گفت‌ و‌ گوی ورزشی-اجتماعی با مرد‌ چشم‌آبی سینما و کیمیایی‌ها

روزنامه آسمان آبی: در زندگی روزنامه‌نگار ورزشی کمتر فرصتی دست می‌دهد که پا توی کفش همکاران فرهنگی کند و با چهره‌های برجسته سینمای ایران پشت یک میز بنشیند و از هر دری سخنی بگوید... امروز یکی از این فرصت‌های معدود بود که چند دقیقه‌ای ذهنت را از مستطیل سبز و سالن‌های ورزشی برگیری و با مردان طلایی پرده نقره‌ای هم‌کلام شوی... سال‌ها قلم‌زدن در رسانه‌ها از تو خبرنگاری ساخته و می‌دانی در این لحظات باید چه‌کار کنی، با یک سلبریتی چطور حرف بزنی، چطور او را تهییج کنی که آنچه در ضمیرش دارد برون بریزد و حتی یاد گرفته‌ای چطور در موقع لزوم با روان‌شناسی خبرنگاری، گفت‌وگوهای رودررویت را مدیریت کنی؛ بااین‌همه نیمچه دلهره‌ای سراغت می‌آید و وقتی در بلوار اندرزگو، در میان ترافیک‌ همیشگی‌اش و جوانانی که تفریحی غیر از دوردور ندارند، خیابان را بندآمده می‌بینی، این اضطراب جان می‌گیرد؛ نگاهت برای چندمین‌ بار در یک دقیقه به مچ دست چپت می‌افتد و عقربه‌هایی را می‌بینی که برخلاف این ترافیک لعنتی، از پس هم می‌دوند.

قرار ملاقات با مسعود کیمیایی،‌ سعید راد و پولاد کیمیایی ساعت 4 بود. تماس می‌گیری که بابت تاخیر عذرخواهی کنی؛ بوق می‌خورد و کسی جوابگو نیست! دلشوره می‌گیری که چرا پولاد جواب نمی‌دهد؟ به سعید راد زنگ می‌زنی؛ جواب می‌دهد، اما می‌گوید من از این همنشینی بی‌خبرم؛ الان هم میهمان دارم. دوباره به پولاد زنگ می‌زنی؛ این بار جواب می‌دهد و می‌گوید من دفتر هستم، ولی فکر کردم خودتان با آقای راد هماهنگ می‌کنید و حرفی به او نزدم. بعد از دیالوگی که بین‌تان ردوبدل می‌شود می‌گوید به آقای راد زنگ می‌زنم، ان‌شاءلله که بیاید. چند دقیقه بعد شماره سعید راد روی گوشی‌ات می‌افتد. می‌گوید «خانم، من راه افتادم و ان‌شاءلله در دفتر شما را خواهم دید.»

بالاخره نفس راحتی کشیدم... ته یک کوچه باریک درِ خانه‌ای باز است و می‌توان از دور رفت‌وآمدها و اتاق‌هایی را که چراغانی هستند دید. آنجا ساختمان سینمای کیمیایی است؛ خانه امید خیلی‌ها... کامران ملکی به استقبال می‌آید و غر می‌زند که چرا دیر کردید و پولاد جلسه دارد. تو هم از ترافیکی که امانت را بریده بود می‌گویی. خلاصه، منتظر می‌مانی که پولاد کیمیایی و سعید راد هم به جمع اضافه شوند. فرصتی می‌شود که از ملکی درباره فیلم جدید کیمیایی بپرسی و او هم می‌گوید قرار است به‌زودی فیلم‌سینمایی «معکوس» به‌کارگردانی پولاد کیمیایی و تهیه‌کنندگی مسعود کیمیایی و بازی سعید راد و امین حیایی ساخته شود.

