تقدیم به اوزیل و مجید نامجو مطلق

ورزش سه: شب گذشته گل آخر در دیدار مقابل سوریه علی قلی زاده یک‌بار دیگر تکنیک نابش را به در لحظه به ثمر رساندن گل سوم به رخ آسیا کشید.

شاید هر مربی‌ای دیگری بود با توجه به نمایش نه‌چندان خوب علی‌قلی مقابل سوریه ترجیح می‌داد او را بین دقایق 60 تا 70 از بازی بیرون بیاورد تا شانس ادامه بازی را به یکی دیگر ستارگان نیمکت تیم ملی بدهد.

اما گویا همواره ماجرا در ذهن اسکوچیچ جوری دیگر تعریف می‌شود، او در بازی قبلی مقابل لبنان نیز با حفظ احمد نوراللهی در زمین نشان داد اعتماد قادر است گاهی اوقات سرنوشت یک بازی را عوض کند.

در واقع شب گذشته علی‌قلی زاده با هریک از تو سر توپ زدن‌هایش گویا داشت از حضور کاملش در بازی تشکر می‌کرد. از اینکه به او اعتماد شده و او موظف است که جواب اعتماد را به زیباترین وجه ممکن با زبان فوتبالش بدهد.

بارها گل‌های زیبای او را با پای چپ هنرمندش در لباس راه‌راه شارلروا تماشا کردیم و به این جوان خوش تکنیکمان افتخار کردیم، اما گل دیشب او در امان با لباس تیم ملی طعم دیگر داشت.

اصلاً تیم ملی همواره باید یکی مثل او را در زمین داشته باشد تا با دریبل‌هایش دل همه ما را ببرد. آنجا که مجید نامجو مطلق، خداداد یا علی کریمی در همین قواره مو بر اندام ما راست می‌کردند و حالا این چوب امدادی به دست علی قلی زاده از اردبیل رسیده است تا با تکنیک نابش نشان دهد علی‌رغم اینکه عمر فوتبالش در ایران کمتر از خیلی از بازیکنان تیم ملی بوده اما تنظیماتش کاملاً ایرانی است.

گل علی‌قلی زاده به‌نوعی خامه روی کیک برد یا باکمی خوش‌بینی صعود تیم ملی به جام جهانی قطر بود، صعودی که چندان به مذاق ما ایرانی‌ها جور در نمی‌آید اما باید کم‌کم به این شکل از صعود عادت کنیم و به فکر تحقق روزهای بهتر با تیم ملی باشیم.

در پایان بازهم سری بزنیم به تو سر توپ زدن‌های علی‌قلی که بی‌شباهت به گل تاریخی ستاره ترک‌تبار فوتبال آلمان به لودوگورتس نبود. در آن سرمای اوکراین آن گل نیز فریم به فریم جذاب و دیدنی بود، و حالا یک جوان دیگر از همان خطه نشان داد در فوتبال ایران چشمه تکنیک هرگز خشک نخواهد شد.