اسطوره فوتبال هلند؛ رود گولیت
اسطوره فوتبال هلند در آرزوی بازگشت به نیمکت مربیگری است.
خبرگزاری فارس: رود گولیت اول سپتامبر ۱۹۶۲ در آمستردام هلند با نام «رود دیل» متولد شد. پدرش یک آفریقایی مهاجر بود. خانواده او در دو اتاق در طبقه بالای یک آپارتمان کوچک زندگی می‌کردند. پدرش معلم اقتصاد در مدرسه‌ای محلی بود و مادرش در موزه کار نظافت را بر عهده داشت.
گولیت مهارت‌های فوتبالی‌‌اش را در محدوده روزندوارسترات به نمایش گذاشت و فوتبال خیابانی در شکل‌گیری بازی او مؤثر بود. اولین تیم گولیت میربویز بود که به عنوان یک نوجوان در سال ۱۹۷۰ به آن ملحق شد. به هر حال وی در سن ۱۰ سالگی از جوردان به آمستردام اولد وست رفت. گولیت پس از این انتقال به تیم DWS ملحق شد و توجه تیم نوجوانان هلند را جلب کرد و در کنار ستاره‌های بزرگی چون اروین کومن، رونالدو کومن و ویم کیفت بازی کرد.
در زمان بازی برای DWS بود که رود برای اولین بار به جای نام خانوادگی ثبت شده خودش، از نام خانوادگی پدرش استفاده کرد زیرا احساس می‌کرد نام پدرش بیشتر برازنده یک بازیکن فوتبال است.
گولیت در سال ۱۹۷۸ به باشگاه هارلم رفت و در ۹۱ مسابقه لیگ برای این تیم بازی کرد و ۳۲ گل به ثمر رساند. وی تنها ۱۶ سال داشت که اولین بازی‌اش را برای این تیم انجام داد تا در آن زمان جوان‌ترین بازیکن تاریخ اردیویزه باشد. هارلم در آن سال قعرنشین شد اما سال بعد با قهرمانی در لیگ دسته دوم به لیگ برتر هلند بازگشت و گولیت در آن فصل به عنوان برترین بازیکن لیگ دسته دوم هلند شناخته شد.
وی در سال ۱۹۸۲ با قراردادی به ارزش ۳۰۰ هزار پوند راهی فاینورد شد و با بازی در ۸۵ مسابقه لیگ ۳۱ گل به ثمر رساند. گولیت در فاینورد در کنار کرویف، اسطوره فوتبال هلند بازی می‌کرد. اولین فصل حضور گولیت در فاینورد با از دست رفتن افتخارات زیادی برای این تیم همراه بود اما سال بعد آنها توانستند قهرمان لیگ و جام حذفی شوند. گولیت بهترین بازیکن سال فوتبال هلند شد. وی که پیش از این در نفش بازیکن آزاد بازی می‌کرد، در خط هافبک جای گرفت. در همین حال در این تیم از سوی سرمربی مورد توهین نژادپرستانه قرار گرفت. سرمربی فاینورد او را سیاه و تنبل خواند.
رود گولیت در سال ۱۹۸۵ با قراردادی به ارزش ۴۰۰ هزار پوند راهی آیندهوون شد و در ۶۸ مسابقه توانست ۶۴ گل برای تیمش به ثمر برساند. وی باز هم در سال ۱۹۸۶ بازیکن سال هلند شد و به تیمش کمک کرد قهرمان اردیویزه شود و سال بعد هم این قهرمانی را تکرار کرد. این آیندهوون بود که گولیت توانست خودش را به عنوان یک بازیکن جهانی تثبیت کند و بازی‌های مصمم و شجاعانه وی تضمین می‌کرد که چشم باشگاه‌های بزرگ اروپا را گرفته است. بسیاری از هواداران فاینورد به انتقاد از او پرداختند و لقب «گرگ» را به او دادند. آنها گولیت را متهم کردند که به خاطر پول به آیندهوون رفته است.