«معکوس» ازجمله فیلم‌هایی است که صحنه‌های اکشن بسیار دارد و پروداکشن آن نسبتا عظیم است. پولاد کیمیایی می‌آید و بعد از چند دقیقه هم سعید راد از راه می‌رسد. قرار است مصاحبه‌ای متفاوت داشته باشی؛ دو هنرمند خوب سینمای ایران، این بار با چهره ورزشی‌شان، روبرویت نشسته‌اند. به‌هرحال امروز بازی دربی است؛ بازی سنتی فوتبال ایران که نه‌تنها برای اهل توپ گِرد جالب است، چهره‌های برجسته دنیای هنر و فرهنگ و سیاست هم آن را با شوروهیجان خاصی دنبال می‌کنند؛ مانند همه هواداران از پیروزی و شکست تیم‌شان خوشحال و ناراحت می‌شوند و برای هواداران رقیب کُری می‌خوانند. نگاه ویژه این دو هنرمند تاریخ سینمای ایران به شهرآورد پایتخت نکات جالبی داشت که در ادامه می‌خوانید.

‌شهرآورد هشتادوپنجم پایتخت امروز در ورزشگاه آزادی برگزار می‌شود و این دیدار توجه همه طیف‌های جامعه را به خود معطوف می‌کند. شما درباره مسابقه امروز چه نظری دارید؟

سعید راد: به نظرم بازی خوبی خواهد شد و پرسپولیس اگرچه چند بازیکن ندارد، می‌تواند پیروز شود. قرار نیست پرسپولیس به یک بازیکن متکی باشد. تیم برانکو هرگز به یک شخص وابسته نیست. اگر این‌طور بود، ایوانکوویچ آ‌ن تیمی را که ته جدول بود قهرمان نمی‌کرد. هدف او، مانند همه مربیان دیگر، سربلندی پرسپولیس است. باور کنید، اگر مقابل الهلال غافلگیر نمی‌شدیم آن اتفاقات نمی‌افتاد. این‌ها اتفاقات فوتبال است که برای همه تیم‌ها، حتی رئال‌مادرید و بارسلونا، هم می‌افتد. استقلال و پرسپولیس، دو تیمی که سال‌ها تنور فوتبال ایران را داغ کرده‌اند، هم از این حوادث بری نیستند.

پولاد کیمیایی : استقلال، با شرایط بدی که در طول این مدت داشته، می‌تواند در این بازی به خودش روحیه دهد. شهرآورد برای دو تیم اتفاق خوبی می‌تواند باشد تا در هر شرایطی که هستند خودشان را برای برگشت دوباره آماده کنند. در طول زمان دیدیم وقتی پرسپولیس در جدول پایین بوده، شهرآورد کمک کرده روحیه ازدست‌رفته‌اش را به‌دست آورد یا برعکس، برای استقلال هم این اتفاق افتاده است. در کل، استقلال با این ترکیب جدید و با وجود شفر می‌تواند از حاشیه‌ها به دور باشد.

‌خیلی‌ها اعتقاد دارند این بازی برای شفر سخت خواهد بود. او تجربه شهرآورد ایران را ندارد. نظر شما چیست؟

پولاد کیمیایی: مربی جدید به دور از هیاهوی شهرآورد می‌تواند بهتر عمل کند و به شهرآورد بیرون از حساسیت‌های آن، به چشم یک بازی فنی و حرفه‌ای، آزادانه‌تر نگاه خواهد کرد. برانکو تجربه شهرآورد را دارد و سال‌ها در ایران کار کرده است. او دیگر از خود ما ایرانی‌ها شده و به خلق‌وخوی ما عادت کرده است و می‌داند چه پستی و بلندی‌هایی در این بازی‌ها وجود دارد، اما این بازی برای شفر راحت‌تر خواهد بود؛ چراکه هنوز متوجه حساس‌بودن این بازی نیست و فشار کمتری تحمل می‌کند.

فکر می‌کنید دو تیم باز هم محتاط بازی کنند و به مساوی رضایت دهند؟

پولاد کیمیایی: به نظر من، قطعا استقلال هجومی‌تر بازی خواهد کرد و تلاش بیشتری می‌کند تا با شهرآورد خودش را اثبات کند و به موقعیت قبلی برگردد. احتمالا پرسپولیس دست‌به‌عصاتر بازی خواهد کرد؛ نه این‌که عموما این‌گونه باشد که تنها روی دفاع کار کنند، اما به هر حال فکر می‌کنم محتاط‌تر بازی خواهند کرد. امتیازها برای پرسپولیس مهم است و می‌خواهد به صدر جدول برسد. الان پرسپولیس در جدول چندم است؟

‌پرسپولیس سوم است.

