طنز؛ آزادسازی صندوق‌های اِشغالی

محمدامین فرشادمهر در روزنامه ایران نوشت:

بسیاری از اقدامات دکتر روحانی که روش مانور می‌ده، چیزهاییه که در دوره قبلش بذرش کاشته شده بود و چیدن و حال کردنش افتاده توی این دولت. مثلاً همین بحث آزادی که دولت قبلیش ادعا کرد نزدیک به مطلقه. شما ملاحظه بفرمایید امروزه شاهد رخنمون آزادی از زوایایی هستیم که قبلاً توفیق دیدار و تجربه‌اش رو نداشتیم. آزادی‌هایی از قبیل آزادی بیان (خطاب به رئیس جمهوری)، آزادی بیان ۲ (توهین به رئیس جمهوری)، آزادی زبان (زبان در آوردن به رئیس جمهوری)، آزادی پرتاب وزنه و حمله (به علی مطهری و رئیس‌جمهوری) و.... یعنی خوشبختانه امروزه با یک دست شلوار و پیرهن گشاد و نخی در عرصه سیاسی کشور ظاهر می‌شیم و به رئیس جمهوری حمله می‌کنیم.

در این حد راحت و آزاد و خنک. همین جمعه‌ای که گذشت در راهپیمایی روز قدس عده قلیلی سعی در تخریب رئیس جمهوری و برخی دیگر از چهره‌های سیاسی کشور داشتند. نحوه اجتماع خودجوش این عده احتمالاً به این شکل بوده که اتفاقی و به صورت دو به دو همدیگه رو تو محله دیده بودن. اولی گفته بوده فلانی امروز چیکاره‌ای؟ دومی گفته هیچی برنامه خاصی ندارم. اولی هم گفته بوده باشه پس اگه تو حالته بیا یه توک پا بریم رئیس جمهوری مملکت رو تخریب کنیم و برگردیم. دومی هم گفته باشه بریم. نکته جالب اینجاست که دکتر روحانی به جای اینکه جواب این حجم از محبت و آزادی این مخربین رو بده، از اون اجتماع خارج می‌شه تا یک بار دیگه آب به آسیاب دشمن ریخته باشه و باعث ایجاد دودستگی بشه.

خلاصه اینکه بزرگواران به حدی از آزادی رسیدن که اگه ازشون بپرسیم بابا خب مطالباتتون از رئیس جمهوری چیه؟ بهشون بر می‌خوره و می‌گن بهتره بپرسید رئیس جمهوری مد نظر ما کیه؟! دوباره بگیم خب عزیزان، ایشون رئیس جمهوری مملکته و با رأی مردم انتخاب شده، می‌گن نخیر شمارش توی یه سری از صندوق‌ها هنوز ادامه داره! وقتی هم با چشم‌های گرد می‌پرسیم کدوم صندوق؟ نفری یه صندوق از جیبشون درمیارن و می‌گن ایناهاش. بعد خودشون یه نگاه به صندوق‌هایی که مثل کاردستی کلاس سوم ابتدایی با کاغذ رنگی درست کردن میندازن و بدون اینکه دیگه ما چیزی بگیم قهر می‌کنن! طبق همین خلق و خویی که عرض شد، روز جمعه هم اینطور به نظر می‌رسید که این عده قلیل بیشتر برای آزادسازی صندوق‌های اشغالی توسط ۲۴ میلیون نفر اونجا حاضر شدن، نه آزادسازی سرزمین‌های اشغالی!