این زن از دیوار سفارت جدید عربستان بالا رفت
خوب یاد گرفته است که چطور خود را در میان زمین و آسمان معلق نگه‌دارد و از نمای صد متری برج‌ها به پایین نگاه کند و بدون اینکه ترس برای لحظه‌ای هول به دلش بیندازد، ابزار تعمیر یا شستشو را در دستانش بگیرد.
همشهری آنلاین: الهام یوسفی یکی از معدود زنان فعال در حرفه «کار در ارتفاع» است؛ شغلی که برای بسیاری هیجان‌انگیز و ترسناک به نظر می‌رسد، اما برای او دیگر به یک کار روزمره تبدیل شده است، درست مثل نفس کشیدن.
او هم مانند همه کسانی که عاشق شکستن تمام خط و خطوط گره خورده با ترس از ارتفاع هستند، اول جای پایش را در میان صخره‌های بدقلق کوهستان‌ها سفت کرد و بعد از مدتی فهمید که با این نترسیدن ،می‌شود درآمد کسب کرد.
برخلاف تمام ترس‌هایی که عابران خیابان‌ها از تلوتلو خوردن‌های الهام یوسفی در بالای سرشان دارند و دلشان مانند سیر و سرکه می‌جوشد، این دختر متولد دهه ۵۰ و تمام زنان فعالان در این حوزه، خوب بلد هستند که ترس را جایگزین یک شجاعت منحصر به فرد کنند و نشان دهند که هیچ ارتفاعی غیرقابل عبور نیست.
شرط اول؛ نترسیدن از ارتفاع
الهام یوسفی متولد ۱۳۵۸ است و از سال ۱۳۸۹ سنگ‌نوردی را شروع کرد، اما به مرور تلاش کرد از این ورزش، درآمد هم داشته باشد و وارد کار نما شد. او مدرک بین‌المللی ایراتا دارد؛ مدرکی از انگلیس که تکنیک‌های دسترسی با طناب را آموزش می‌دهد و برای شرکت‌های دولتی و پروژه‌های بلند، معتبر است. او می‌گوید: «۸۰ درصد بچه‌های صنف ما سنگ‌نورد بودن. توی کار ما فقط کسایی موفق می‌شن که هم مهارت فنی داشته باشن، هم شجاعت.»
ترس از ارتفاع باعث شده است تا افراد کمی دل و جرأت انتخاب این شغل را داشته باشند:« مسئله اصلی توی کار ما همین ترس از ارتفاعه، اگر این نکته نبود، همه آدمایی که کار فنی بلدن، راحت میومدن سمت این شغل.»
بعد ۲۰ سال از کار قبلیم خداحافظی کردیم
رسیدن به این نقطه برای یک زن کار چندان آسانی نبود اما ریسک‌پذیری الهام یوسفی آنقدر بالا بود که بتواند بعد ۲۰ سال از شغل قبلیش خداحافظی کند و خودش را به جمع فعالان کار در ارتفاع برساند:«کار قبلیم مدیریت فروشگاه بود که خیلی برام خسته کننده شده بود. وقتی دوستام به کمکم نیاز داشتن، من می‌رفتم و کم کم دیدم که هیجان این کار رو دوست دارم.»
نزدیک به ۱۵ سال کار در ارتفاع و چشم در چشم شدن با بلندترین برج‌های شهر هنوز برای این دختر جوان تکرار نشده است:« اینقدر عاشق کارم هستم که دچار وسواس فکری شدم، مثلا توی خیابون راه می‌رم، نگاه می‌کنم که نمای ساختمون‌های ایراد داره یا نه، شده رفتم در خونه رو زدم و گفتم که حواستون به این سنگ نما باشه، شل شده و اگه بیفته خیلی خطرناکه.»
در یک قدمی سقوط
هر چقدر این معلق ماندن در جوار برج‌های بلندمرتبه شهر به یک تصویر عادی برای الهام یوسفی و هم صنفی‌هایش تبدیل شده است اما گاهی رعایت نکردن ایمنی می‌تواند بلای جان شود:«ظاهر کار اینجوری به نظر میاد که خطرناکه و هر لحظه ممکنه بیفتیم، واقعا اینجوری نیست و تلفاتش کمه، چون طناب های ما استاندار جهانی داره و ابزارهامون هم همینه. واقعیت اینه که هیچ کس به خاطر مسئله ابزار و تجهیزات آسیب نمیبینه، مگه اینکه یکی تکنیک رو درست انجام ندهی یا وسایلت قدیمی شده باشه.»
او خاطره‌ای از حادثه‌ای واقعی تعریف می‌کند: «۲ کارگر داخل باکس نشسته بود. کلایمر(حلقه فلزی مقاوم برای اتصال) در رفت و دو نفر افتادند، یکی‌شان جونش را از دست داد. آن‌ها تکنیکی نبودند و طناب حمایت نداشتند. اگر کسی حرفه‌ای باشه و تکنیک‌ها رو رعایت کنه، این اتفاقا نمی‌افته.»
نونوار شدن سفارت عربستان
فعالیت‌های الهام بیشتر شامل شست‌وشوی نما، نصب پیچ و رل پلاک، نورپردازی و نصب توری است و وقتی حرف به سمت خاص‌ترین پروژه کاری می‌رود، توضیح می‌دهد:«کار خاص که کم نبوده اما یک بار روی برج سپیدار کار کردم که خیلی خاص بود، هم از نظر زمان و هم از نظر کاربری. ۲ سال پیش که قرار شد سفارت عربستان دوباره فعالیتش رو شروع کنه، به ما گفتن که باید برای شستشوی نمای ساختمون بریم.»
کار کردن روی برج سپیدار با ارتفاع نزدیک به صد متر چندان آسان به نظر نمی‌رسد، موضوعی که یوسفی هم آن را تأیید می‌کند و می‌گوید:« کار کردن روی این برج به خاطر این که قرار بود به زودی سفارت عربستان بشه به خاطر موقعیت و ابعاد کار جالب بود، از طرف دیگه ارتفاع این برج ۸۰ متری هم با وجود نفس‌گیر بودن و سختی‌کارش یه چالش جالب برام بود.»
این شغل برای او تنها یک حرفه نیست؛ سبک زندگی و عشقی است که در آن ترس و هیجان با هم روزش را شکل می‌دهند.
ارسال نظر