پولاد کیمیایی: پس بعد از این بازی قطعا پایین‌تر هم خواهد آمد. (می‌خندد)

سعید راد: نخیر؛ شک نکنید که پرسپولیس به صدر جدول خواهد رسید.

حالا فکر می‌کنید بازی امروز با چه نتیجه‌ای به پایان می‌رسد؟

سعید راد: من همیشه دوست دارم پرسپولیس در شهرآورد هفت گل به استقلال بزند! دیگر شش‌تایی‌ها قدیمی شده و ما نتیجه تازه‌ای می‌خواهیم. البته همه می‌گویند این بازی ویژگی‌های خود را دارد، اما به نظر من این دیدار هم یک بازی معمولی است؛ مثل بازی هفته پیش پرسپولیس، فقط یک بازی است، اما چون خیلی روی این دیدار مانور داده می‌شود این حساسیت درست شده، اما خدا را شکر که بازیکنان پرسپولیس تحت‌تأثیر این حساسیت‌ها نیستند.

سعید راد: من استقلالی هستم و بدون شک سمت استقلال غش می‌کنم؛ فکر می‌کنم یک بر هیچ یا 2 بر هیچ و شاید هم 6 بر هیچ بازی را ببرد. (می‌خندد)

نظرتان درباره علیرضا منصوریان، سرمربی پیشین استقلال، چیست؟

سعید راد: من فوتبال را خیلی خوب می‌فهمم. منصوریان بازیکن بسیار خوب و قابلی بود. او برای تیم ملی هم زحمات زیادی کشیده است. در نفت نتایج بسیار خوبی گرفت و سال قبل هم با استقلال بد کار نکرد و تیمش نایب‌قهرمان شد. اما او یک اشتباه بزرگ کرد: منصوریان ترکیب فصل گذشته تیمش را دگرگون کرد و تا بازیکنان تازه‌وارد با تیمش هماهنگ شوند، زمان و امتیازات زیادی از کف داد، اما مربی بسیار لایق و پرجوش‌وخروشی است.

پولاد کیمیایی: اشتباه منصوریان جایی بود که به ترکیب سال گذشته دست زد. اگر همان تیم پارسال را حفظ می‌کرد، به نظرم اتفاق‌های خوبی برایش می‌افتاد؛ البته این‌ها سلیقه‌ای است و تا زمانی‌ که مربی نباشید، در جایگاهی نیستید که تصمیمی بگیرید، اما نظر شخصی‌ام این است اگر ترکیب سال گذشته باقی می‌ماند، استقلال می‌توانست عملکرد بهتری داشته باشد؛ هم جوانان بودند و هم روبه‌جلو کار می‌کردند.

شفر، سرمربی جدید استقلال، را چطور می‌بینید؟

سعید راد: راستش من شناختی از شفر ندارم.

پولاد کیمیایی: من سالیان سال در آلمان زندگی کرده‌ام و خیلی خوب روحیه آن‌ها را می‌شناسم. شفر هم که فوتبالیست آلمانی است و روحیه آن‌ها را دارد، خیلی منظم است. وقتی من در آلمان فوتبال بازی می‌کردم، می‌دیدم آن‌ها از ایرانی‌ها کلافه می‌شوند. آن‌ها می‌گفتند ایرانی‌ها چرا این‌گونه هستند و چرا پاس نمی‌دهند؟ آلمانی‌ها روحیه جمعی خوبی دارند و اضافات را خیلی زود حذف می‌کنند. شفر هم تأثیرگرفته از دوره‌ای از فوتبال آلمان است که ما می‌گفتیم خیلی ماشینی و حساب‌شده بازی می‌کنند؛ البته بعد از سال‌ها یوآخیم لو نشان داد زیاد هم این‌گونه نیست.

