حتی گیمرها نیز پردازنده‌های چهارهسته‌ای Core i۵ را کافی می دانند. افرادی که سروکاری با بازی‌های رایانه‌ای ندارند می‌توانند از پردازنده‌های دو هسته‌ای موبایل Core i۵ استفاده کنند.
کاربرانی با سطح توقعات بالاتر می‌توانند با انتخاب پردازنده‌های Core i۷ نتایج بهتری را شاهد باشند. این پردازنده‌ها عملیات‌های ترکیبی در خصوص نرم‌افزارهای نیازمند به توان سخت‌افزاری بالا را در زمان کمتری انجام می‌دهند. به عنوان مثال در صورتی که شما از جمله افرادی هستید که روزانه با پردازش‌های مختلف بر روی فایل‌های ویدئوی تمام اچ‌دی سروکار دارید این پردازنده‌ها می‌توانند زمان لازم را کاهش داده و از همین رو باعث افزایش کارایی شما شوند. گیمرهای استفاده کننده از لپ‌تاپ‌ها نیز با توجه به اینکه اینتل پردازنده Core i۵ چهارهسته‌ای مخصوص این دستگاه‌ها ندارد ناچارا به سراغ انتخاب مدل‌های Core i۷ خواهند رفت.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر