کیهان حرفش را درباره دلیل وقوع جنگ پس گرفت

روزنامه کیهان نوشت: در ژوئن سال ۲۰۲۰، مینی‌سریال «تهران» ابتدا از تلویزیون اسرائیل و سپس در شبکه‌های پخش آنلاین غربی به نمایش درآمد. این سریال، اگرچه ظاهراً در ژانر جاسوسی و هیجانی ساخته شده بود، اما با گذشت زمان و تطبیق آن با رخدادهای واقعی، به عنوان یک سند غیررسمی و نمایشی از عملیات نفوذ و جنگ شناختی رژیم صهیونیستی علیه ایران مطرح شد.

داستان «تهران» حول محور نفوذ یک جاسوس حرفه‌ای اسرائیلی است که با کمک عوامل داخلی و پادوهای محلی، موفق می‌شود سیستم‌های پدافندی ایران را از کار بیندازد. این نفوذ زمینه را برای حمله هوائی جنگنده‌های اسرائیلی به تأسیسات هسته‌ای ایران فراهم می‌کند. جالب آنکه این تصویرسازی پیش‌بینی‌کننده و دقیق، پنج سال پیش از آنکه مواردی مشابه در دنیای واقعی رخ دهد، پخش شده بود.

ساخت سریال برعهده یک عامل موساد

ساخت سریال «تهران» برعهده موشه زوندر، از مدیران سابق موساد و شین‌بث بود. زوندر پیش از این در ساخت سریال «فوضی» و فیلم «مأمور مخفی» نقش داشت؛ آثاری که همگی محوریت نفوذ جاسوسان اسرائیلی در مناطق حساس و نقاط بحرانی غرب آسیا را داشتند. نکته مهم این است که چنین پروژه‌هایی تنها سرگرمی نیستند، بلکه حامل پیام‌های استراتژیک و آموزنده برای سرویس‌های اطلاعاتی و سیاست‌گذاران این رژیم به شمار می‌روند.

فصل دوم سریال که در می‌۲۰۲۲ پخش شد، به عمق عملیات نفوذ پرداخته و داستان ترور یک فرمانده سپاه پاسداران را با استفاده از انفجار موبایل به تصویر کشید. در این فصل، نفوذ اسرائیل به کمک عوامل داخلی نزدیک به فرمانده، از جمله حضور روان‌درمانگر در کنار خانواده وی، به نمایش درآمد. این موضوعات شباهت‌های نزدیکی با عملیات واقعی اسرائیل پیدا کرد.

برخلاف کلیشه‌های رایج غربی که مأموران اطلاعاتی ایران را دست‌وپا چلفتی و ناکارآمد نشان می‌دهند، در «تهران» این مأموران باهوش، چابک و کارآمد به تصویر کشیده شده‌اند. مأمور اصلی ایرانی یعنی فراز کمالی نه‌تنها همتراز جاسوس اسرائیلی است، بلکه با عملیات تله‌گذاری اطلاعاتی، دشمن را غافلگیر کرده و حتی باعث انهدام هواپیمای جنگنده اسرائیلی می‌شود. این تصویر نسبتاً واقعی، برخلاف سایر فیلم‌های ضدایرانی، پیام مهمی برای مخاطب غربی و اسرائیلی دارد؛ اینکه دستگاه‌های اطلاعاتی ایران به هیچ‌عنوان ساده‌انگار نیستند.

این سریال، جزئیات دقیق عملیات‌های جاسوسی و نفوذ را مانند یک استوری‌بورد عملیاتی به نمایش گذاشت؛ کاری که معمولاً از سوی سرویس‌های اطلاعاتی برای آموزش و برنامه‌ریزی به‌کار می‌رود. این دست آثار نشان می‌دهد که غرب از سینما و سریال به عنوان ابزارهای استراتژیک برای تصویرسازی ذهنی و برنامه‌ریزی آینده استفاده می‌کند. نمونه‌های متعدد دیگری هم وجود دارد: از پیش‌بینی حملات ۱۱ سپتامبر در فیلم‌ها گرفته تا شبیه‌سازی مذاکرات هسته‌ای در سریال «۲۴»، و پیش‌نمایش اغتشاشات منطقه‌ای در آثار جشنواره‌های کن و ونیز.

نگاهی به آینده

فصل سوم سریال «تهران» در دست تولید است و پیش‌بینی می‌شود با وجود نقدها، باز هم دربردارنده نکات مهمی برای تحلیلگران امنیتی و فرهنگی باشد. این سریال‌ها که شاید از نگاه برخی تنها سرگرمی باشند، در واقع گوشه‌هایی از میدان جنگ شناختی و جنگ نرم را به نمایش می‌گذارند. در دنیای معاصر، بی‌توجهی به این دست تولیدات هنری و رسانه‌ای، به معنای نادیده گرفتن بخشی از نقشه راه دشمن است.