فکر می‌کنید با این اوصاف حضور این مربی برای استقلال جواب دهد؟

پولاد کیمیایی: به نظرم انتخاب این ساختار برای الان استقلال خیلی مناسب است؛ یعنی یک مربی آلمانی برای استقلال مفید است، به جهت این‌که ما تکنیک داریم و در کنار بحث فنی و تاکتیکی، نظم مهم است. با این مجموعه می‌توانیم به نتیجه برسیم. تیم ملی ما تقریبا این‌گونه است و کی‌روش خیلی روی نظم و انضباط پافشاری می‌کند. در فوتبال امروز دنیا، حرف اول را سرعت می‌زند. کمتر خطاکردن و کمتر متکی‌بودن بر توانایی‌های فرد مهم است. درنهایت شفر انتخاب خوبی است، اما نمی‌شود الان قضاوت کرد. نمی‌توان توقع زیادی داشت. در درازمدت باید منتظر نتیجه بود. امیدوارم بتواند با این خلق‌وخوی داغ ایرانی‌ها که اگر نتیجه نگیرند ناراحت می‌شوند و احساسی هستند کنار بیاید؛ چراکه آلمانی‌ها خیلی اهل این داستان‌ها نیستند. آن‌ها آدم‌های حاشیه‌ای و متظاهر نیستند و مطمئنا دوام آوردن زیر چنین فشاری سخت است. به هر حال، اگر در شهرآورد شاهد بازی منظم از استقلال باشیم و کنار بردوباخت استقلال قدرتمند بازی کند، نشان می‌دهد شفر دارد موج‌های سختی اول راه را کنار می‌گذارد.

تیم پرسپولیس را چطور می‌بینید؟

سعید راد: پرسپولیس یکی از بهترین تیم‌های تاریخ خود را دارد که از کادری کامل بهره می‌برد. آن‌ها نه‌تنها کادرفنی و بازیکنان خوبی دارند،مدیرعامل آن‌ها هم کاربلد است. من آقای طاهری را از سال‌های قبل می‌شناسم و می‌دانم به معنای واقعی مدیر است. مدیریت برانکو خلاقانه است. او تربیت فوتبال را به پرسپولیس آورده است. من چندبار او را دیدم. نخستین بار زمانی‌که با تیم ملی به جام جهانی رفت، در ضیافت شامی با او آشنا شدم، اما در یک‌ سال‌ونیم گذشته به دلیل مشاغل زیاد کاری نتوانستم از نزدیک او را ببینم. او زمانی دفاعیه‌ای حیرت‌انگیز از بازیکن تیمش ارائه کرد. این مرد بی‌نظیر است. نمی‌دانم شما ژورنالیست‌ها کار دیگری ندارید که روی یک بازیکن زوم می‌کنید که چه‌کار کرده است؟ البته کاری هم نمی‌شود کرد. اگر عادل فردوسی‌پور هم در ابتدای برنامه «۹۰» بگوید در پایان یک بازی، بازیکنان تیمی برای هم‌تیمی‌شان تولد گرفته‌اند، همه تلویزیون را خاموش می‌کنند و می‌خوابند.

پولاد کیمیایی: برانکو تیم خوبی ساخته و برای این تیم زحمت کشیده و کارش را بلد است. ما یادمان نرفته وقتی او پرسپولیس را تحویل گرفت این تیم در چه وضعیتی بود؛ البته نتایج آخر آن‌ها را در آسیا دوست نداشتم. اگر باختند اشکالی ندارد، اما نتایج خوب نبود. برانکو در پرسپولیس بهترین بوده و وقتی روی نیمکت است باید کمی نگران بود. فراموش نکنیم که آنالیزورهای خوبی هم دارد و در نتایج تأثیرگذار بوده‌اند.
کری‌خوانی‌های بین دو طرف را چطور می‌بینید؟ به نظر می‌رسد دیگر از کری بیرون آمده و به فحاشی تبدیل شده است و باید به چشم یک معضل به این داستان نگاه کرد.

سعید راد: همیشه به زمان بازی سنتی فوتبال ایران که نزدیک می‌شویم، بازار کری‌خوانی بین هواداران داغ می‌شود. این میان اما ناهنجاری‌هایی هم دیده و شنیده می‌شود که خوشایند هیچ انسان باشخصیتی نیست. اتفاقی که باعث افسردگی‌ام شد این است که طرفداران دو تیم گاهی الفاظی را در این کری‌خوانی به هم نسبت می‌دهند که کنترل‌شده نیست. حال آن‌که به‌عنوان یکی از هواداران پرسپولیس که از سال‌های ابتدایی تأسیس این باشگاه هوادار سرخ‌ها بودم و در بولینگ‌عبدو برای این باشگاه بولینگ بازی می‌کردم، باید بگویم تیم ما با تیمی بسیار معتبر بازی می‌کند. استقلال سال‌هاست با ما در شهرآورد بازی می‌کند، ولی حالا تیم بحران‌زده‌ای است و امیدوارم این بحران تمام شود که این اتفاق هم می‌افتد؛ اما آوردن نقطه‌ضعف به روی حریف کاری بسیار ناپسند است.