سیلویو برلوسکونی در سال ۱۹۸۷، گولیت را با قراردادی با رقم ۷.۷ میلیون یورو به جای ویلکینز به میلان آورد. مارکو فان‌باستن، فرانک ریکارد، پائولو مالدینی و فرانکو بارسی از هم‌تیمی‌های او در میلان بودند. او در ابتدای رسیدنش به میلان مشکلات زیادی داشت، نمی‌توانست ایتالیایی صحبت کند و زندگی در یک کشور غریبه برایش سخت بود. با این حال اولین فصل حضورش در میلان با پیروزی این تیم در اسکودتو برای اولین بار در ۹ سال با مربیگری آریگو ساچی همراه بود. وی ابتدا در سمت راست مثلث هجومی در کنار فان‌باستن و ویردیس بازی می‌کرد اما پس از مصدومیتی که برای فان‌باستن رخ داد، یکی از دو مهاجم نوک میلان شد. میلان سال بعد قهرمان اروپا شد. پیروزی پنج بر صفر درخشان آنها مقابل رئال مادرید در دور برگشت مرحله نیمه‌نهایی برای میلان گران تمام شد و گولیت دچار مصدومیتی شد که نیاز به عمل جراحی داشت تا بتواند به فینال مسابقات برسد. میلان در فینال با نتیجه چهار بر صفر مقابل استوابخارست به برتری رسید و گولیت دو گل مهم برای تیمش به ثمر رساند. میلان سال بعد (۱۹۹۰) با شکست بنفیکا در فینال، از عنوان قهرمانی خود دفاع کرد.
وی در سال ۱۹۸۷ مرد سال فوتبال اروپا شد و آن را به نلسون ماندلا تقدیم کرد. به هر حال مصدومیت‌های جدی زانوی راست زمان بازی وی را محدود کرد و وی در فصل ۹۰-۱۹۸۹ تنها توانست در دو بازی در لیگ به میدان برود. نوار قهرمانی‌های میلان در فصل ۹۱-۱۹۹۰ توسط المپیک مارسی در نیمه‌نهایی پاره شد. دور رفت در سن‌سیرو برگزار شد و میلان یک بر صفر عقب افتاد و در حالی که زمان کمی باقی مانده بود، پروژکتورها خاموش شد. پس از تأخیر کوتاهی، پروژکتورها روشن شد اما میلانی‌ها به رختکن رفتند و از بازگشت به بازی و به پایان رساندن مسابقه خودداری کردند. یوفا مارسی را با نتیجه سه بر صفر برنده اعلام کرد و میلان را از تمام مسابقات اروپایی سال بعد محروم کرد.
در حالی که میلان با قهرمانی در فصل ۹۲-۱۹۹۱ و ۹۳-۱۹۹۲ در سری آ قدرت خود را حفظ می‌کرد، رود گولیت نقشی جانبی در تیم داشت و در فینال لیگ قهرمانان ۱۹۹۳ که طبق قوانین یوفا، تیم فقط می‌توانست سه بازیکن خارجی داشته باشد، غایب بود.
گولیت با وجود آویختن کفش‌هایش در سال ۱۹۹۳ به سمپدوریا رفت و پیراهن شماره چهار را به جای شماره ۱۰ همیشگی‌اش بر تن کرد زیرا روبرتو مانچینی بازیکن شماره ۱۰ این تیم بود. وی باشگاه را در فصل ۹۴-۱۹۹۳ به قهرمانی در ایتالیا رساند. عملکرد وی در این باشگاه به قدری خوب بود که میلان در سال ۱۹۹۴ دوباره با او قرارداد بست اما پس از مدتی به سمپدوریا پیوست و فصل ۹۵-۱۹۹۴ را در آنجا به پایان رساند.
رود گولیت در سال ۱۹۹۵ به عنوان بازیکن آزاد به چلسی رفت. اولین مشکلات گولیت در انگلیس هماهنگ شدن با هم‌تیمی‌هایش بود؛ با این حال به سرعت با تیم هماهنگ شد و فصل را با قرار گرفتن در رده دوم انتخاب بازیکن سال اروپا به پایان رساند.
گولیت شعار توتال فوتبال هلند را به تکامل رساند زیرا به صورت طبیعی می‌توانست در هر نقطه زمین بازی کند. بارزترین ویژگی او ورزشکار بودنش بود و از سرعت و قدرتش به مؤثرترین شیوه استفاده می‌کرد و مهارت بالایی در بازی هوایی داشت. با این حال در حالی که برای مردی با قامت او غیرمعمول است اما تعادل طبیعی فوق‌العاده‌ای داشت که بازی او را درخشان‌تر می‌کرد. گولیت توانایی‌های تکنیکی را با حضور فیزیکی برای تبدیل شدن به یک اسطوره در دنیای فوتبال با هم آمیخت.
عملکرد درخشان گولیت باعث شد تا جرج بست در سال ۱۹۹۰ درباره او این طور بگوید: رود گولیت از هر نظر بازیکن بزرگی است. او تمام توانایی‌ها را دارد. از انجام دادن هیچ کاری با توپ نمی‌ترسد و به نظر می‌رسد از هر ثانیه بازی لذت می‌برد. از نظر من این او را به بازیکنی بهتر از مارادونا تبدیل می‌کند. هر دو توانایی کلیدی را که در بهترین بازیکنان به دنبالشان هستید، دارند و آن تعادل است. نمی‌توانید توپ را از آنها جدا کنید. پله، بکن‌باوئر و کرویف نیز همین طور بودند.
گولیت در سال ۱۹۸۱ در نوزدهمین سال تولدش اولین بازی ملی‌اش را برای تیم ملی هلند مقابل سوئیس انجام داد. هلند در سال ۱۹۸۲ نتوانست به جام‌جهانی و یورو ۸۴ راه یابد و در سال ۱۹۸۶ نیز باز هم در رسیدن به جام‌جهانی ناکام بود. با این حال گولیت در رسیدن هلند به قهرمانی در یورو ۸۸ تأثیرگذار بود. در سال ۱۹۹۳ رود گولیت و دیک آدووکات اختلاف شدیدی پیدا کردند که سرانجام به خداحافظی گولیت از بازی‌های ملی ختم شد. تصمیم آدووکات برای استفاده از گولیت در سمت راست خط میانی در بازی مقابل انگلیس در ومبلی به جای پست همیشگی‌اش، باعث ناراحتی گولیت شد. گولیت از بازی کردن برای تیم ملی انصراف داد اما بعدها نظرش را تغییر داد و با بازگشت به این تیم موافقت کرد و در بازی مقابل اسکاتلند در می ۱۹۹۴ به میدان رفت. کمی قبل از جام‌جهانی ۱۹۹۴ گولیت از اردوی تمرینی تیم بیرون رفت و دیگر هرگز به تیم ملی بازنگشت.
رود گولیت در تابستان ۱۹۹۶ به عنوان مربی-سرمربی راهی چلسی شد و در اولین فصل حضورش در این تیم قهرمانی در جام اتحادیه را برای تیم به ارمغان آورد که اولین افتخار بزرگ باشگاه در طول ۲۶ سال بود. گولیت اولین مربی غیرانگلیسی بود که توانست این جام را به دست. وی در اولین فصل حضورش در این تیم در لیگ برتر ششم شد و در دومین فصل حضورش نیز چلسی را به رده دوم رساند و دو بار در جام حذفی تیم را به یک‌چهارم رساند و به خاطر اختلاف با باشگاه از سمت خود برکنار شد.
وی در سال ۱۹۸۹ به عنوان سرمربی راهی نیوکاسل شد و در اولین فصل حضورش تیم را به فینال جام اتحادیه رساند. فصل بعد هواداران به خاطر کسب نتایج ضعیف به مخالفت با او پرداختند. وی اختلاف‌های آشکاری نیز با آلن شیرر و روبرت لی داشت. گولیت از قرار دادن لی، کاپیتان تیم در ترکیب اصلی امتناع کرد و شماره هفت او را به یکی از بازیکنان جدید تیم داد. وی در حالی که تنها پنج بازی تا پایان فصل ۱۹۹۹-۲۰۰۰ باقی مانده بود، از سمت خود در این تیم استعفا کرد.
رود گولیت پیش از شروع فصل ۲۰۰۴-۲۰۰۵ هدایت تیم فاینورد را در دست گرفت و در پایان همان فصل بدون کسب افتخاری برای این تیم، فاینورد را ترک کرد.
رود گولیت هشتم نوامبر ۲۰۰۷ با امضای قراردادی سه ساله سرمربی لس‌آنجلس گلکسی شد. سبک مربیگری گولیت از سوی ابل خاویر، بازیکن سابق گلکسی مورد انتقاد قرار گرفت. وی مدعی شد که گولیت با اکثر ترکیب تیم اختلاف دارد و برای بازیکنان احترامی قایل نیست. وی در یازدهم آگوست ۲۰۰۸ به دلایل شخصی از هدایت این تیم کناره‌گیری کرد و هجدهم ژانویه ۲۰۱۱ باشگاه چچنی «ترک گروزنی» در لیگ برتر روسیه اعلام کرد که قراردادی یک سال و نیمه با این مربی امضا کرده است. گولیت در این باره گفت: می‌خواهم این باور را داشته باشم که می‌توانم خوشی را از طریق فوتبال به زندگی مردم چچن بازگردانم.
گولیت چهاردهم ژوئن ۲۰۱۱ در حالی که تنها سه بازی را با پیروزی پشت سر گذاشت، از هدایت این تیم کنار رفت.
گولیت پس از دورانی که در نیوکاسل سپری کرد، چندین سال را به عنوان کارشناس فوتبال در شبکه‌های تلویزیونی انگلیس سپری کرد. وی در سال ۲۰۰۶ برنامه گفت‌و‌گویی در تلویزیون هلند داشت و با نلسون ماندلا نیز گفت‌و‌گویی انجام داد.
وی همچنین در جام‌جهانی ۲۰۰۶ به عنوان کارشناس فوتبال در شبکه‌های تلویزیونی و تحلیل‌گر لیگ قهرمانان اروپا در اسکای اسپورت فعالیتش را آغاز کرد.
وی اوایل سال جاری اعلام کرد که دوست دارد پس از سه سال دوری از مربیگری بار دیگر کارش را در این سمت آغاز کند.
گولیت مهارت‌های فوتبالی‌‌اش را در محدوده روزندوارسترات به نمایش گذاشت و فوتبال خیابانی در شکل‌گیری بازی او مؤثر بود. اولین تیم گولیت میربویز بود که به عنوان یک نوجوان در سال ۱۹۷۰ به آن ملحق شد. به هر حال وی در سن ۱۰ سالگی از جوردان به آمستردام اولد وست رفت. گولیت پس از این انتقال به تیم DWS ملحق شد و توجه تیم نوجوانان هلند را جلب کرد و در کنار ستاره‌های بزرگی چون اروین کومن، رونالدو کومن و ویم کیفت بازی کرد.
در زمان بازی برای DWS بود که رود برای اولین بار به جای نام خانوادگی ثبت شده خودش، از نام خانوادگی پدرش استفاده کرد زیرا احساس می‌کرد نام پدرش بیشتر برازنده یک بازیکن فوتبال است.
گولیت در سال ۱۹۷۸ به باشگاه هارلم رفت و در ۹۱ مسابقه لیگ برای این تیم بازی کرد و ۳۲ گل به ثمر رساند. وی تنها ۱۶ سال داشت که اولین بازی‌اش را برای این تیم انجام داد تا در آن زمان جوان‌ترین بازیکن تاریخ اردیویزه باشد. هارلم در آن سال قعرنشین شد اما سال بعد با قهرمانی در لیگ دسته دوم به لیگ برتر هلند بازگشت و گولیت در آن فصل به عنوان برترین بازیکن لیگ دسته دوم هلند شناخته شد.
وی در سال ۱۹۸۲ با قراردادی به ارزش ۳۰۰ هزار پوند راهی فاینورد شد و با بازی در ۸۵ مسابقه لیگ ۳۱ گل به ثمر رساند. گولیت در فاینورد در کنار کرویف، اسطوره فوتبال هلند بازی می‌کرد. اولین فصل حضور گولیت در فاینورد با از دست رفتن افتخارات زیادی برای این تیم همراه بود اما سال بعد آنها توانستند قهرمان لیگ و جام حذفی شوند. گولیت بهترین بازیکن سال فوتبال هلند شد. وی که پیش از این در نفش بازیکن آزاد بازی می‌کرد، در خط هافبک جای گرفت. در همین حال در این تیم از سوی سرمربی مورد توهین نژادپرستانه قرار گرفت. سرمربی فاینورد او را سیاه و تنبل خواند.
رود گولیت در سال ۱۹۸۵ با قراردادی به ارزش ۴۰۰ هزار پوند راهی آیندهوون شد و در ۶۸ مسابقه توانست ۶۴ گل برای تیمش به ثمر برساند. وی باز هم در سال ۱۹۸۶ بازیکن سال هلند شد و به تیمش کمک کرد قهرمان اردیویزه شود و سال بعد هم این قهرمانی را تکرار کرد. این آیندهوون بود که گولیت توانست خودش را به عنوان یک بازیکن جهانی تثبیت کند و بازی‌های مصمم و شجاعانه وی تضمین می‌کرد که چشم باشگاه‌های بزرگ اروپا را گرفته است. بسیاری از هواداران فاینورد به انتقاد از او پرداختند و لقب «گرگ» را به او دادند. آنها گولیت را متهم کردند که به خاطر پول به آیندهوون رفته است.
سیلویو برلوسکونی در سال ۱۹۸۷، گولیت را با قراردادی با رقم ۷.۷ میلیون یورو به جای ویلکینز به میلان آورد. مارکو فان‌باستن، فرانک ریکارد، پائولو مالدینی و فرانکو بارسی از هم‌تیمی‌های او در میلان بودند. او در ابتدای رسیدنش به میلان مشکلات زیادی داشت، نمی‌توانست ایتالیایی صحبت کند و زندگی در یک کشور غریبه برایش سخت بود. با این حال اولین فصل حضورش در میلان با پیروزی این تیم در اسکودتو برای اولین بار در ۹ سال با مربیگری آریگو ساچی همراه بود. وی ابتدا در سمت راست مثلث هجومی در کنار فان‌باستن و ویردیس بازی می‌کرد اما پس از مصدومیتی که برای فان‌باستن رخ داد، یکی از دو مهاجم نوک میلان شد. میلان سال بعد قهرمان اروپا شد. پیروزی پنج بر صفر درخشان آنها مقابل رئال مادرید در دور برگشت مرحله نیمه‌نهایی برای میلان گران تمام شد و گولیت دچار مصدومیتی شد که نیاز به عمل جراحی داشت تا بتواند به فینال مسابقات برسد. میلان در فینال با نتیجه چهار بر صفر مقابل استوابخارست به برتری رسید و گولیت دو گل مهم برای تیمش به ثمر رساند. میلان سال بعد (۱۹۹۰) با شکست بنفیکا در فینال، از عنوان قهرمانی خود دفاع کرد.
وی در سال ۱۹۸۷ مرد سال فوتبال اروپا شد و آن را به نلسون ماندلا تقدیم کرد. به هر حال مصدومیت‌های جدی زانوی راست زمان بازی وی را محدود کرد و وی در فصل ۹۰-۱۹۸۹ تنها توانست در دو بازی در لیگ به میدان برود. نوار قهرمانی‌های میلان در فصل ۹۱-۱۹۹۰ توسط المپیک مارسی در نیمه‌نهایی پاره شد. دور رفت در سن‌سیرو برگزار شد و میلان یک بر صفر عقب افتاد و در حالی که زمان کمی باقی مانده بود، پروژکتورها خاموش شد. پس از تأخیر کوتاهی، پروژکتورها روشن شد اما میلانی‌ها به رختکن رفتند و از بازگشت به بازی و به پایان رساندن مسابقه خودداری کردند. یوفا مارسی را با نتیجه سه بر صفر برنده اعلام کرد و میلان را از تمام مسابقات اروپایی سال بعد محروم کرد.
