طنز؛ فرار مغزها در دولت قبل و فعلی!

دولت قبل:

روزی ز سر باغچه مغزی به هوا خاست
از بهر سفر بال و پر خویش بیاراست
آن قدر که در کشور او صلح و صفا بود
او باز ولی منفعت بیشتری خواست
مغز است و خود این مغز خودش چیز عجیبی ست
در دورترین فاصله از میخچه پاست
این فاصله گفتیم که بیننده بداند
یعنی که ته آنجاست و راس تو در اینجاست
القصه اگر مغز تو در فکر فرار است
در دولت ما بهر تو هر چیز مهیاست
ما اهل صفاییم و کمی اهل ریاییم
یعنی که خوراک مخ تو پیش خود ماست
ای مغز فراری تو مگر عقل نداری
یارانه مغز همه در حالت اجراست
پنجاه تومن می دهمت پیش خودم باش
در حیطه دشمن نروی آن رو دنیاست
این دولت ما دولت تثبیت حقوق است
البته فقط بهر مدیر رده بالاست
«رو مسخرگی پیشه کن و دلقکی آموز»*
این مغز چه دارد که فقط در پی غوغاست؟!
ای کاش نبود این همه مخ در وطن ما
تا مرز نبندیم به هر مغز فراری!

دولت فعلی:

روزی ز سر باغچه مغزی به هوا خاست
از بهر سفر بال و پر خویش بیاراست
در کشور او دولت تدبیر و امید است
او باز ولی منفعت بیشتری خواست
گفتند نرو مغز بمان وقت قرار است
حالا همه چی! بهر تو ای مغز مهیاست
ما اهل وفاییم و صفاییم و خداییم
پیش خود ما باش بدان جای تو اینجاست
هر چیز خراب است هم از دولت قبلی ست
یارانه مثالی ست که در حالت اجراست
از بهر طمع بال و پرخویش میارا
آرایش تو علت صد مشکل و دعواست
ما ارزش مغز همه را خوب بدانیم
از ژست خود دولتیان واضح و پیداست
ای مغز فراری تو مگر عقل نداری
یارانه مغز همه در حالت اجراست
هر چیز بخواهی به تو تقدیم نماییم
آن سان که خودت فکر کنی آن رو دنیاست
یک سفره گشاییم پر از نعمت کافی
البته فقط دست نزن بهر تماشاست
یک ذره فقط وقت کم و درد زیاد است
نوبت به تو هم می رسد آن جور که دلخواست!
حالا که کلیدم ته این قفل شکسته
لبخند فقط می زنم از بهر تو، زیباست؟!