پولاد کیمیایی: ما باید جنبه داشته باشیم؛ مخصوصا هواداران. من در محافل و فضای مجازی می‌بینم کری‌خوانی‌ها ریشه‌ای و کینه‌ای شده است. این اتفاق نیفتد و فیرپلی را رعایت کنند. همه ما با یک تیم بزرگ می‌شویم و یک رنگ را انتخاب می‌کنیم؛ خاطرات خوب و بد بخشی از وجود ما می‌شود و بزرگ می‌شود. هرقدر ما بد باشیم این نشان‌دهنده فرهنگی است که درون ما رشد کرده است. صحبت تیم آلمان بود؛ اتفاقا نگاه کردن به تاریخچه فوتبال آلمان درس خوبی است. بعد از آن تیم رؤیایی آن‌ها چقدر شکست خوردند، اما تلاش کردند تیمشان را درست کنند. فوتبال همین است و باید تحمل داشته باشیم. رئال‌مادرید و بارسلونا که همین الان اختلافات و شکاف‌های سیاسی روی آن‌هاست سالیان سال ال‌کلاسیکو را برگزار کردند، اما چنین داستان‌هایی بین هواداران آن‌ها به این شکلی که ما داریم دیده نمی‌شود. ما یادمان می‌رود هم‌وطن هستیم و در یک شهر زندگی می‌کنیم و یک زبان داریم. مردم وقتی می‌بازند فحش می‌دهند. من پرسیده‌ام چرا این کارها را می‌کنید. می‌گویند مگر وقتی آن‌ها می‌بازند این کار را نمی‌کنند؟! این یک فرهنگ بد است که متأسفانه دارد رایج می‌شود. خشونت خیلی بد است و غیرقابل تحمل شده. باید به بهانه همین بازی این‌ها را مطرح کرد.

‌از این هم نگذریم که فحاشی‌ها از فضای استادیوم به فضاهای مجازی کشیده شده است و می‌توان گفت قسمت اعظمی از جامعه با آن درگیر هستند.

پولاد کیمیایی: بله، به‌عنوان یک هنرمند گاهی در اینستاگرام پست می‌گذارم. حتی وقتی پرسپولیس در آسیا پیروز شد، پست گذاشتم یا وقتی استقلال بد بازی کرد انتقاد کردم. وقتی من تبریک می‌گویم و احترام می‌گذارم باز مردم فحاشی می‌کنند و حرف‌های نامربوط می‌زنند و به هم فحش می‌دهند. این کینه را درک نمی‌کنم. مشکلات زندگی و عصبی‌بودن آدم‌ها می‌شود یک تیم و تیم مقابل هم به دشمن تبدیل می‌شود. استادیوم و اینستاگرام هم می‌شود محلی برای بروز این خشونت. نباید ریشه این داستان تا این اندازه عمیق و سیاه شود. این معضل خیلی بزرگی است. یکسری بازی‌ها ملی به حساب می‌آید؛ مثلا وقتی پرسپولیس برای کشورم به نقطه افتخار رسیده است، چرا نباید خوشحال شوم؟ اول، تلاش کنیم به آن نقطه برسیم و دوم، اگر خوشحالی نمی‌کنیم حداقل سکوت کنیم. وقتی یک تیم می‌بازد همه خوشحال می‌شوند و بعد استدلال این است که مگر وقتی حال ما خوب نبود آن‌ها خوشحالی نکردند؟ این اتفاق خوبی نیست. از طرف هر رنگی که باشد خوب نیست. ما جدا از هم نیستیم و یک ملتیم. حتی اخیرا در تراکتورسازی شکل توهین‌های آن طرف که قومی و زبانی شده هم می‌بینم که خوب نیست. این معضلات باید شناسایی و روی آن‌ها کار شود تا از بین برود یا کمرنگ شود.

سعید راد: جامعه ما باید رو به شادی باشد. حتی مقامات سیاسی ما هم دوست دارند مردم شاد باشند. ظریف را که می‌بینم حظ می‌کنم. این مرد همیشه شاد است و حتی با آمریکایی‌ها که علیه ما موضع گرفته‌اند با طنز حرف می‌زند. شما رسانه‌ها هم باید بیشتر روی این معضلات کار کنید و بکوشید مردم را به شادی دعوت کنید.

به نظرتان برای حل این مشکل چه باید کرد؟

پولاد کیمیایی: باید به ریشه‌هایمان برگردیم و پیشکسوت‌ها را به میدان برگردانیم. صلح را با پیشکسوت‌ها برقرار کنیم. این مشکل را در عرصه هنر هم داریم و فقط به صنف فوتبال برنمی‌گردد. این خشم و عصبانی‌بودن به تمام صنوف رسوخ کرده است. در سینما هم همین‌طور است. وقتی یک بازیگر جایزه می‌گیرد خیلی از ما خوشحال نمی‌شویم و حسادت می‌کنیم. دوست نداریم کسی غیر ‌از خودمان دیده شود و جایزه بگیرد. حرف‌های بد می‌زنیم و حسادت‌های بیخودی می‌کنیم. درست است که در هر حرفه‌ای، در تراز اول، رقابت بسیار سنگین است، اما در ایران این رقابت بیرون از اخلاق آمده است. قاعده برنده و بازنده ندارد. نادال با فدرر بازی می‌کند؛ فدرر بیشترین باخت‌ها را به نادال دارد و فدرر بعد از مدت‌ها نادال را می‌برد، اما همیشه با هم دوست هستند و رقابت هم سر جایش است. اخلاق ورزشی و احترام متقابل دارد کمرنگ می‌شود. این بازی برای این است که سرگرم شویم و حال کنیم و کری بخوانیم.

سعید راد: من هم کاملا با این حرف‌ها موافقم. باید حرمت موسپیدها را نگه داریم. اخیرا ابراهیم آشتیانی را از دست دادیم. او از نسل بازیکنان نادر پرسپولیس بود؛ بازیکنی که هر زمان جلو می‌کشید، حریفان را دچار مشکل می‌کرد. باشگاه‌ها باید این شخصیت‌های بزرگ را که خودشان دوست دارند کنار گود باشند به نسل جدید بشناسانند. نسل جوان باید بداند این بازیکنان چطور وقتی هنوز خبری از پول‌های آن‌چنانی نبود به درجه‌های بالای فوتبال رسیدند. شما هنوز از آن‌ها یاد می‌کنید، اما نسل امروز با آن‌ها بیگانه‌اند. آن‌ها زیربنای ساختمانی را با غرور ساختند که بازیکنان امروز پرسپولیس با افتخار در آن حضور دارند. نباید بزرگداشت چنین افرادی به یک مجلس ختم خلاصه بشود. خیلی بد است وقتی مفاخرمان حال خوشی ندارند از آن‌ها تصویرهای ناخوشایندی چاپ می‌کنیم. من چند هفته پیش عکسی از جمشید مشایخی دیدم که خیلی متأثرم کرد. چرا این تصاویر را منتشر می‌کنید؟ چه می‌خواهید بگویید؟ چرا وقتی مفاخر ما زنده‌اند کسی از آن‌ها یاد نمی‌کند، اما به محض درگذشت‌شان یک‌باره برای ما مهم می‌شوند. آخرین چیزی که می‌خواهیم از آن‌ها ببینیم این عکس‌ها نیست. یکی از قهرمانان دوست‌داشتنی من ناصر حجازی بود و زمانی‌که در اواخر عمرش بستری بود، بارها گفتم این عکس‌ها را از ناصرخان منتشر نکنید. ما سال‌ها برای این چهره‌ها بلیت خریده‌ایم، به ورزشگاه و سینما رفته‌ایم و با خاطراتشان زندگی کرده‌ایم.

اتفاقا بعد از صحبت‌های آقای ترامپ شاهد فحاشی حتی خود فوتبالیست‌ها هم بودیم. نظرتان درباره خود ستاره‌ها چیست؟ آن‌ها باید چگونه رفتاری داشته باشند؟

پولاد کیمیایی: اصلا خوب نیست. این خشونت خیلی بد است؛ مثلا می‌رویم صفحه رئیس‌جمهوری آمریکا و بدترین فحش‌ها را به زن و بچه طرف می‌دهیم. اصلا به فرض این‌که دشمن‌ایم، اما برای دشمن هم باید احترام و ارزش قائل شویم. بروید بجنگید ولی ناموسی نکنید. این فرهنگ فرهنگ ما ایرانی‌ها نیست. ما هفت‌ هزار سال تاریخ رسمی داریم. در دنیای سیاست وارد شدن یک کار تخصصی است. من به‌ندرت در این باره نظری می‌دهم، چون اعتقاد دارم سیاست شخصی نیست. خواست ملی و عمومی خودش را معلوم می‌کند؛ این‌که یک فوتبالیست یا بازیگر درباره رئیس‌جمهوری یک کشور نظر بدهد درست نیست.

سیاستمداران خودشان می‌توانند جواب دهند. زمانی این قضیه درست است که من در رفتار اجتماعی این را نشان دهم. ازطرف دیگر این‌که من صاحب‌نامی شده‌ام، درباره همه چیز نظر بدهم درست نیست. موافق این موضوع نیستم و اگر اشتباه کنم اشتباه بدی است؛ چراکه به آدم‌های دیگر سرایت می‌کند و خوب نیست. باید در حیطه کاری خودمان نظر دهیم و کار کنیم. متأسفانه در ایران ما خیلی زود به درجه‌ای می‌رسیم که فکر می‌کنیم باید نصیحت کنیم و دیگر چیزی برای یادگیری وجود ندارد. از رونالدو پرسیدند ساعت ۱۲ شب به بعد بارسلونا خیلی زنده و زیباست؛ او جواب داد من ساعت ۱۱ به بعد بارسلونا را ندیده‌ام. رونالدو همه چیز دارد، بهترین ماشین و خانه، ولی هر سال برای این توپ طلایی مبارزه می‌کند؛ عاشق کارش است و برای این کار به دنیا آمده است. مسی آمپول‌های رشد می‌زده و با سختی به این‌جا رسیده است. بازیکنان در ایران مثل لیگ برتر انگلیس و ایتالیا تلاش نمی‌کنند. آن‌ها فوتبال بهتری بازی می‌کنند و فیلم‌های بهتری می‌سازند، چون در زندگی‌شان امید و حرکت وجود دارد. و ما آن را نداریم. به محض این‌که پولدار و معروف می‌شویم فکر می‌کنیم همه چیز تمام شده است. اشباع می‌شویم. بعد معلوم می‌َشود من دروغم و واقعی نیستم.

سعید راد: ستاره‌ها نباید فراموش کنند که الگوی جامعه هستند و نگاه‌ها روی آن‌هاست. ورزشکار یا هنرمند فرقی نمی‌کند. تعدادی جوان به آن‌ها نگاه می‌کنند. باید خیلی مراقب رفتارها و اکنش‌های خود باشیم. ما روی جامعه تأثیرگذاریم و می‌توانیم حتی روی تربیت نسل آینده نقش داشته باشیم. ستاره باید حد و اندازه خود را بداند و به درک درستی از الگو بودن برسد؛ آن زمان مطمئنا روی رفتارهای خود تمرکز بیشتری خواهد کرد.

‌ در آخر بازی کدام بازیکن را بیشتر می‌پسندید؟

سعید راد: بازی همه بازیکنان پرسپولیس را بدون استثنا می‌پسندم؛ حتی بازیکنانی که روی نیمکت ذخیره نشسته‌اند.

پولاد کیمیایی: اشکان دژاگه را خیلی دوست دارم. مهره خیلی خوبی است. سردار هم خوب است و تلاش می‌کند. دمش گرم. همه بچه‌ها خوب هستند. رامین رضاییان را می‌پسندم. به این‌ها وصلیم و دنبالشان می‌کنیم. ان‌شاءالله بدرخشند و ایران را سربلند کنند. من به‌شدت طرفدار بایرن‌مونیخ هستم و این تیم را دوست دارم. زیاد روی بازیکن‌ها تمرکز نمی‌کنم، اما روبن را خیلی دوست دارم.