در حالی که میلان با قهرمانی در فصل ۹۲-۱۹۹۱ و ۹۳-۱۹۹۲ در سری آ قدرت خود را حفظ می‌کرد، رود گولیت نقشی جانبی در تیم داشت و در فینال لیگ قهرمانان ۱۹۹۳ که طبق قوانین یوفا، تیم فقط می‌توانست سه بازیکن خارجی داشته باشد، غایب بود.
گولیت با وجود آویختن کفش‌هایش در سال ۱۹۹۳ به سمپدوریا رفت و پیراهن شماره چهار را به جای شماره ۱۰ همیشگی‌اش بر تن کرد زیرا روبرتو مانچینی بازیکن شماره ۱۰ این تیم بود. وی باشگاه را در فصل ۹۴-۱۹۹۳ به قهرمانی در ایتالیا رساند. عملکرد وی در این باشگاه به قدری خوب بود که میلان در سال ۱۹۹۴ دوباره با او قرارداد بست اما پس از مدتی به سمپدوریا پیوست و فصل ۹۵-۱۹۹۴ را در آنجا به پایان رساند.
رود گولیت در سال ۱۹۹۵ به عنوان بازیکن آزاد به چلسی رفت. اولین مشکلات گولیت در انگلیس هماهنگ شدن با هم‌تیمی‌هایش بود؛ با این حال به سرعت با تیم هماهنگ شد و فصل را با قرار گرفتن در رده دوم انتخاب بازیکن سال اروپا به پایان رساند.
گولیت شعار توتال فوتبال هلند را به تکامل رساند زیرا به صورت طبیعی می‌توانست در هر نقطه زمین بازی کند. بارزترین ویژگی او ورزشکار بودنش بود و از سرعت و قدرتش به مؤثرترین شیوه استفاده می‌کرد و مهارت بالایی در بازی هوایی داشت. با این حال در حالی که برای مردی با قامت او غیرمعمول است اما تعادل طبیعی فوق‌العاده‌ای داشت که بازی او را درخشان‌تر می‌کرد. گولیت توانایی‌های تکنیکی را با حضور فیزیکی برای تبدیل شدن به یک اسطوره در دنیای فوتبال با هم آمیخت.
عملکرد درخشان گولیت باعث شد تا جرج بست در سال ۱۹۹۰ درباره او این طور بگوید: رود گولیت از هر نظر بازیکن بزرگی است. او تمام توانایی‌ها را دارد. از انجام دادن هیچ کاری با توپ نمی‌ترسد و به نظر می‌رسد از هر ثانیه بازی لذت می‌برد. از نظر من این او را به بازیکنی بهتر از مارادونا تبدیل می‌کند. هر دو توانایی کلیدی را که در بهترین بازیکنان به دنبالشان هستید، دارند و آن تعادل است. نمی‌توانید توپ را از آنها جدا کنید. پله، بکن‌باوئر و کرویف نیز همین طور بودند.
گولیت در سال ۱۹۸۱ در نوزدهمین سال تولدش اولین بازی ملی‌اش را برای تیم ملی هلند مقابل سوئیس انجام داد. هلند در سال ۱۹۸۲ نتوانست به جام‌جهانی و یورو ۸۴ راه یابد و در سال ۱۹۸۶ نیز باز هم در رسیدن به جام‌جهانی ناکام بود. با این حال گولیت در رسیدن هلند به قهرمانی در یورو ۸۸ تأثیرگذار بود. در سال ۱۹۹۳ رود گولیت و دیک آدووکات اختلاف شدیدی پیدا کردند که سرانجام به خداحافظی گولیت از بازی‌های ملی ختم شد. تصمیم آدووکات برای استفاده از گولیت در سمت راست خط میانی در بازی مقابل انگلیس در ومبلی به جای پست همیشگی‌اش، باعث ناراحتی گولیت شد. گولیت از بازی کردن برای تیم ملی انصراف داد اما بعدها نظرش را تغییر داد و با بازگشت به این تیم موافقت کرد و در بازی مقابل اسکاتلند در می ۱۹۹۴ به میدان رفت. کمی قبل از جام‌جهانی ۱۹۹۴ گولیت از اردوی تمرینی تیم بیرون رفت و دیگر هرگز به تیم ملی بازنگشت.
رود گولیت در تابستان ۱۹۹۶ به عنوان مربی-سرمربی راهی چلسی شد و در اولین فصل حضورش در این تیم قهرمانی در جام اتحادیه را برای تیم به ارمغان آورد که اولین افتخار بزرگ باشگاه در طول ۲۶ سال بود. گولیت اولین مربی غیرانگلیسی بود که توانست این جام را به دست. وی در اولین فصل حضورش در این تیم در لیگ برتر ششم شد و در دومین فصل حضورش نیز چلسی را به رده دوم رساند و دو بار در جام حذفی تیم را به یک‌چهارم رساند و به خاطر اختلاف با باشگاه از سمت خود برکنار شد.
وی در سال ۱۹۸۹ به عنوان سرمربی راهی نیوکاسل شد و در اولین فصل حضورش تیم را به فینال جام اتحادیه رساند. فصل بعد هواداران به خاطر کسب نتایج ضعیف به مخالفت با او پرداختند. وی اختلاف‌های آشکاری نیز با آلن شیرر و روبرت لی داشت. گولیت از قرار دادن لی، کاپیتان تیم در ترکیب اصلی امتناع کرد و شماره هفت او را به یکی از بازیکنان جدید تیم داد. وی در حالی که تنها پنج بازی تا پایان فصل ۱۹۹۹-۲۰۰۰ باقی مانده بود، از سمت خود در این تیم استعفا کرد.
رود گولیت پیش از شروع فصل ۲۰۰۴-۲۰۰۵ هدایت تیم فاینورد را در دست گرفت و در پایان همان فصل بدون کسب افتخاری برای این تیم، فاینورد را ترک کرد.
رود گولیت هشتم نوامبر ۲۰۰۷ با امضای قراردادی سه ساله سرمربی لس‌آنجلس گلکسی شد. سبک مربیگری گولیت از سوی ابل خاویر، بازیکن سابق گلکسی مورد انتقاد قرار گرفت. وی مدعی شد که گولیت با اکثر ترکیب تیم اختلاف دارد و برای بازیکنان احترامی قایل نیست. وی در یازدهم آگوست ۲۰۰۸ به دلایل شخصی از هدایت این تیم کناره‌گیری کرد و هجدهم ژانویه ۲۰۱۱ باشگاه چچنی «ترک گروزنی» در لیگ برتر روسیه اعلام کرد که قراردادی یک سال و نیمه با این مربی امضا کرده است. گولیت در این باره گفت: می‌خواهم این باور را داشته باشم که می‌توانم خوشی را از طریق فوتبال به زندگی مردم چچن بازگردانم.
گولیت چهاردهم ژوئن ۲۰۱۱ در حالی که تنها سه بازی را با پیروزی پشت سر گذاشت، از هدایت این تیم کنار رفت.
گولیت پس از دورانی که در نیوکاسل سپری کرد، چندین سال را به عنوان کارشناس فوتبال در شبکه‌های تلویزیونی انگلیس سپری کرد. وی در سال ۲۰۰۶ برنامه گفت‌و‌گویی در تلویزیون هلند داشت و با نلسون ماندلا نیز گفت‌و‌گویی انجام داد.
وی همچنین در جام‌جهانی ۲۰۰۶ به عنوان کارشناس فوتبال در شبکه‌های تلویزیونی و تحلیل‌گر لیگ قهرمانان اروپا در اسکای اسپورت فعالیتش را آغاز کرد.
وی اوایل سال جاری اعلام کرد که دوست دارد پس از سه سال دوری از مربیگری بار دیگر کارش را در این سمت آغاز کند.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر